افغانستان: نسل جدید قابله‌ها
مردم محل می‌گویند که افکار سنتی درحال تغییر اند.
افغانستان: نسل جدید قابله‌ها
مردم محل می‌گویند که افکار سنتی درحال تغییر اند.
نسیمه، دانش آموز رشته‌ی قابلگی می‌گوید که وی در مورد این که پس از فراغت با چه وضعیتی ممکن است مواجه شود، توهمی ندارد.
این بانوی جوان که از ولسوالی ارگون پکتیکا است، می‌گوید که سکتور صحت در محل شان مشکلات فراوانی دارد. در تمام ولایت فقط یک داکتر زن وجود دارد و نبود مراقبت‌های پیش از ولادت و بعد از آن، باعث شده که میزان مرگ و میر مادران بالا باشد.
(همچنان گزارش افغانستان: جایی که زایمان می‌تواند مرگ به بار بیاورد را مشاهده کنید.)
اما نسیمه می‌گوید که او و همصنفانش مصمم اند که این وضعیت را تغییر دهند. او می‌گوید، «این آرزوی همیشگی‌ام بود که روزی بتوانم به عنوان کارمند صحی به زنان خدمت کنم، و نزدیک است که این رویایم تحقق یابد.»
نسیمه می‌گوید که وی عهد کرده که پس از فراغت به ولسوالی اش بر می‌گردد تا بحران صحت در آنجا را کاهش دهد.
پکتیکا که در 170 کیلومتری جنوب‌شرق کابل واقع است، پیشینه‌ی خوبی در بخش مراقبت های صحی زنان و حقوق آنها ندارد. اما باشندگان محل می گویند که افکار سنتی که مانع تحصیل زنان جوان در بخش نرسنگ یا قابلگی می‌شود، در حال تغییر است.
انیسه یکی از داکتران این ولایت، می گوید که زنان پکتیا نیز حق دارند که مثل بانوان دیگر توسط داکتران زن معالجه شوند. اما وی که در شفاخانه شرنه کار می‌کند، می گوید که متقاعد کردن داکتران زن برای آمدن و کار کردن در این ولایت دشوار است، بسیار مهم است تا زنان به عنوان قابله ها و نرس ها آموزش داده شوند. او در ادامه گفت که در واقع آنچه که باعث این تغییر بزرگ شده، حمایت و آینده‌نگری اعضای مرد خانواده های دانشجویان است.
او می‌گوید، «با فارغ شدن این بانوان، خلای زنان در سکتور صحت پکتیکا پر می شود. همچنان این کار به کاهش میزان مرگ و میر کودکان نیز خیلی کمک می کند.»
صنم، یکی از قابله‌های آموزش دیده می گوید که وی حمایت کامل والدین و بقیه اعضای خانواده اش را با خود دارد.وی در ادامه گفت، «از کودکی می خواستم درس بخوانم. پس از فارغ شدن از مکتب، رشته قابلگی را انتخاب کردم تا در آینده به عنوان یک کارمند بخش صحت به مردم خدمت کنم.»
سیدالله، کاکای صنم می گوید که وی خواهرزاده اش را با رضایت و همکاری تمام اعضای خانواده و اجتماع در کورس قابلگی ثبت نام کرده است. او می‌گوید، «من با شامل کردن خواهرزاده ام در کورس قابلگی، از سوی مردم روستای ما خیلی تشویق و حمایت شدم. حالا عالمان دین و بزرگان حمایتم می کنند، در حالیکه در گذشته مردم احساس حقارت و شرمندگی می کردند وقتی دختران شان مشغول این گونه فعالیت ها می شدند. حالا سطح دانش مردم بالا رفته و تبعیض علیه تحصیل زنان و دختران در حال از بین رفتن است.»
محمد یاسین یاسین، فعال محلی می گوید که گروه های جامعه مدنی در این راستا خیلی تلاش کرده و بالای اهمیت اشتراک زنان در سکتور صحت تاکید زیادی کرده اند. این کار نتایج مثبتی در قبال داشته است. وی افزود که این تغییردر هردو بخش اجتماعی و اقتصادی مفید واقع خواهد شد. او در ادامه گفت، «اگر بزرگان و عالمان دین از برنامه‌ی قابلگی که در جریان است حمایت کنند، نه تنها که خلای بزرگ سکتور صحت پُر می‌شود، بلکه برای بسیاری از مردم زمینه تحصیل فراهم می شود که با آن می توانند خانواده های شان را تمویل کنند.»
این کورس قابلگی به همکاری آژانس همکاری و توسعه افغانستان (AADA) و حمایت مالی بانک جهانی راه اندازی شده است. نزدیک به بیست تن از فارغان نخستین برنامه قابلگی پکتیکا که در 2014 راه اندازی شده بود، حالا در مراکز صحی این ولایت کار می کنند.
روگل، رییس ولایتی برنامه همکاری و توسعه افغانستان می گوید که در این دورِ این کورس دوساله، نزدیک به 80 خانم از سراسر ولسوالی های هژده گانه پکتیکا ثبت نام کرده اند.
برای دانشجویان ساکن در «شرنه» امکانات رفت و برگشت به محل آموزشی فراهم شده، و برای دانشجویان دوردست، خوابگاه برای بود و باش، غذا و دیگر تسهیلات بطور رایگان در نظر گرفته شده است.
شریفه از دانشجویانی است که در شرنه زندگی می‌کند، از این رو در خوابگاه به سر نمی‌برد و روزانه رفت و آمد می‌کند.
او می‌گوید، «صبح به کورس می‌آیم و تا شام درس می‌خوانم و بعد به خانه بر می‌گردم. تمام اعضای خانواده از کارم استقبال می‌کنند و این بدان معنی است که می توانم به درسم ادامه دهم.»
روگل می گوید که کورس جدید در 6 جنوری آغاز شده و دروس قابلگی به طور عملی و نظری توسط دو استاد مجرب آموزش داده می شود. او می‌گوید، «زنان جوان در پکتیا علاقه‌ی زیادی به نرسنگ و قابلگی نشان می دهند. بنابر این، برنامه همکاری و توسعه‌ی افغانستان در تلاش است تا این کورس دوساله موفق شود تا در آینده نیز بتوانند برنامه‌های مشابهی را در پکتیکا برگزار کنند.»
عتیق الله فضلی، معاون والی پکتیکا می‌گوید که مقامات محلی برای همکاری به این کورس دوساله از هیچ گونه تلاشی دریغ نکرده اند.
فضلی افزود که خانواده‌های محل اکنون خیلی علاقه دارند که زنان و دختران شان را در این کورس ثبت نام کنند، و این نشان می‌دهد که برنامه در حال پیشرفت است.
محمد اسلم صابری، سرپرست ریاست صحت عامه پکتیکا، می‌گوید که آنان با استخدام استادان زن اعتماد مردم محل را به دست آورده اند. این کار باعث شده که خانواده ها به زنان شان اجازه دهند تا همراه با سایر دانشجویانی که از سراسر پکتیکا می‌آیند، در این برنامه اشتراک کنند.
او می‌گوید، «اگر علاقه‌مندی مردم نسبت به این برنامه همین‌گونه افزایش یابد، تمویل کنندگان و سازمان‌های دیگر نیز قانع خواهند شد تا برنامه‌های صحی مشابه را در ولایت پکتیکا راه اندازی کنند.» وی افزود که فواید صحت و تندرستی برای زنان پکتیکا از قبل آشکار است.
