مبارزه دشوار کاندیدان زن در هرات
کاندیدان انتخابات پارلمانی مجبورند علیه مقاومت وسیع علیه حضور زنان در سیاست، مبارزه کنند.
مبارزه دشوار کاندیدان زن در هرات
کاندیدان انتخابات پارلمانی مجبورند علیه مقاومت وسیع علیه حضور زنان در سیاست، مبارزه کنند.
گزارشی از محمد شفیع فیروزی- افغانستان
گزارش شماره 371
10 سپتامبر 2010
کاندیدان زن در ولایت هرات شکایت دارند که تهدید، روحیه زد زن، و کمبود وجوه مالی مانع مبارزات آنان برای انتخابات پارلمانی 18 سپتامبر شده است.
ناهدی احمدی فرید، کاندید انتخابات پارلمانی می گوید که مثل بسیاری زنان کاندید دیگر پوسترهای تبلیغاتی او از سوی مخالفان اشتراک زنان در انتخابات پاره شده یا روی آنها رنگ پاش داده شده است. او می گوید: "کاش اصلاً خود را کاندید نکرده بودم."
او گفت: "دین، قرآن و پیامبر ما به زنان حق اشتراک در زندگی اجتماعی را داده است اما برداشت بنیادگرایانه مردم ما باعث تضعیف نقش زنان شده است."
او ملایی را در یک قریه از مربوطات ولسوالی کرخ ولایت هرات مثال می آورد که به گفته او "اعلان کرده است که هرکس به زنان رای بدهد کافر است. ازانجایی که مردم به گفته های ملا باور دارند، فکر می کنند که این حرف او راست است."
او با متهم کردن ادارات امنیتی حکومت به ناکامی در جلوگیری از تخریب پوسترهای تبلیغاتی افزود: "این کارها از طرف شب اتفاق می افتد، و نیروهای امنیتی مسوولیت دارند تا مرتکبین را دستگیر کنند."
دفتر مطبوعاتی قوماندانی امنیه هرات گفت که اخیراً چهار نفر به اتهام پاره کردن عکس های کاندیدان دستگیر شده اند.
به اساس یک سهمیه بندی، از 249 کرسی در پارلمان افغانستان باید حداقل 68 کرسی به زنان اختصاص یابد. در ولایت هرات در میان 153 کاندید، 25 زن برای گرفتن 17 کرسی دران ولایت رقابت می کنند. در ولایت هرات 5 کرسی به زنان اختصاص یافته است.
سعادت فتاحی یک عضو پارلمان در هرات که دوباره در انتخابات شرکت کرده گفت که اگر زنان بتوانند رای بیشتر بدست آورند می توانند بیشتر از 5 کرسی را ازان خود کنند.
کاندیدان می گویند که اعتقادات دیرینه در میان بخش وسیع مردم باعث شده که افراد زیادی مخالف کار زنان در خارج از خانه باشند. رهبران برخی نهادهای مذهبی معتقدند که اشتراک زنان در سیاست خلاف قانون اسلام است.
فیض محمد، یک ملای محلی تهدید کرد که چاپ عکس های رنگه زنان کاندید خلاف اسلام است وى افزود: "ورود زنان در سیاست و انتخابات نه یک عمل مذهبی است و نه در افغانستان قابل پذیرش می باشد."
او افزود: "کسانی که به زنان رای نمی دهند کار خوب می کنند."
این روحیه بین برخی زنان نیز دیده می شود.
زهره گل، 20 ساله، گفت: "در انتخابات قبلی به کسی رای دادم که پدرم پیشنهاد کرده بود. این بار نیز به کسی رای میدهم که پدرم می گوید، چرا که مردان نسبت به زنان دانش و درک بیشتر دارند. علاوه بر آن، آنان تجربه های خوب و بد زیادی را در زندگی دیده اند. هرچه آنها تصمیم بگیرند، به نفع ما خواهد بود. در خانواده ما تصمیمی که مردان می گیرند نسبت به تصمیم من مهمتر است."
اما دیگران می گویند که در اسلام هیچ دستوری وجود ندارد که زنان را از سیاست محروم کند.
فرشته، زن باحجاب 22 ساله که از یک خانواده مذهبی می باشد گفت که آنانی که مخالف زنان سیاسی اند، از اسلام آگاهی کافی ندارند.
او گفت: "من همراه با تمام برادران و خواهرانم تصمیم گرفته ایم که به یک کاندید زن که برای ما قابل قبول است، رای بدهیم، زیرا مردان غیر از رشوت ستانی، فساد و قبیله گرایی چیزی بلد نیستند."
