آزار واذیت جنسی زنان زندانی در افغانستان

زهرا (نام مستعار) که شش سال از مدت حبس 15 ساله خود را در زندان زنانه بادام باغ کابل گذرانده است ، میگوید که بدلیل  لت وکوب و بدرفتاری شوهرش، او با مرد دیگری فرار کرده است.

وی گفت که در اولین شب در خانه جدیدش در حالیکه کنار شوهر جدید  خود در خواب بوده، پولیس به خانه  شان داخل شده،  او وشوهرش را با لباس خواب به حوزه  برده اند.

او به آی دبلیو پی آر گفت: ((در مسیر راه الی حوزه پولیس ، افسران پولیس در موتر به قسمت های از بدن من دست میزدند، و کوشش میکردند تا به من نزدیک تر شوند، زمانی که به حوزه رسیدیم یکی از افسران از من خواست تا به اتاق او برو م، اما من حاضر به رفتن نشدم و به آنها هشدار دادم که اگر کوشش کنند مرا لمس کنند ،جیغ و فریاد میزنم.))

او ادامه داد ((آنها مانند گرگ های گرسنه بودند. من تمام شب بیدار ماندم تا اینکه صبح مرا به قوماندانی پولیس کابل انتقال دادند.))

زهرا میگویدوقتی که مورد بازجویی قرار می گرفت، با او همدردی کمی نشان دادند. او گفت :((در جریان تحقیقات، حارنوال مرا تحقیر میکرد. و با عصبانیت به من نگاه میکرد و بدون اینکه واقعا مشکلاتم رادرک کند به من گفت که "خدا به تو همه چیز داده، پس چرا از خانه فرار کردی؟))

زهرا اضافه نمود که او به نماینده دفتر لوی حارنوالی که برای بازدید از قوماندانی پولیس کابل آمده بود در مورد آزار و اذیت اطلاع داده و ایشان به او گفتند که این مسئله را بررسی خواهند نمود،ولی او تا اکنون  در مورد اجراات شان چیزی نشنیده است.

زندانیان زن به آی دبلیو پی آر گفتند که آنها هم در دوران بازداشت پیش از محاکمه و هم توسط مسئولین قضایی در جریان تحقیقات با آزار و اذیت جنسی و سوء استفاده از سوی افسران پولیس روبرو بوده اند.

فوزیه کوفی، رئیس کمیسیون امور زنان مجلس نماینده گان می گوید که  به دفتر او در هر هفته دهها شکایت در مورد  آزار و اذیت جنسی  زنان زندانی مواصلت میورزدکه هر کدام از این موارد نز دآنان  ثبت میشود و برای تحقیقات بیشتر به مراجع قضایی راجع میگردد.

کوفی گفت  ((چنین شکایاتی همواره در این دفترثبت میشود و مردم از پارلمان خواهان برقراری عدالت هستند.این یک مشکل جدی در سکتور قضایی است.))

همچنین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید که آنها گزارش های متعددی از زنانی که مورد آزار قرار گرفتهاند و یا توسط مقامات قضایی یا امنیتی به آنها تجاوز شده است دریافت میکنند.

لطیفه سلطانی، رئیس حقوق زنان در کمیسیون مستقل حقوق بشر گفت: ((با توجه به قانون این کشور، نیروهای امنیتی موظف هستند که در جریان بازداشت متهم ،حقوق بشر را رعایت کنند، و هر زنی که به اتهام جرمی دستگیر شده باشد، کرامت و حقوق او باید رعایت شود.))

وی اظهار داشت که باید برای زنان زندانی و مظنون افسران پولیس زن گماشته شود، اما این کمترصورت  گرفته ،چرا که تعدادزنان درمیان نیروهای پولیس بسیار اندک است.

زنان به دلیل شرمساری و این گمان که کسی حرف آنها راباور نمیکند از شکایت صرف نظر میکنند.

خانم سلطانی افزود: ((زندانیان زن وسایلی در اختیار ندارندتا سوء استفاده ها و نقض قانون را مستند سازی کنند وبه همین دلیل نمیتوانند با مدرک وشواهد  شکایت خود را مطرح کنند. ))

سلطانی به مثالی اشاره کرد که در سال 2013  یک زندانی از زندان زنانه بادام باغ به کمیسیون مستقل حقوق بشر شکایت کرده بودکه یک قاضی او را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده بود.

خانم سلطانی گفت که اگر چه کمیسیون مستقل حقوق بشر شکایت را به مقامات مربوطه ارسال نموده ، اما اینکه در مورد آن چه کاری صورت گرفته ،اطلاع  ندارند.

 زنانی که متهم به جرمی نبوده و برای دفاع از خود به حوزه  های پولیس می آیند میگویند که مورد آزار و اذیت قرار میگیرند.

سحر 15 ساله، سه سال قبل در ولایت کندز ربوده شد و توسط شبه نظامیان مسلح در ولایت تخار در یک پوسته امنیتی به سر میبردکه در طی این مدت چندین بار مورد تجاوز قرار گرفته و در حال حاضر باردار است.

او گفت که در اواخر ماه دسمبر سال 2016، پولیس او را از دست ملیشه ها نجات داد  و قبل از اینکه به یک خانه امن منتقل شوداو را به قوماندانی پولیس تخار بردند.

