PORODICE ŽRTAVA KRITIKUJU PRESUDU ZA OVČARU
One tvrde da su kazne koje je za taj masakr izrekao beogradski sud isuviše blage.
PORODICE ŽRTAVA KRITIKUJU PRESUDU ZA OVČARU
One tvrde da su kazne koje je za taj masakr izrekao beogradski sud isuviše blage.
Organizacije hrvatskih ratnih veterana tvrde da su kazne koje su ove sedmice pred srbijanskim sudom za ratne zločine izrečene trinaestorici Srba – osuđenih za masakr na Ovčari, počinjen 1991. godine – isuviše blage.
Beogradski sud za ratne zločine osudio je 12. marta bivše pripadnike srpskih paravojnih formacija na zatvorske kazne u trajanju od 5 do 20 godina, nakon što ih je u obnovljenom postupku osudio za učešće u masakru nad preko 200 Hrvata u Vukovaru (lučkom hrvatskom gradu, na istočnoj granici sa Srbijom).
Petorica okrivljenih su oslobođeni svake odgovornosti za pomenuta ubistva.
„Kazne su isuviše [blage] za zločine počinjene nad zarobljenicima, ranjenicima i vojnicima na Ovčari“, izjavio je za hrvatske medije Josip Đakić, predsednik udruženja Hrvatskih vojnih invalida domovinskog rata (HVIDRA).
Branioci trinaestorice osuđenih izjavili su da će se žaliti na presude, dok je iz srbijanske kancelarije tužioca za ratne zločine potvrđeno da će se druga strana žaliti zbog oslobađanja petorice.
Zajedno sa još šestoricom optuženika, bivši komandir milicije, Miroljub Vujović, osuđen je na 20 godina zatvora, dok su ostalima izrečene kazne u trajanju od pet do 15 godina.
Vujo Zlatar, Predrag Mađarac, Marko Ljuboja, Slobodan Katić i Milorad Pejić su oslobođeni, dok je Milanu Lancužaninu kazna skraćena na šest, sa prvobitno dosuđenih 20 godina zatvora. Predragu Dragoviću je kazna sa 20 skraćena na pet godina.
Prvobitno suđenje optuženicima poništio je, iz proceduralnih razloga, srbijanski vrhovni sud potkraj 2006. godine. Ponovni postupak je počeo u martu 2007.
Sam masakr važi za jednu od najbrutalnijih epizoda balkanskih sukoba s početka devedesetih.
Nakon neprekidne tromesečne opsade – koja je taj grad uglavnom pretvorila u ruševine – Vukovar je zauzela pretežno srpska Jugoslovenska Narodna Armija (JNA).
Preko 200 ljudi, uglavnom građana Vukovara hrvatske nacionalnosti, potražilo je sklonište u lokalnoj bolnici, nadajući se da će biti evakuisani.
No, pripadnici srpskih paravojnih formacija su ih zarobili i odveli na svinjsku farmu u obližnjoj Ovčari, gde su ih nekoliko sati tukli.
Zarobljenici su potom u manjim grupama – od po 10 ili 20 – odvedeni na obližnju lokaciju, gde je na njih pucano iz automatskog naoružanja i pištolja, nakon čega su njihova tela bačena u masovnu grobnicu.
Na ovaj slučaj se gleda kao na test pravnog sistema Srbije i njene spremnosti da krivično goni i osuđuje Srbe, primoravajući naciju da se suoči sa zločinima koji su u njeno ime počinjeni tokom devedesetih.
Komentarišući presudu, hrvatski premijer Ivo Sanader je za lokalne medije izjavio: „Uvek se može govoriti o tome da li je kazna mogla biti drugačija ili veća, ali je dobro da je beogradsko suđenje pokazalo da i u Srbiji postoji sudstvo koje je spremno i sposobno da vodi takve sporove i da se, ako države sarađuju, takvi procesi ne moraju uvek voditi u državi u kojoj su zločini počinjeni.“
Goran Jungvirth je obučeni izveštač IWPR-a iz Zagreba.
Beogradski sud za ratne zločine osudio je 12. marta bivše pripadnike srpskih paravojnih formacija na zatvorske kazne u trajanju od 5 do 20 godina, nakon što ih je u obnovljenom postupku osudio za učešće u masakru nad preko 200 Hrvata u Vukovaru (lučkom hrvatskom gradu, na istočnoj granici sa Srbijom).
Petorica okrivljenih su oslobođeni svake odgovornosti za pomenuta ubistva.
„Kazne su isuviše [blage] za zločine počinjene nad zarobljenicima, ranjenicima i vojnicima na Ovčari“, izjavio je za hrvatske medije Josip Đakić, predsednik udruženja Hrvatskih vojnih invalida domovinskog rata (HVIDRA).
Branioci trinaestorice osuđenih izjavili su da će se žaliti na presude, dok je iz srbijanske kancelarije tužioca za ratne zločine potvrđeno da će se druga strana žaliti zbog oslobađanja petorice.
Zajedno sa još šestoricom optuženika, bivši komandir milicije, Miroljub Vujović, osuđen je na 20 godina zatvora, dok su ostalima izrečene kazne u trajanju od pet do 15 godina.
Vujo Zlatar, Predrag Mađarac, Marko Ljuboja, Slobodan Katić i Milorad Pejić su oslobođeni, dok je Milanu Lancužaninu kazna skraćena na šest, sa prvobitno dosuđenih 20 godina zatvora. Predragu Dragoviću je kazna sa 20 skraćena na pet godina.
Prvobitno suđenje optuženicima poništio je, iz proceduralnih razloga, srbijanski vrhovni sud potkraj 2006. godine. Ponovni postupak je počeo u martu 2007.
Sam masakr važi za jednu od najbrutalnijih epizoda balkanskih sukoba s početka devedesetih.
Nakon neprekidne tromesečne opsade – koja je taj grad uglavnom pretvorila u ruševine – Vukovar je zauzela pretežno srpska Jugoslovenska Narodna Armija (JNA).
Preko 200 ljudi, uglavnom građana Vukovara hrvatske nacionalnosti, potražilo je sklonište u lokalnoj bolnici, nadajući se da će biti evakuisani.
No, pripadnici srpskih paravojnih formacija su ih zarobili i odveli na svinjsku farmu u obližnjoj Ovčari, gde su ih nekoliko sati tukli.
Zarobljenici su potom u manjim grupama – od po 10 ili 20 – odvedeni na obližnju lokaciju, gde je na njih pucano iz automatskog naoružanja i pištolja, nakon čega su njihova tela bačena u masovnu grobnicu.
Na ovaj slučaj se gleda kao na test pravnog sistema Srbije i njene spremnosti da krivično goni i osuđuje Srbe, primoravajući naciju da se suoči sa zločinima koji su u njeno ime počinjeni tokom devedesetih.
Komentarišući presudu, hrvatski premijer Ivo Sanader je za lokalne medije izjavio: „Uvek se može govoriti o tome da li je kazna mogla biti drugačija ili veća, ali je dobro da je beogradsko suđenje pokazalo da i u Srbiji postoji sudstvo koje je spremno i sposobno da vodi takve sporove i da se, ako države sarađuju, takvi procesi ne moraju uvek voditi u državi u kojoj su zločini počinjeni.“
Goran Jungvirth je obučeni izveštač IWPR-a iz Zagreba.
