Prikrivanje masakra u Dvoru

Licni dokumenti pronadjeni uz posmrtne ostatke 18 osoba ekshumiranih ovog proleca ukazuju da su u pitanju ostaci srpskih zrtava jednog od najstrasnijih ratnih zlocina u ratu u Hrvatskoj.

Visoki izvor u hrvatskom Ministarstvu unutarnjih poslova potvrdio je ovom novinaru da su dokumenti pronadjeni uz 18 leseva iskopanih u zapadnoj Lici ovog proleca pripadali srpskim civilima ubijenim pre deset godina u selu Paulin Dvor, udaljenog nekih 500 kilometara prema istoku.

Ovaj slucaj povlaci neugodne paralele s otkricem leseva na istoku Srbije 1999.godine, verovatno Albanaca koji su ubijeni na Kosovu i transportovani u hladnjacama i baceni u Dunav.

Kao i u slucaju otkrivenom u Srbiji, utisak je da su tela iz Dvora transportovana u nameri da se prikriju dokazi masakra.

Drzavni istitut za sudsku medicinu u Zagrebu sada radi na zvanicnoj identifikaciji zrtava iz Like. "Ako se uz neku osobu pronadju dokumenti, samo na osnovu toga ne moze se utvrditi identitet", kaze Ivan Grujic, upravnik Ureda za zatocene i nestale.

"Radi se o vrlo osjetljivim stvarima i nasa je praksa da u javnost ne izlazimo sa podacima sve dok se sa sigurnoscu ne utvrdi identitet poginulih."

Za razliku od drugih Srba u Hrvatskoj, mestani Paulin Dvora ostali su tokom rata lojalni vladi u Zagrebu. Ipak, u noci 11.decembra 1991. jedinice su usle u selo i zatvorile 19 ljudi - 18 Srba i jednog Madjara - u kucu coveka po imenu Andrija Bukvic. Najveci deo od 168 stanovnika vec je bio napustio selo.

Prema policijskoj istrazi sprovedenoj nakon dogadjaja, pripadnici vojne jedinice bili su besni nakon sto je jedan hrvatski vojnik ubijen hicem srpskog snajperiste u susednom selu.

Grupa od desetak vojnika upala je u Bukvicevu kucu i pobila sve zatvorenike, nakon cega je kuca podignuta u vazduh. Pronadjeno je samo jedno telo; ostaci Dare Vujnovic koji su spakovani u sanduk za municiju. Optuznica nikada nije podignuta, jer je tuziteljstvo u Osijeku tvrdilo da "nema dovoljno dokaza".

Selo su potom zauzele jedinice Jugoslavenske narodne armije i pripadnici srpskih paravojnih trupa, da bi Zagreb povratio ovu teritoriju tek posle sporazuma o mirnoj reintegraciji iz januara 1998.godine.

U knjizi Vojina Dabica i Ksenije Lukic "Zlocin bez kazne " (Crimes Without Punishment), objavljene na engleskom jeziku u Vukovaru 1997.godine, opisani su i dogadjaji u Paulin Dvoru. Navedene su imena i godista ubijenih, te podatak da su njihova tela s mesta zlocina odvezana kamionom marke TAM, kakve je u to vreme koristila i hrvatska vojska.

Zupanijski drzavni tuzitelj u Osijeku Davor Petricevic izjavio je za IWPR da je "nesluzbeno cuo" da su lesevi iz Like lesevi ljudi iz Paulin Dvora, ali to nije dalje komentarisao. U Ministarstvu unutarnjih poslova potvrdili su da na rasvetljavanju ovog otkrica rade policijski timovi u Osijeku i Zagrebu.

Takva sluzbena istraga mogla bi dovesti u vrlo bi neugodan polozaj Karla Gorinseka, tadasnjeg zapovednika Operative zone Osijek, koji je u novembru 1991.godine izdao naredbu da se sva srpska sela "stave pod nadzor" - to jest, kontrolu hrvatske vojske.

Po nacionalnosti Slovenac, Gorinsek je 1991. prebegao iz JNA i pridruzio se hrvatskoj vojsci. Smenjen je posle neuspele akcije u pokusaju oslobadjanja Baranje sledeceg proleca, nakon cega je ubrzo i penzionisan. Danas zivi u Zagrebu kao penzionisani general i visoki funkcionar Liberalne stranke (LS), jedne od clanica koalicije aktualne vlade.

Posle otkrica leseva u Lici, Hag zahteva dodatne informacije o zlocinu u

Paulin Dvoru. IWPR saznaje da je policijskim inspektorima dat zadatak ne

samo da pronadju one koji su odgovorni za masakr, vec i da ustanove ko je

izdao naredjenje za transportovanje leseva na drugi kraj zemlje.

Ovo otkrice moglo bi konacno srusiti mit koji je promovisao nekadasnji lider Franjo Tudjman, prema kojem Hrvati nisu mogli ciniti takve zlocine, jer su se samo branili. Sada je sve verovatnije da hrvatske snage nisu samo cinile zlocine, vec su i pokusavale da ih prikriju.

Drago Hedl je stalni saradnik IWPR-a