افغانهای ناراضی، طالبان را از منطقه بیرون راندند

گزارش از محمد فهیم- افغانستان

گزارش شماره 373

17 سپتامبر 2010

در یک مقاومت نادر علیه طالبان، باشندگان ولسوالی نجراب ولایت کاپیسا که از دخالت های آنان در کارهای بازسازی به تنگ آمده بودند، شورشیان را از منطقه کشیدند.

بخش اعظم ولایت کاپیسا در شمال شرق افغانستان، تحت سلطه طالبان درامده است و گروه یادشده که قوانین خودشان را اعمال می کنند، در بسیاری موارد مانع پروژه های مددرسانی می شوند.

به گفته تورخان 53 ساله، بزرگ قومی، چیزی که بالاخره مردم نجراب را به تنگ آورد، حادثه اختطاف دو انجینر شرکت ساختمانی خوستی بود که در یک پروژه سرک سازی کار می کردند.

بزرگان قوم و مدیریت امنیتی شرکت خوستی به طالبان پیام فرستادند که اگر انجینران آسیب ببینند، عواقب ناگوار در پی خواهد داشت.

تورخان گفت: "در نتیجه تهدید، شورشیان طالب، انجینران را نکشتند اما در بدل رهایی آنان خواستار پول شدند."

او گفت پس ازانکه مردم محل با مقامات محلی در تماس شدند، "ما اسلحه دریافت کردیم و علیه آنان {طالبان} شروع به جنگ کردیم، و ما انجینران را آزاد کردیم."

او افزود که یک قوماندان طالبان که از فعالیت های شورشیان ناراضی بود، با مردم محل یکدست شده و علیه همکاران قبلی اش دست به حمله زد.

تورخان گفت: "بسیاری افراد طالبان از ولسوالی های دیگر به حمایت شورشیان ولسوالی نجراب شتافتند، اما این تلاش نتیجه نداد. در پایان، آنان مجبور به ترک نجراب شدند."

عبدالجبار، رییس شرکت ساختمانی خوستی گفت که در درگیری 28 اگست به هردو طرف تلفات وارد شد و شورشیان از منطقه فرار کردند.

او گفت حالا که منطقه مصوون شده و کارگران از حمایت مردم محل مطمئن گردیده اند، کار سرک سازی ادامه خواهد یافت.

او گفت: "اتفاقی که پس از اختطاف انجینران ما رخ داد، نشان می دهد که مردم در بازسازی کشورشان بسیار علاقه مند می باشند. این درس بزرگی است- ما باید همیشه به مردم خود اتکا کنیم."

سلطان محمد صافی، ولسوال نجراب گفت که او از واکنش مردم بسیار خرسند شده است.

او گفت: "واکنش مردم علیه طالبان نشان داد که آنان کشور خود را دوست دارند و خواستار بازسازی آن می باشند. آنان تصمیم گرفته اند که در برابر هرکسی که مانع کار بازسازی می شود، بایستند و این نمونه خوبی از حمایت آنان از حکومت می باشد."

یک مقام طالبان که نخواست نامش فاش شود به آی دبلیو پی آر گفت که هدف عمده شورشیان جلوگیری از اعمار سرک هایی است که نیروهای امریکایی از آنها برای گزمه و اجرای عملیات علیه شورشیان استفاده خواهند کرد.

در ارتباط حادثه نجراب او گفت: "ما منطقه را بخاطر جلوگیری از تلفات ملکی تخلیه کردیم. برنامه ما این است که مردم را ازین مساله آگاه سازیم و انشاء الله در آینده نزدیک کنترل منطقه را بدست خواهیم گرفت."

عبدالغفار حیدری، قوماندان امنیه ولسوالی نجراب تاکید داشت که طالبان دوباره بر منطقه حاکم نخواهند شد و دشمنی مردم علیه آن گروه ادامه خواهد یافت.

او گفت: "ما مطمئن هستیم که طالبان دیگر ظرفیت اجرای عملیات و وارد شدن به منطقه را ندارند. قرارگاه های امنیتی ما ظرفیت جلوگیری از عملیات های طالبان را دارند. اگر اینکار نشد، نیروهای ائتلاف و اردوی ملی ما را حمایت خواهند کرد. درصورت نیاز ازانها تقاضای کمک خواهیم کرد."

