باشندگان مارجه از تجدید فعالیت طالبان هراس دارند
مقامات نگرانی های مردم محل را در مورد قدرتمند شدن مجدد طالبان و اینکه ممکن است آنان منطقه حساس هلمند را بدست گیرند، رد می کنند.
باشندگان مارجه از تجدید فعالیت طالبان هراس دارند
مقامات نگرانی های مردم محل را در مورد قدرتمند شدن مجدد طالبان و اینکه ممکن است آنان منطقه حساس هلمند را بدست گیرند، رد می کنند.
گزارشی از گزارشگرانی که در آی دبلیو پی آر تعلیم دیده اند- افغانستان
گزارش شماره 367
30 جولای 2010
باشندگان مارجه، محل تمرکز عملیات مهمی که نیروهای ائتلاف به رهبری ناتو در اوایل امسال به منظور خارج کردن این ولسوالی هلمند از دست طالبان براه انداختند، از افزایش ناامنی و ترس حاکمیت مجدد طالبان درانجا صحبت کرده اند.
حدود 15000 نیروی افغان و خارجی در ماه جنوری، در عملیات مشترک شرکت کردند تا علیه 2000 جنگجوی طالبان بخاطر کنترل منطقه بجنگند. مارجه مرکز مهم تولید مواد مخدر در هلمند بود.
با آنکه درگیری های پراکنده با جنگجویان طالبان ادامه دارد، عساکر خارجی می گویند که مارجه اکنون باثبات است و ادعا دارند که پیشرفت های قابل توجهی در اقتصاد و توسعه محل بدست آمده است.
اما عده ای از ساکنان محل که آی دبلیو پی آر با آنان صحبت کرده، می گویند که وقتی به سر کار می روند بسیار می ترسند و نگرانند که پروژه های بازسازی درحال ناکامی می باشند.
میرولی، دکانداری در بازار لویه چارراهی، شکایت داشت که او هرگز مارجه را اینقدر ناامن ندیده و معتقد بود که اگر وضع بهبود نیابد، طالبان حاکم خواهند شد.
او با اشاره به سه حمله انتحاری که ماه گذشته به در جریان سفر ریچارد هولبروک، نماینده خاص ایالات متحده برای افغانستان و پاکستان، در مرکز مارجه صورت گرفت، گفت: "چند وقت پیش، من با چشمان خودم دیدم که طالبان درین چارراهی بالای والی و امریکایی ها حمله کردند."
شورشیان بالای طیاره او که در حال نشستن بود، نیز حمله کردند اما نتوانستند به او و همسفرانش را که شامل گلاب منگل والی هلمند، کارل ایکنبیری سفیر ایالات متحده، جنرال ستنلی مک کریستال قوماندان عمومی نیروهای امریکایی و آیساف بودند، آسیبی برسانند.
دکانداران دیگر می گویند که آنان نیز از باز کردن دکان شان در هراس اند.
حاجی عبدالصمد، دکاندار بازار مارجه گفت: "من از ده روز به اینسو به دکانم نرفته ام. درانجا مرمی مثل باران از آسمان می بارد. مواشی مثل مگس تلف می شوند. قسم می خورم که نه بشریت است و نه بشر دوستی."
گل احمد، دکاندار دیگری از لویه چارراهی گفت که او دکانش را برای مدت طولانی از ترس طالبان بسته کرده است.
او گفت: "تعداد طالبان افزایش یافته و اوضاع را برای مردم خرابتر کرده اند. آنها به ما هوشدار دادند که دکانها را بسته کنیم. آنها بسیار ظالمند، و اگر دکانم را بسته نکنم، مرا به مرگ لت خواهند کرد."
اما، یک سخنگوی نیروهای امریکایی گفت که اکثریت قاطع دکانها در شهر مارجه باز می باشند و بطور عادی کار می کنند، و این به گفته او نشانه بهبود اوضاع می باشد.
او گفت: "دو هفته پس ازانکه ما وارد مارجه شدیم، یگان دکان محدود در بازار باز بودند"، و افزود که اکنون بیش از 600 سوداگر و دکانهای زیاد در اطراف شهر، یعنی حدود 80 درصد کل بازار فعالند.
او گفت: "هر روز چندصد نفر ساکنان محل درین بازار خرید می کنند، و این نشانه اعتماد قابل توجه به اوضاع امنیتی در داخل بازار می باشد."
او در ادامه اظهار داشت که هرچند درگیری ها با شورشیان در مارجه هنوز ادامه دارد، اما اینها "این {درگیری ها} به حدی نیستند احتمال سقوط {مارجه} به دست طالبان وجود داشته باشد و مردم از باز کردن دکانهای شان بترسند- چنانچه روزانه تعداد زیاد دکان باز می باشند."
سخنگوی اردوی امریکا همچنان تاکید دارد که نیروهای ائتلاف پروژه های متعددی را برای مارجه روی دست دارند، از جمله ساختن مکاتب و سرک ها.
او افزود: "ما در عین حال، پروژه های روزانه و با تاثیرات آنی نیز داریم که درانها مردم محل بازارها و جویچه ها و کانال ها را پاک کاری می کنند، و بسیار پروژه های روزانه دیگر."
اما مردم محل تاکید دارند که تلاش های انکشافی کاهش یافته و حملات طالبان مردم را از اشتراک در پروژه های انکشافی باز داشته است.
اسدالله باشنده مارجه گفت که او در یک پروژه پول در برابر کار استخدام شده بود، اما از ترس خشونت ها آنرا ترک گفت.
