اطفال کارگر افغان در معرض سوءاستفاده قرار دارند

تحقیقات جدید نشان می دهد که نیمی از اطفال کارگر که در ولسوالی های ولایت بلخ کار می نمایند قربانی  تجاوز جنسی میشوند.

تحقیق انجام شده توسط موسسۀ وکالت و تحقیق حقوق بشر افغانستان (AHRRAO) نشان می دهد که در هر ده نفر بین چهار الی پنج نفر آن در معرض سوء استفاده جنسی قرار دارند.

محققین گفته اند که موارد بسیاری از این تجاوزات بخاطر احساس شرم توسط قربانیان، گزارش داده نشده است.

آنها گفته اند که بزرگان محل و رهبران محلی نیز از گرفتن نام متجاوزین از بابت ترس اینکه خود آنها مورد تهدید آنها قرار نگیرند، ابا می ورزند.

فردین 15 ساله (نام مستعار) که از کمربند بابه یادگار شهر مزارشریف می باشد می گوید که هنگام کار کردن در بازار شهر لت و کوب و مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.

وی می گوید: "من همیشه در بازار  کراچی رانی می نمایم ،چون پدرم سخت مریض می باشد. هر زمانیکه کسی را می بینم که در بازار سودا می خرد ،به پیش آنها می روم و برای شان می گویم که من می توانم در انتقال اجناس شما راکمک کنم."

نامبرده اضافه می کند: "یک روز مردی را دیدم که ترکاری باب و دیگر اجناس خریده بود و من از او خواستم که اجناس خریده شدۀ وی را تا به منزل وی انتقال دهم. وی برایم گفت که چقدر پول می خواهی و من برایش گفتم که 20 افغانی. سپس اجناس خویش را در کراچی من بار کرد و به من گفت که به دنبالم بیا. زمانیکه به خانه آن مرد رسیدیم وی از من خواست تا اجناس اش را در داخل خانه انتقال دهم. اما زمانیکه وارد خانه آن مرد شدم، متوجه گردیدم که در آنجا دو مرد دیگری نیز ایستاده بودند ودرعوض دادن پول ، آنها مرا گرفتند و به زوربه یکی از اطاق های همان خانه بردند ، درب اطاق را بستند و من را مورد لت و کوب قرار دادند. من هر چه فریاد زدم اما هیچ کس نیامد. آنها مرا  به زمین انداختند، پطلون مرا کشیدند، دست های مرا بستند و بالای من تجاوز نمودند."

دفتر (AHRRAO) که از سال ۲۰۱۰ در ولایات شمالی افغانستان فعالیت می نماید، از ماه جون الی اگست 2017 در مورد سوه استفادۀ از اطفال تحقیق نموده است.

تحقیق کننده ها در مجموع با 906 تن از اطفال پنج ولسوالی بلخ بشمول نهرشاهی، بلخ، دهدادی، شولگره و خلم مصاحبه انجام داده اند.

ریشا جاوید، سخنگوی این انجو، تایید می نماید که بسیاری از اطفال این نوع تجاوزات جنسی را بخاطر شرم خانوادگی شان پنهان نگهداشته اند.

 انستیتوت گزارشدهی جنگ و صلح (IWPR) با شماری از اطفال کارگر در مارکیت های چهارطرف مسجد روضه شریف ، یکی از شهرهای بزرگ افغانستان تحقیق نمود و برخی اطفال رادر یافت که راضی بودند تا درموردچگونگی سو ء استفاده جنسی شان صحبت نمایند.  

جمیل 13 ساله که در شهر بوت پالشی می نماید گفت: "من دو سال می شود که در چهارطرف مسجد کار می نمایم، هر روز از ساعت 7 صبح  الی شامگاهان کار می نمایم. ما در خانوادۀ خود هفت نفر هستیم و چون پدرم پیر شده است و کار کرده نمی تواند، بناً من یگانه من مجبورم آذوقه خانواده خودرا تامین نمایم، من به مکتب نمی روم ، اگر مکتب بروم در آنصورت خانواده ام نان را از کجا تهیه خواهند کرد؟ مادر من نیز در شهر گدایی می نماید."

جمیل در مورد اینکه چگونه یک روز درموقع شام ، هنگام رفتن به خانه مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، چنین قصه کرد.

وی گفت: "من تمام روز در چهارطرف روضه شریف گشت نمودم و پول زیادی هم به دست نیاورده بودم. وقتیکه شام شد تصمیم گرفتم که با پول خویش چند قرص نان بخرم و دیگر هیچ پولی پیشم نبود تا با آن به خانه برسم. شروع کردم به پیاده رفتن بطرف خانه خود ،تا نیم راه که رسیده بودم ،دیدم که یک کرولای سفید ایستاد شد و راننده آن به من گفت بیا در موتر برسانم ات. من برایش گفتم که نخیر من خوش هستم پیاده بروم، اما او اصرار کرد و گفت که مسیر من نیز به آن طرف است و من هم به موتر وی بالا شدم."

