NA SUĐENJU ZA HERCEG-BOSNU SASLUŠANI STARI SVEDOCI
(TU br. 452, 12. maj 2006.)
NA SUĐENJU ZA HERCEG-BOSNU SASLUŠANI STARI SVEDOCI
(TU br. 452, 12. maj 2006.)
Jadranko Prlić, Bruno Stojić, Slobodan Praljak, Milivoj Petković, Valentin Čorić i Berislav Pušić svojevremeno su zauzimali istaknute pozicije u vojnom ili civilnom rukovodstvu Herceg-Bosne – to jest, na području koje su hrvatski lideri 1991. proglasili zasebnom „zajednicom“unutar Bosne, da bi joj dve godine kasnije dodelili i status republike.
Britanski novinar Ed Viljami (Ed Vulliamy), koji je u više navrata već svedočio u Hagu, evocirao je uspomene na vreme koje je tokom rata u Bosni proveo na pretežno hrvatskom području Herceg-Bosne, kao i na svoje posete hrvatskim pritvorskim objektima.
Prisetio se kako je, tokom poseta zatvoru Dretelj (opština Čapljina), u avgustu 1992. i septembru 1993. sretao zatvorenike u teškom stanju, te da su uslovi u pritvoru bili ponižavajući. Tokom druge posete, zatvorenici su mu rekli da su neki od njih ubijeni, kao i da su u jednoj prilici bili zaključani puna 72 sata, kad su bili prisiljeni da piju vlastiti urin.
Tužioci tvrde da su u Dretelju najpre bili pritvoreni srpski zatočenici, ali da su kasnije tamo boravili i Muslimani. Na vrhuncu je u zatvoru boravilo i preko 2,000 ljudi.
Nakon Viljamijevog svedočenja usledio je i iskaz američkog istoričara Roberta Donje (Robert Donia), koji se takođe već nekoliko puta pojavljivao u sudnici. Donja je nastupio u svojstvu veštaka, koji je izložio istorijski kontekst u kojem je tokom rata u Bosni izbio sukob između hrvatskih i muslimanskih snaga.
On je ukazao na to kako su u prošlosti hrvatski radikali bosanske Muslimane nastojali predstaviti kao etničke Hrvate čiji su preci prešli na Islam. A govorio je i o tome kako je rukovodstvo bosanskih Hrvata 1992. pokušalo da sklopi sporazum o podeli teritorija sa Srbima.
Britanski novinar Ed Viljami (Ed Vulliamy), koji je u više navrata već svedočio u Hagu, evocirao je uspomene na vreme koje je tokom rata u Bosni proveo na pretežno hrvatskom području Herceg-Bosne, kao i na svoje posete hrvatskim pritvorskim objektima.
Prisetio se kako je, tokom poseta zatvoru Dretelj (opština Čapljina), u avgustu 1992. i septembru 1993. sretao zatvorenike u teškom stanju, te da su uslovi u pritvoru bili ponižavajući. Tokom druge posete, zatvorenici su mu rekli da su neki od njih ubijeni, kao i da su u jednoj prilici bili zaključani puna 72 sata, kad su bili prisiljeni da piju vlastiti urin.
Tužioci tvrde da su u Dretelju najpre bili pritvoreni srpski zatočenici, ali da su kasnije tamo boravili i Muslimani. Na vrhuncu je u zatvoru boravilo i preko 2,000 ljudi.
Nakon Viljamijevog svedočenja usledio je i iskaz američkog istoričara Roberta Donje (Robert Donia), koji se takođe već nekoliko puta pojavljivao u sudnici. Donja je nastupio u svojstvu veštaka, koji je izložio istorijski kontekst u kojem je tokom rata u Bosni izbio sukob između hrvatskih i muslimanskih snaga.
On je ukazao na to kako su u prošlosti hrvatski radikali bosanske Muslimane nastojali predstaviti kao etničke Hrvate čiji su preci prešli na Islam. A govorio je i o tome kako je rukovodstvo bosanskih Hrvata 1992. pokušalo da sklopi sporazum o podeli teritorija sa Srbima.