تورخان گفت که هرچند طالبان هوشدار داده اند که بزودی بالای ولسوالی نجراب حمله خواهند کرد، اما مردم محل بر موضع خود قاطعانه ایستاده اند.

او گفت: "اسلحه ما نیز مرمی دارند- اینها چوب نیستند."

مردم محل می گویند که وقتی خارجیانی که به گمان آنان عرب، پاکستانی، ازبک و چچینی بودند، به طالبان پیوستند مشکلات مردم افزایش یافت.

شاه آغا بزرگ محلی که 65 سال دارد درحالی که آشکارا خشمگین به نظر می رسید و در میان گروهی از افراد مسلح ایستاده بود، طالبان را اینگونه سرزنش کرد: "در اوایل آنان طالبان افغان بودند و با ما برخورد خوب داشتند. آنان علیه فعالیت های بازسازی اقدام نمی کردند."

"پسانها، زمانی که طالبان خارجی آمدند، آنان به لت و کوب کارکنان دولتی و سازمانهای امداد رسانی آغاز کردند، و حتی عده ای را به اتهام جاسوسی به قتل رساندند. با آمدن طالبان خارجی، طالبان محلی ما نیز بیرحم شدند. آنان بطور بی سابقه علیه مردم محل اقداماتی را آغاز کردند- بطور مثال، از مردم می خواهند که برای شان غذا بیاورند و لباس های شان را بشویند."

شاه آغا با خشم لنگی اش را به زمین زد و ادامه داد: "کشورهای همسایه نمی خواهند مملکت ما بازسازی شود. آیا ما انسان نیستیم؟ آیا ما لایق سرک، کلینیک، مکت، شفاخانه، داکتر، انجینر و زندگی پیشرفته و مدرن نیستیم؟ تا چی وقت ما باید برای رساندن مریض خود به سرک عمومی، ساعت ها او را ده نفری روی شانه های خود بالای چپرکت حمل دهیم؟"

احمد سعیدی، کارشناس مسایل سیاسی می گوید که حکومت افغانستان باید ازین قضیه بیاموزد و اقداماتی را برای تقویت موقف خود انجام دهد، زیرا اگر حکومت محبوبیت داشته باشد، شورشیان هرگز کامیاب نمی شوند.

سعیدی گفت: "این درس بسیار خوبی برای حکومت {رییس جمهور حامد} کرزی می باشد. او باید ازین اتفاق عبرت بگیرد. او باید اعتماد مردم را نسبت به حکومت بیشتر کند، فاصله مردم را با حکومت کاهش دهد، و به مردم اتکا نماید."

در سال 2001، افغانها از سقوط طالبان بطور وسیع استقبال کردند، اما از کندی پیشرفت ها ازان زمان تاکنون، ناامیدی زیادی بوجود آمده است.

بسیاری ها شکایت دارند که جنگ سالاران سابق هنوز در قدرت شریک اند و از فساد گسترده ای که جریان دارد ابراز نارضایتی می کنند. افزایش تلفات ملکی- معمولاً نیروهای بین المللی برای این تلفات مقصر دانسته شده اند- فاصله بین اداره سیاسی و مردم را افزایش داده است.

سعیدی می گوید که حدود فاصله بین حکومت و مردم چگونگی موفقیت آینده طالبان را تعیین می کند.

او گفت: "اگر مردم از حکومت مانند ولسوالی نجراب حمایت کنند، مخالفان حکومت ناکام خواهند شد... حکومت برای شکست مخالفان به حمایت مردمی نیاز دارد."

هرچند هنوز روشن نیست که آیا طالبان برای برگشت به نجراب تلاش خواهند کرد یا نه، اما باشندگان می گویند ازینکه از شر شورشیان نجات یافته اند، خوشحال اند.

احمد شاه، 22 ساله، باشنده پچغان  گفت او ازینکه احساس می کند آزادی اش را دوباره بدست آورده، لذت می برد.

او گفت: "ما نمی توانستیم به بازار برویم، چرا که از طالبان می ترسیدیم- اگر آنان ما را می گرفتند، می کشتند. حال، من از طرف روز و حتی شب بسیار آزادانه به مرکز ولسوالی و بازار می روم."

محمد فهیم گزارشگر تحت اموزش اى دبليو پى ار است