با این حال، در طی چند روزی که وی در قوماندانی پولیس به سر میبرد، توسط افسران پولیس مورد آزار واذیت جنسی قرار گرفته است. سحر ادامه داد ((یکی از افراد پولیس چندین بار از من خواست با او همبستر شوم .)) او گفت که به قوماندانی پولیس تخار شکایت کرده ولی قوماندان پولیس فقط وعده داده است که به شکایت او پاسخ میدهند.

قوماندان پولیس ولایت تخار نور محمد حکیم گفت که اگر چه او در زمان حادثه ذکر شده در این مقام نبوده  ، اما اکنون تحقیقات مربوطه را آغاز میکند.

 محمد یاسین ضیا والی تخار در مورد این موضوع بطور مختصر اظهار داشت که درمورد این حادثه تحقیق میکند.

معافیت از مجازارت

محمد قیس فصیحی معاون ریاست محابس و توقیف خانه  ها مربوط  وزارت داخله می گوید که در حال حاضر 420 زندانی زن در افغانستان وجود داردکه به اتهام  قتل وجرایم اخلاقی زندانی شده اند و بیشتر آنان به اتهام  فرار از منزل بازداشت شده اند.  

دسترسی به زندانیان در زندان های افغانستان، به خصوص زندان های  زنانه، کار ساده نیست . آی دبلیو پی آر برای دریافت مجوز رسمی از وزیر داخله کشور یک ماه تلاش کرد و تنها موفق شد تااجازه مصاحبه با سه زندانی را ، دریافت کند.

مسئولین در زندانها اسرار داشتند که باید در موقع  مصاحبه با زندانیان آنها نیز حاضر باشند.

به نظرمی رسد که مسئولین از جریان  آزار و اذیت جنسی متهمین بی اطلاع اند یا اینکه فکر میکنند که چنین سوء استفادهای  اتفاق نمی افتد.

نجیب دانش، معاون سخنگوی وزارت داخله گفت: ((در حال حاضر ما چنین مواردی نداریم،هر چند در گذشته وجود داشته است ولی اگر حالا چنین اتفاقی رخ دهد، وزارت داخله متعهد است تاآنرا بررسی  کند.))

جمشید رسولی، سخنگوی دفترلوی حارنوالی گفت: ((به این تازگی هاقضیه یی مبنی بر خواستههای غیرقانونی از زنان زندانی دیده نشده  ، اما اگر چنین چیزی رخ دهدلوی حارنوالی متعهد به بررسی و کشانیده شدن عاملان آن به عدالت می باشد ".

قضایایی در این راستا نیز وجود داشته که در آن مقامات فعلا تحت بازپرس  قرارگرفتهاند.

حسیب استانکزی ، عضو شورای ولایتی لوگر در رابطه به حادثه مربوط به سید نصیر احمد قریشی، رئیس سابق ریاست عدلیه لوگر گفت.: ((یک زن برای شکایت به ریاست عدلیه ولایت لوگر رفت اما رئیس به او تجاوز کرد. ))

استانکزی افزود که قریشی در یک محکمه لوگر مجرم شناخته شد و به خاطر جرم به 20 سال حبس محکوم شد.او در حال حاضر در زندان پل چرخی کابل زندانی است و درخواست استیناف داده است. مسئولین زندان درخواست آی دبلیوپی آر را برای مصاحبه با قریشی رد کردند.

برخی از فعالان می گویند که فساد در نهاد های قضایی سبب شده تا برخی ها برای گریز از پیگرد قضایی خود را مصئون احساس کنند.

عبدالقادرعدالتخواه، عضو دیوان عالی کشور، از نظر دادن درباره این ادعا که  قضات در جریان بررسی دوسیه های متهمین  از آنها سوء استفاده کردهاند ،خودداری نمود.

اما در مورد فساد اداری  افزودکه فساد جدی ترین چالش دولت و مردم افغانستان است.  

شهلا فرید، استاد دانشگاه کابل گفت: (( یک راه حل خوب برای پایان دادن به چنین موارد نقض حقوق بشری،ایجاد شفافیت واقعی در نهادهای قضایی و همچنین پاسخگویی در برابر قانون است.))

جمیله (نام مستعار) درحال گذراندن محکومیت به اتهام قتل در زندان کابل است. او می گوید که وقتی دوسیه او به لوی حارنوالی فرستاده شد، حارنوالی از خانواده او نهصد هزار افغانی خواسته بود، اما آنها نتوانستند پول را فراهم کنندکه درنتیجه او مجرم شناخته شد و به 15 سال زندان محکوم شد.

جمیله گفت: "فساد اداری درکشور گسترده است. هرکسی پول دارد میتواند آزادی خود را با پرداخت رشوه به حارنوال تضمین کند. اما اگر دختر زیبا باشد، آنها او را تحت فشار قرار میدهندتا به خواستهای  جنسی شان جواب بدهند".

جمیله می گوید که اگرچه چنین سوءاستفادههایی معمول است اما تعداد اندک از بازداشت شدگان زن به آن اعتراف میکنند.   

"دختران زیادی در زندان زنانه کابل هستند که حارنوال از آنها درخواست نادرست داشته است؛ آنها نمی خواهند در مورد آن  صحبت کنند، چونکه میدانند  با اینگونه اظهارات  حارنوال مورد بازپرس  قرار نمیگیرد و زمینه  برای آن مساعد میگردد تا بازهم مورد آزار واذیت جنسی قرار گیرند.