محمد ناصر کبیری، تحلیلگر مسایل سیاسی و اجتماعی می گوید که برای محرومیت زنان در افغانستان عوامل زیاد وجود دارد.
او توضیح داد: "حضور زنان درین مناطق هنوز چیز تازه ایست، زیرا فقط پس از سقوط طالبان به آنان فرصت اشتراک در سیاست و مسایل دولت داری داده شد. مردان، زنان را انسان های درجه دو تصور می کنند. اینگونه افراد مانع رای دادن خانواده ها و اقارب شان به زنان می شوند. آنان، خانواده ها و اقارب خود را وادار می کنند که به فرد مشخصی رای بدهند.
او می گوید که این طرز دید، بیشتر در مناطق روستایی حاکم است و افزود که فساد نیز درین مساله نقش داشته است.
او می گوید که کاندیدان پولدار " به مردانی که رییس قبیله یا افراد با نفوذند، پول می دهند. آنان را می خرند و وظیفه می دهند که برای شان کمپاین کنند و در مراکز رایدهی نزدیک خود، برای آنان رای جمع آوری نمایند. زنان نمی توانند، جنگ سالاران را بخرند و بخاطر کمپاین برای خود توظیف کنند، چرا که پول ندارند."
محمد خالق دقیق، تحلیلگر دیگر نیز این نظر را تایید کرد.
او گفت: "زنان پول کافی ندارند، آنان موترهای زیاد ندارند که بوسیله آنها در بخش های دورافتاده شهر سفر کنند. در مجموع زنان قادر به کمپاین و نمایش توانایی های شان نمی باشند. در نتیجه زنان توانای زیادی نمی توانند به قوه مقننه و سایر نهادهای ملی وارد شوند."
او گفت که رسانه ها برای رفع این عدم توازن می تواند نقش مهمی بازی کند.
او گفت: "رسانه ها در آگاهی دهی به مردم در مورد اهمیت حضور زنان در صحنه های اجتماعی و سیاسی مهم اند. رسانه ها می توانند به مردم بگویند که زنان نیز قادر به دفاع از حقوق شان می باشند."
ثریا صدیقی، مسوول بخش زنان دفتر کمیسیون حقوق بشر در هرات گفت که سازمان آنان به کاندیدان زنی که دچار مشکل شده اند، مشوره داده است.
وکیل احمد صدیقی، یک نماینده دفتر محلی کمیسیون مستقل انتخابات در هرات گفت که اداره آنان نیز تلاش کرده به زنان کاندید کمک کند.
او ضمن تایید برخی چالش ها در عرصه سیاسی در برابر زنان گفت که وضعیت رو به بهبود است.
او گفت: "زنان نباید ناامید شوند. زنانی که اکنون در پارلمان حضور دارند به رای مردم در انتخابات برنده شدند، و زنان دیگر نیز اکنون به پارلمان خواهند رفت."
او گفت: "من فکر می کنم که مشکل بی اعتمادی نسبت به زنان، پس از سالها کاهش یافته است و این مشکل در هرات به آهستگی حل شده است."
به گفته صدیقی، دفتر ولایتی کمیسیون انتخابات برنامه آگاهی دهی را اجرا می کند که در آن "دو مرد و دو زن {از هر ولسوالی} مسوولیت دادن معلومات در مورد کاندیدان را بعهده دارند. آنان در مورد توانایی ها و ظرفیت زنان صحبت می کنند."
شهناز همتی، یک عضو پارلمان که برای بار دوم به انتخابات شرکت کرده است، نیز امیدوار به نظر می رسد و تاکید دارد که او معتقد است که دسترسی زنان به قدرت ممکن می باشد.
او گفت: "زنان بیشتر در پارلمان می توانند کارهای بیشتری برای جامعه انجام دهند و از حقوق مردان و زنان محروم دفاع کنند، زیرا آنان نسبت به مردان صادق تر می باشند از فساد و رشوت ستانی پاک می باشند."
همتی گفت که کمبود وجوه و مشکل سفر به محلات دور افتاده بخاطر کمپاین از جمله موانع بر سر راه کمپاین زنان می باشند. او گفت که در برخی مناطق از کاندیدان زن استقبال نمی شود.
او گفت: "مطمئناً زنان از توانایی، قدرت فکری، دانش و صداقت بیشتر نسبت به مردان برخوردار اند. اگر زنان فرصت های اقتصادی مردان را داشته باشند، بدون شک نسبت به مردان رای بیشتر می گیرند."
محمد شفیع فیروزی گزارشگریست در هرات که از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.