بازار گرم مواد مخدر در یکی از ولایات افغانستان

کشت و قاچاق مواد مخدر در نیمروز، ولایت غربی افغانستان افزایش یافته است و مقام ها هشدار می دهند که این کار به بحران اعتیاد در کشور شدت می‌بخشد.

نیمروز یک نقطه‌ی خیلی استراتیژیک برای قاچاقچیان است، چرا که این ولایت 235 کیلومتر مرز مشترک با ایران دارد و در شمال پاکستان واقع شده است. همچنین این ولایت در مجاورت با هلمند که نصف کوکنار افغانستان را تولید می‌کند،قرار دارد.

عبدالقیوم کریمی یکی از مسوولین بخش آگاهی‌دهی عامه در ریاست مبارزه با مواد مخدر، می گوید که کشت کوکنار در نیمروز در سال 2016 به 5330 هکتار زمین رسیده است. کریمی می گوید که ریاست آنان به همکاری نیروهای امنیتی تا کنون توانسته فقط 18 هکتار آن را نابود کند.

آنان به گونه‌ی آشکار یک نبرد باخته‌شده را می رزمند. سال گذشته زمین های زیر کشت کوکنار  نزدیک به 11470 هکتار افزایش یافت، که این کشت‌زارها عمدتاً در ولسوالی های خاش رود، چهاربرجک، چخانسور، کانگ و اطراف زرنج- مرکز این ولایت قرار دارند.

مردم محل هشدار می دهند که نه تنها کشت و قاچاق مواد مخدر افزایش یافته، بلکه منابع این ولایت نیز به دلیل سطح بالای اعتیاد که با بازگشت انبوه مهاجرین معتاد از ایران زیادتر شده، بیشتر از پیش تحت فشار قرار گرفته است.

حاجی عبدالغنی 60 ساله یکی از متنفذین قومی، می گوید که تعداد زیادی از جوانان افغانستان را ترک می‌کنند و برای دریافت کار به ایران می روند، اما در آنجا اغلب به استفاده مواد مخدر مثل هیرویین، شیشه و کوکائین رو می‌آورند.

وی در ادامه گفت که در نیمروز مواد مخدر آزادانه و در تبانی با مقام های محلی به فروش می رسد. همچنین افزود که اگر در داخل کشور فرصت های خوب کاری فراهم شود، جوانان کمتر به ترک کشور و اعتیاد روی روی می آورند.

این سرنوشت را فضل احمد 23 ساله از ولایت نیمروز، عملاً تجربه کرده است. او می گوید که با آنکه فارغ مکتب بوده نتوانسته شغلی در داخل کشور پیدا کند. از این رو، برای دریافت کار به ایران رفته و در آنجا توسط کارفرما اش به مواد مخدر آغشته‌ شده است. او می گوید، «وقتی کارم را تمام می‌کردم خیلی خسته می‌شدم.» پس از آن رییس اش برای بهترساختن حالش به وی تابلیت مواد مخدر می‌داده است. همین‌گونه با گذشت زمان معتاد شده و سرانجام از سوی پولیس ایران بازداشت و اخراج شده است.

وحید 22 ساله، جوان دیگر نیز تجربه‌ی مشابهی دارد. او می گوید که پس از آن که در افغانستان کار نیافته، به ایران رفته تا شانس‌اش را در آنجا بیازماید. وحید می گوید، «چون خیلی کار می کردم، خسته می‌شدم، و رییسم برایم تابلیت می داد و می گفت که خستگی ام را رفع می کند. این تابلیت ها به جای این که کمکم کنند، به مواد مخدر معتادم کردند.»

حاجی مسعود حکیمی عضو شورای ولایتی نیمروز، تایید می کند که با بازگشت جوانان از ایران، اعتیاد در این ولایت به نقطه بحرانی آن رسیده، و معتادان احتیاجات شان را از طریق سرقت های مسلحانه و دیگر جرایم مرفوع می سازند.

بسیاری از ساحات ولایت نیمروز زیر اداره طالبان قرار دارد که این نیز قاچاق مواد مخدر را آسان تر می کند.

محمد صدیق چخانسوری، معاون شورای ولایتی نیمروز، می گوید که قاچاقچیان از این ساحات بی قانون سوء استفاده می کنند.او گفت،«کاروان های مواد مخدر از ناامن ترین نقاط ولسوالی خاشرود نیمروز، موسی قلعه هلمند و بکواه ولایت فراه می گذرند و مواد را به پاکستان انتقال می دهند.»

چخانسوری هشدار می دهد که هیچ اقدام عملی‌ای برای توقف این فعالیت ها صورت نگرفته است. او می گوید، «تمام پلان های ریاست مبارزه با مواد مخدر نیمروز سمبولیک اند. آنان هیچ راه حل عملی‌ای برای رفع این چالش ندارند.»

محمد فیصل سحر، معاون شبکه سازمان های مدنی نیمروز، نیز می گوید که حکومت سیاست مشخصی برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر ندارد. او همچنین می گوید که گروه های مافیایی با مصوونیت کامل به فعالیت های شان ادامه می دهند و مواد مخدر در سرتاسر نیمروز به طور آزاد خرید ، فروش و استفاده می شود.

عیدی محمد مصدق، فعال محلی اذعان می کند که شاهراه دلارام-زرنج که در سال 2009 ساخته شده و از شاهراه های پر رفت و آمد کشور می‌باشد، یک مسیر مهم برای قاچاق مواد از افغانستان به ایران، پاکستان و نقاط دیگر می باشد.

مصدق افزود، «باید تمام امکانات حمل و نقل مواد مخدر از طریق شاهراه نیمروز- دلارام و شاهراه های جنوب‌غربی از بین برده شوند تا این لکه‌ی بدنامی از دامن ما زدوده شود.»

محمد عمری سخنگوی پولیس نیمروز، این را که مقامات محلی طرحی برای مبارزه با مواد مخدر ندارند، رد می کند. او می‌افزاید که نیروهای آنها برای هدف قراردادن قاچاقچیان مواد مخدر در مرکز این ولایت، طرحی را در اولویت کاری شان قرار داده اند. او می‌گوید، «فرماندهی پولیس نیمروز قصد دارد عملیاتی را برای پاک‌سازی شهر زرنج از وجود فروشندگان مواد مخدر، راه اندازی کند.» او می‌افزاید که این طرح ممکن است تا سطح ولسوالی‌ها نیز گسترش یابد.