ضرورت اقدام علیه آزار و اذیت خیابانی در افغانستان

نجلا بیست ساله و از محصلین یک پوهنتون خصوصی در کابل است که این روزها به ترک تحصیل فکر میکند

او میگوید که با آزار و اذیت جنسی مداوم در محوطه پوهنتون برای او دیگر ادامه تحصیل در رشته مطالعات سیاسی را غیر ممکن ساخته است

نجلا به خبرنگار  IWPR اظهار میدارد "در صنف نیز مورد اذیت و آزار قرار میگیرم، همیشه آزار می بینم. من یک اکانت فیس بوک دارم و هرگاه مسج هایم را باز میکنم، می بینم که بچه ها تصاویر وحشتناک، فیلم و پیامهای نامناسب برایم فرستاده اند که  این امر برایم آزاردهنده بوده و  موجب ناراحتی ام میگردد.

نوریه، یکی از همصنفی های نجلا که 24 ساله است  نیز چنین میگوید که حتی پوشش و لباسهای معمولی نیز تاثیری بر کمتر شدن میزان  آزار و اذیت ندارد.

وی اضافه نمود اگرچه هر روز با پوشش برقه به پوهنتون میرود، اما صحبت با یکی از معلمان یا همصنفی ها از سوی او یک حرکت معنادار جنسی تلقی میگردد :

"استادی در پوهنتون بود که او را جای پدر خود می پنداشتم، اما روزی کار دور از انتظاری از من درخواست نمود که هرگز تصورش را نمیکردم. آنقدر عصبانی و ناراحت شدم که صنف را ترک کرده و دیگر بر سر درس او حاضر نشدم".

آزار و اذیت جنسی در جامعه افغانستان همچنان رواج دارد و سنت های فرهنگی محافظهکارانه آن را تشدید نموده و اغلب به شدت بر زندگی زنان در خارج از خانه تاثیر میگذارد.

قانون جدیدی که بموجب آن آزار خیابانی جرم انگاشته میشود برای اولین بار توسط پارلمان در نومبر 2016 تصویب شد و اکنون در انتظار منظوری رئیس جمهور است. اما بسیاری نگران هستند که این قانون احتمالاً تطبیق نخواهد گردید. و برای دستیابی به تغییر واقعی در این زمینه، باید مسائل عمیق تر جامعه  افغانستان مورد رسیدگی قرار گیرد.

مریم زرمتی، از فعالان جامعه مدنی میگوید "زنان بسیاری، قربانی آزار و اذیت جنسی در سرک و همچنین محل کار خود هستند". همچنین، وی اضافه نمود که گزارش های زیادی از آزار و اذیت و سوء استفاده در محیط خانه نیز دریافت گردیده است.

مریم همچنان می افزاید "من نگرانی ام در مورد آزار و اذیت جنسی زنان را به وزارت امور زنان، کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان (AIHRC) و دیگر ادارات مربوطه ابراز نمودهام، اما آنها این موضوع را جدی نگرفتند و مشکل در حال حاضر بزرگتر شده است، یعنی جامعه ما با یک چالش جدی مواجه است."

به باور خانم زرمتی، یکی از مسائل جامعه این ست که جوانان باید مدت زمانی طولانی صبر کنند تا پول کافی برای ازدواج را بدست آورند. مصارف بلند عروسی فشار زیادی را بر فامیل های عمدتاً فقیر افغانستان وارد میکند، و مردان جوان اغلب مجبورند که بصورت غیرقانونی به خارج از کشور رفته و کار کنند تا پول موردنیاز برای ازدوجشان را فراهم کنند.

ایشان ادامه میدهد که فقر جنسی باعث میشود که مردان نیازهای خود را به شیوه نادرست ارضاء نمایند، که این امر هم برخلاف فرهنگ افغانستان  بوده و هم در مغایرت با آموزهها و ارزشهای اسلامی است."

مولوی عبدل ظاهر، محقق اسلامی نیز اذعان میکند که سرخوردگی جنسی علت برای این مسئله بوده و از ملاامامان  و والدین میخواهد که به جوانان آموزش دهند، که آزار و اذیت دختران  امر پذیرفتنی نیست.

ایشان همچنان بر این باور است که "مصارف بلند عروسی و دیگر سنتهای غیراخلاقی در جامعه افغانستان کاملاً در مغایرت با  اسلام قرار دارد".

دیگران میگویند که علت آزار و اذیت خیابانی زن ستیزی و مسائل کلان تر از قبیل  قدرت و کنترول است، مخصوصاً زنانی که در بیرون از خانه وظیفه دارند، بیشتر آسیب پذیر می باشند

فیروزه عزیز الرحمان 28 سال سن دارد و  در یک اداره منحیث کارمند انجام وظیفه می نماید، میگوید "من در مسیر کار و برگشت به خانه بسیار دچار استرس میشوم زیرا که همیشه توسط مردان و بچه های جوان  آزار و اذیت میشوم."

فیروزه ادامه میدهد که این مسئله بر سلامت روانی او تاثیر گذاشته و باعث شده همیشه با حالت ترس باشد:
"وقتی که در راه دفتر هستم، مردان به من پرزه میگویند جملاتی مانند، همراهم بیا، نمبرت چیست؛ و موترها دنبالم روان شده و تعقیبم میکنند. برخی از مردان مرا تمسخر میکنند و مثلاً میگویند "چرا کالایت انقدر کوتاه است، چادری اش را ببین، و برخی از آنان برایم اشپلاق میزنند."

احمدی، مشاور مطبوعاتی در وزارت امور زنان می گوید در حالی که آزار و اذیت جنسی همچنان یک چالش عمده است، اکثریت قریب به اتفاق موارد گزارش داده نمیشود. "سال گذشته ما 41 مورد تجاوز و 36 مورد آزار جنسی علیه زنان را ثبت نمودهایم."

لطیفه سلطانی، رئیس بخش حقوق زنان کمیسیون مستقل حقوق بشر نیز گفت که آنها شکایت های بسیاری در مورد آزار و اذیت جنسی دریافت کردهاند اما این گزارشها فاقد ارقام و آمار درست و دقیق می باشد

فریدون عبیدی، رئیس پولیس بخش تحقیقات جنایی کابل به IWPR گفت "ما در طی 6 ماه گذشته با حدود 30 مورد خشونت جنسی برخورد کردیم".

ایشان ادامه میدهد که افرادی که مورد سوءاستفاده قرار میگیرند باید بطور رسمی وقایع را گزارش دهند تا عدالت تطبیق شده و مجرمان، عبرت دیگران شوند.

آقای عبیدی همچنان اضافه نمود "من از مردم میخواهم که به پولیس مراجعه نموده و علیه افرادی که آنها را مورد آزار قرار دادند، شکایت خود را تسلیم دهند، بدین ترتیب مجرمان را میتوان طبق قانون مجازات نمود."