جمیل اضافه کرد: " به مجردی بالا شدنم به موتر دیدم که ما در مسیر اشتباه راه میرویم. آن مرد مرا به یکی از خانه ها برد و در آنجا مرا لت و کوب کرد و بالایم تجاوز جنسی نمود. من زیاد گریان کردم، اما آنجا کسی نبود تا به دادم برسد. بعد از آن ،وی دوباره مرا در موتر خود بالا نمود و در نزدیکی خانۀ ما مرا پائین کرد. آن شب من به مادرم از بابت اینکه بالایم چه گذشته است،چیزی نگفتم.  فقط برایش گفتم که یک پسر دیگر، من را لت و کوب کرد .مادرم صرفا همینقدر گفت که دیگر ناوقت شب به خانه نیایم."

احمد جاوید حبیبی، رئیس کمک های حقوقی در مرکز توانبخشی نوجوانان ولایت بلخ به (IWPR) گفت که اطفال کارگر برای تجاوزجنسی اهداف آسانی هستند.

وی گفت که جنایتکاران اکثراً اطفال را مجبور میسازند تا در فعالیت های کیسه بُری و قاچاق مواد مخدر کار نمایند و همین جوانان اکثراً مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند.

وی گفت: "امسال تا به حالا څارنوالان از قضیۀ تجاوز جنسی بر هشت پسر و 14 دختر اطلاع یافته اند."

ذاکر رسولی، مدیر برنامۀ حمایت از اطفال مربوط ریاست کار و امور اجتماعی بلخ گفت که اطفال کارگر یکی از مشکلات قدیمی می باشد.

به گفتۀ وی سروی تازۀ از مزارشریف نشان می دهد که بالاتر از 1000 طفل در وظایف مختلف همچون فروش آیسکریم، میوه و جمع آوری توته های فلزی و بوتل ها برای فروش مصروف هستند. که از میان این اطفال سه بر چهارم حصه آنان اصلاً به مکتب نمی روند.

وی ادامه داد: "این سروی نشان می دهد که این چقدر یک موضوع بزرگی است. فقر و نبود فرصت های کاری ،خانواده ها را مجبور می سازند تا اطفال شان را برای کار روان کنند که متاسفانه مورد بهره بردای نیز قرار می گیرند.  این تحقیق نشان می دهد که اطفال هفت ساله بر روی جاده ها کار می نمایند و روزانه بین 30 الی 300 افغانی (4.5 دالر امریکایی) درآمد دارند.

عصمت الله نثاری، مسوول مرکز توانبخشی زنان (ECW)، گفت که موسسۀ وی در این اواخر با مقامات محلی و همچنین علمای دینی و فعالان مدنی کار می نماید تا در کاهش واقعات سوه استفاده جنسی کمک نمایند.

وی گفت: "سوءاستفاده از اطفال توسط آنانیکه قدرت دارند نشان دهندۀ فرهنگ ناپسند است.

اشاره وی به فعالیت بچه بازی بوده، که در آن افراد زورمند از پسران جوان برای رقصاندن در محافل خصوصی استفاده می نمایند، که اکثراً مورد تجاوز جنسی نیز قرار می گیرند.

وی افزود:"هدف اصلی ما اینست تا به این عمل نقطۀ پایان دهیم و در حال حاضر با یکی از پسرانی که سال پار در مزارشریف مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بود کمک می نماییم تا قضیۀ وی را به محکمه بکشانیم. "

نجیب پیکان، یکی از فعالان مدنی در شهر مزارشریف به (IWPR) گفت که وی از بابت این مشکل و بی میلی آشکار قربانیان و خانواده های شان بخاطر افشاء چهره های متجاوزین به اطفال، سخت نگران است.

وی گفت: "نبود آگاهی عامه و غفلت والدین و خانواده های قربانیان برای گزارش دادن این تجاوزها زمینۀ را برای اعمال خشونت  و تجاوز جنسی ، بیشتر گردانیده است. اگر موضوع تجاوز جنسی توقف داده نشود مطمیناً گسترش پیدا خواهد کرد و نتایج خطرناکی را به جامعه به بار خواهد آورد."

وی به ادامۀ سخنان خویش گفت: "حداقل نماینده گان محلات که از ادعاهای سوء استفاده باخبر می شوند باید این چنین موارد را به محاکم گزارش دهند تا دستگاه قضایی فرصت کشاندن این مجرمان را به عدالت داشته باشند. اگر ملت پرسشگر نباشدواین مسایل را پیگیری نکند ، هر گز توقع حل این مسئله را نخواهیم داشت. خاموش ماندن در این مورد، خود جنایت بزرگ می باشد."

باو جود شواهد زیاد، چنین به نظر می رسد که بعضی از مقامات برای حل و فصل این موضوع چندان علاقۀ ندارند.

محمد افضل حدید، رئیس شورای ولایتی بلخ به (IWPR) گفت: "من این را رد نمی کنم که در اینجا مواردی از سوه استفاده جنسی وجود ندارد، این نوع واقعات در هر گوشه و کنار شهر رخ می دهد ،اما از مواردی مشخص هیچ اطلاعی در دست ندارم."

بشیر توحیدی، معاون والی بلخ از مصاحبه پیرامون این موضوع کاملاً اباء ورزید.

وی گفت: "من را در این مباحثه درگیر نسازید. پرسش های خویش را با نهادهای حقوق بشر مطرح سازید ، من وقت ندارم."