او گفت: "من در یک پروژه برای یک ماه کار کردم. ما جوی ها و جویچه ها را پاک می کردیم و آنان روزانه 250 افغانی به ما می دادند، اما تعداد جنگجویان طالب آنقدر زیاد شد که هر روز شاهد حمله هایی بودیم. حملات افزایش یافت و من کار را ترک گفتم."
"در هر سرک و چارراه طالبان حضور دارند، اما تعداد کم آنها تفنگ حمل می کنند. بعضی ها اوضاع را نظارت می کنند، معلومات و استخبارات در مورد حرکت گزمه های امریکایی ها جمع آوری می کنند. و بعضی طالبان مسلح در خانه ها آماده حمله می مانند."
کارمند یک سازمان انکشافی موسوم به کمک و توسعه بین المللی (IRD) گفت که او در ولسوالی مارجه در دو ماه اخیر مصروف کار توزیع پمپ آب برای 300 نفر دهقان بوده است.
او که نخواست نامش گرفته شود، گفت توزیع این واتر پمپ ها کار مشکلی بود. او گفت:"مردم می ترسند، طالبان اگر واترپمپ ها را پیدا کنند، آنها را در می دهند و دهقانان را به قتل می رسانند."
ملیزا پرایس، سخنگوی سازمان کمک و توسعه بین المللی گفت که توزیع پمپ های آبیاری دران ولسوالی در ماه می آغاز شده بود و "به دلیل کمپاین دایمی هراس افگنی از سوی طالبان و نگرانی های ولسوال که شاید توزیع به دلیل وضعیت امنیتی بطور مناسب بررسی نشود، با موانعی روبرو گردید."
اما، او افزود که پروژه در ماه جولای از سر گرفته شده و اکنون این پمپ ها از سه موقعیت مختلف ولسوالی توزیع خواهند شد "تا نگرانی های امنیتی دهقانان در جریان سفر و انتقال پمپ کاهش داده شود."
مقامات هلمند نیز می پذیرند که مشکلاتی وجود دارد، اما می افزایند که وضعیت آنقدر که باشندگان می گویند، بد نیست.
محمد ظاهر، ولسوال مارجه در مصاحبه تلفونی به آی دبلیو پی آر گفت: "شکی نیست که در مارجه مشکلاتی وجود دارد، ما با حملات طالبان روبرو هستیم، اما مردم از ما حمایت می کنند و در مارجه پیشرفت هایی صورت گرفته است. اوضاع آنقدر بد نیست. {منفی بافی ها} تبلیغات است."
داود احمدی، سخنگوی گلاب منگل والی هلمند گفت که مشکلات مارجه ثابت می کند که شورای کویته طالبان، تصمیم گرفته است تا تلاش هایش را بر افزایش ناامنی در کل هلمند متمرکز کنند.
او گفت که مشکلات تنها در مارجه نیست، اما تاکید کرد که "بزودی همه چیز تحت کنترل در خواهد آمد"
ستار میرزکوال، معاون والی هلمند پس از سفر ده روزه اش در مارجه که به منظور مشوره با رهبران محلی صورت گرفته بود، گفت که او تصمیم گرفته تا یک واحد ویژه پولیس را برای مبارزه با تلاش طالبان برای ایجاد وحشت در میان مردم محل، تشکیل شود.
او گفت: "کندک واکنش سریع شامل 200 سرباز اردو و پولیس ملی و افسران اردوی امریکا خواهد بود. هروقت مردم از حضور شورشیان خبر بدهند، این سربازان در عرض چند دقیقه خود را به محل حاضر خواهند کرد."
اما محمد آقا تکره، افسر سابق رژیم کمونیستی و متخصص نظامی کنونی، گفت که این ابتکار منجر به تامین امنیت در مارجه نخواهد شد.
او گفت: "اگر چنانچه مقامات ادعا می کنند، شورای کویته تلاش اصلی اش را در هلمند متمرکز کند، ولسوالی مارجه را 200 یا 300 نفر نمی توان مصوون کرد- حتی 10000 نفر سرباز امریکایی و افغان نیز نمی توانند این کار را انجام دهند."
جابر، یک افسر پولیس در مارجه گفت که این ولسوالی به شدت ناامن شده است و او می ترسد که اگر کاری انجام نشود، طالبان ولسوالی را تسخیر خواهند کرد.
او گفت: "همه چیز اینجا تغییر کرده است. ما از هر دهقان می ترسیم، و فکر می کنیم که شاید پشت هر سنگ و هر درخت یک جنگجوی طالب باشد."
او گفت که تنها راهی که پولیس افغان می تواند به گزمه برود، همراهی با عساکر امریکایی می باشد. او گفت: "طالبان بسیار بیباک و نترس اند. آنان تفنگ های بسیار نو دارند و هر روز بیش از ده حمله در مارجه انجام می دهند. این بسیار وحشتناک است."
طالبان ادعا دارند که موفقیت های شان نتیجه همکاری و کمک مردم محل می باشد.
قاری یوسف احمدی، سخنگوی طالبان گفت که شورشیان در مارجه بسیار قدرتمند می باشند و هیچگاه در برابر نیروهای امریکایی و افغان شکست را نخواهد پذیرفت.
او گفت: "مردم به ما کمک می کنند، آنان برای ما غذا می دهند و از ما حمایت می کنند و از همین دلیل عملیات های ما بسیار خوب پیش می رود."
اما ظاهر، ولسوال مارجه تاکید دارد که این منطقه هرگز دوباره تحت کنترل طالبان در نخواهد آمد.
او افزود: "از دست دادن مارجه ناممکن است. مارجه هرگز سقوط نخواهد کرد."
