دهقانان افغان از نیروهای نظامی می خواهند که درمقابل زمین هایشان به آنها پول بدهند

توسط- ذبیح الله غازی – افغانستان 

باشنده گان ولایت شرقی کنر شکایت می کنند که اراضی وسیع زمین های زراعتی شان برای اعمار پایگاه های نظامی اختصاص یافته و درحالیکه یا به آنها پول ناچیزی داده شده و یا هم هیچ پرداخت نشده است.

کنر ولایت مرزی با پاکستان می باشد که شاهد فعالیت های شورشی بوده است و درآن حدود ده پایگاه نظامی از سال 2001 به این سوء ایجاد شده است.

اکنون که نیروهای بین المللی آماده گی خروج ازافغانستان را می گیرند،‌ این پایگاه ها که دراوایل توسط نیروهای ناتو مورد استفاده بودند، یا تخلیه شده اند و یا هم به دست نیروهای اردوی ملی سپرده شده اند.

صاحبان زمین ادعا می کنند که طالبان  آنها را بخاطر اجازه دادن به دولت جهت اعمار پایگاه نظامی روی زمین شان آزار می دهند- می گویند که انتقال مسوولیت های امنیتی مشکل  آنها را برای درخواست تاوان بیشتر کرده است.

فقیرمحمد، شصت ساله،‌ ساکن ولسوالی واته پور می گوید که 7 سال قبل نیروهای خارجی 70000 مترمربع زمین قریه وی را سیم خاردار گرفت تا روی آن یک پایگاه نظامی اعمارکند. ازجمله این مقدار زمین، 6000 مترمربع آن از فقیرمحمد است. به این صورت برای وی صرف 2000 مترمربع باقی مانده بود تا روی آن کشت و زراعت نماید.

وی می گوید که درمقابل این مساحت زمین اش صرفا یکبار مبلغ 200 دالرآمریکایی از نیروهای آیساف بدست آورده است.

فقیرمحمد گفت:«امسال،‌هفت سال است که نیروهای خارجی از زمین من استفاده می کنند. من به عنوان یک صفاکار دریک مکتب دولتی مشغول کاراستم و باید به 9 تن از اعضای خانواده­ام خرچ و مصرف زندگی بدهم. من به آنها غذا داده نمی توانم».

یک رهبرقومی ساکن واته پور به نام محمدشیرخان گفت که  زمین هاى گرفته شده ازجمله زمين هاى حاصلخيز اين منطقه است

اوگفت:«خارجیان به ما تاوان های زیادی رسانیده اند». وی ادامه داد که حضور نیروهای ناتو باعث افزایش عملیات شورشیان هم شده است؛ کاری که مردم محل از ان رنج می کشند. او گفت که دو سال قبل طالبان  به این پایگاه حمله راکتى  کرد ند که در نتیجه­ی آن 20 تن از مردم عادی که در يک عروسى اشتراک کرده بودند  جان شان را از دست دادند. شیرخان ادامه داد که که  تلاش ها برای حل این مشکل به نتیجه ای نرسیده است.

وی گفت:«یک بار یک کمیسیون از کابل آمده بود تا این مشکل را حل کند. اما  این کمیسیون،  هیچ کاری انجام نداد. با آنهم، در آخر، از مردم مبلغ 100000 افغانی {معادل 1800 دالر} برای مصرف خودشان جمع آوری کرد ند.».

مقام های محلی کنر با زبان انتقاد می گویند که این کارخارجیان اخذ غیرقانونی اراضی می باشد. چنانچه شجاع الملک جلاله، والی کنرگفت:« نیروهای خارجی بیش ازحد نیازخود زمین را اشغال کرده بودند». وی وعده داده است که این مساله را با مرکز {کابل} درمیان خواهد گذاشت. علاوه برآن، جلاله گفت:«درجایی که نیروهای وزارت دفاع موجودند، این وزارت باید مبلغی را برای صاحبان این زمین پرداخت کند».

رییس شورای ولایتی کنر، حاجی میاحسن عادل، گفت که او برای چند با این موضوع را با نیروهای خارجی مطرح کرده است؛ اما، نتیجه ای نگرفته است. وی گفت:«این بی انصافی بزرگی درحق مردم است. باید نیروهای خارجی هم قانونی برای خودشان داشته باشند ... تا به اساس همان قانون آنها ملزم به پرداخت به صاحبان زمین باشند».

گزارشگر انستيتوت  گزارشگردهى جنگ وصلح برای گرفتن جواب و نظریات از آیساف هم به آنها مراجعه کرد، اما، جوابی خاصی نگرفت.

اخذ زمین برای استفاده نظامی درسایر مناطق افغانستان هم به عنوان یک مساله مطرح بود .(      .( نارضایتی هلمندیان از قبضه زمین های شان توسط نیروهای نظامی.

درکنر وضعیت هم چنان پیچیده شده است؛ زیرا که معلوم نیست چه کسی مسوول پرداخت تاوان است.

باشنده گان محلی می گویند که در دفعات قبلی که آنها در دفترمرکزی آیساف ازاین مشکل شکایت می کردند، جواب ایساف این بود که مطابق به توافقنامه بن- که اساس دولت بعد از سال 2001 به قاعده آن گذشته شده است- حاکی ازآن است که وزارت دفاع افغانستان باید پول زمین اشغال شده ای پایگاه های نظامی نیروهای خارجی را پرداخت کند.

معاون سخنگوی وزارت دفاع افغانستان ، جنرال دولت وزیری، به انستيتوت  گزارشدهى جنگ و صلح  گفت که به هر آن کسی که زمین اش به اثر ایجاد پایگاه نظامی اردوی ملی اشغال شده است، مبلغ نقدی  معادل حاصل زمین اشغال شده داده خواهدشد. وی افزود:«وزارت دفاع زمین هیچ کسی را با زور نمی گیرد و نگرفته است».

این درحالی است که موضوع پرداخت تاوان احساسات منفی  و ضد ناتو را در منطقه تشدید بخشیده است.

حاجی محمدقیوم، بزرگ قوم، گفت:«نیروهای خارجی درکنرمردم را کشته و آنها را آزار می دهند. آنها هنوز زمینهای را که به زور اشغال کرده اند دراختیاردارند. نیروهای خارجی پایگاه های شان را درجاهای ایجاد کرده اند  که قبلا درآنجا قریه و یا خانه ها موجود بود. مردم به چه کسی برای اعاده حق شان مراجعه کنند؟ دولت، خارجیان را متهم می داند. یکبار که خارجیان کشور را ترک کنند، ما از کجا می توانیم آنها را بیابیم؟»

رفیع الله حیدری،عضوی پارلمان، وعده داد که قضیه کسانی را که زمین های شان گرفته شده است  تعقیب خواهد کرد. او وعده داد که «یکبار این مساله تحقیق شود، ما مراقب کسانی خواهیم بود که زمین شان به زورازطرف نیروهای خارجی گرفته شده است ». صاحبان زمین می گویند که طالبان آنها را اذیت می کنند که چرا با دادن زمین خود با دشمنان انها کمک کرده اند. روح الامین، باشنده واته پور می گوید که وی چندین بار تهدید شده است که چرا زمین هایش را به نیروهای خارجی داده است. او گفت:«ما میان دو سنگ آسیاب گیر مانده ایم. نیروهای خارجی به زور زمین های ما را گرفته اند و از طرفی طالبان به خاطر همین کار، ما را تهدید به مرگ می کنند. ما نمی دانیم چه کار کنیم».

ذبیح الله غازی یکی از خبرنگاران تربیه شده توسط موسسه گزارشدهی صلح و جنگ در افغانستان می باشد.