راننده‌گان افغان مجبور به پرداخت رشوه می‌شوند

عزیزالله 50 سال دارد و در مسیر بینِ پروان و ولایت همجوار آن کاپیسا،راننده‌گی می‌کند.

باآنکه او برای امرار معاش راننده گی می‌کند، اما می گوید که حتی در یک روز کورس آموزش راننده گی اشتراک نکرده، چه رسد به اینکه امتحان را سپری نماید .

وی می گوید: "در ریاست عمومی ترافیک، بعضی از کارمندان با دریافت 45 دالر امریکایی، جواز راننده گی را مستقیماً به درب خانۀ شما تحویل می دهند. اما اگر بخواهی آنرا به شکل قانونی به دست آوری، باید 10 دالر امریکایی  بپردازی ، در کورس آموزش دوهفته ای  راننده گی اشتراک کنی و پس از آن  امتحان  را سپری نمایی."

وی می افزاید که در صورت گرفتن جواز به شکل قانونی آن با وجود سپری کردن این مراحل،  سپری کردن امتحان ،بدون پرداخت رشوه، ناممکن است.

 عزیزالله بطوربسیار سهل توانسته است با پرداخت 45 دالر امریکایی  به یکی از پولیس های ترافیک که وی را می شناخت، جواز راننده گی به دست آورد.

عزیزالله می گوید: "  پولیس ترافیک را که میشناختم، چهار قطعه عکس و فوتوکاپی تذکره مرا گرفت و یک هفته بعد جواز راننده گی ام را به خانۀ من آورد."

باشنده گان ولایت پروان می گویند که پرداخت رشوه برای دریافت جواز راننده گی به یک امر عادی مبدل شده است.

یکی از مسئولین دولتی در ولایت پروان به شرط فاش نشدن اسم  اش گفت که مسئولین مدیریت ترافیک پروان قصداً پروسۀ دریافت جواز راننده گی را طولانی می سازند تا کسانی  که به دریافت جواز راننده گی ضرورت دارند، مجبور به پرداخت رشوه شوند.

وی تائید می نماید که برای دریافت جواز راننده گی پرداخت الی 45 دالر امریکایی به یک امر عادی مبدل گشته است.

محمد مبارز 27 ساله باشندۀ شهر چاریکار نیز عین تجربه را دارد.او که یک موتر کرولا دارد می گوید که در اپتداء به شکلی قانونی و معیاری آن برای دریافت جواز راننده گی اقدام کرد، اما یکی از مسئولین بلند رتبه ترافیک به او گفت که  اگر ده بار هم به کورس آموزش راننده گی اشتراک کنی، من ترا ناکام خواهم کرد. تا زمانیکه 15 دالر امریکایی به من نپردازی نمیتوانی جواز راننده گی را به دست آری.

وی اضافه کرد: " بالاخره،  من مجبور به پرداخت 15 دالر رشوه شدم و 10 دالر امریکایی دیگر را به حساب بانکی ریاست ترافیک واریز کردم و جواز راننده گی  را به دست آوردم."

خالقداد، یکی از پولیس های ترافیک که سابقۀ 30 ساله دارد می گوید که در نظر نگرفتن  معیارهای اساسی برای دریافت جواز راننده گی، سبب شده است که راننده گی در افغانستان بسیار خطرناک شود.

وی گفت: "معیار توزیع جواز راننده گی این است که شخص متقاضی باید چشم سالم  و گوش شنوا  داشته باشد و در کورس راننده گی دو هفته ای اشتراک ورزد." او گفت که نبود دانش اساسی از قوانین ترافیک و علایم آن نه تنها منجر به ایجاد تراکم وسایط نقلیه گردیده بلکه حوادث کشنده را نیز درپی دارد."

محمد زمان مموزی، قوماندان امنیه ولایت پروان تائید می نماید که شکایات بیشماری از گرفتن رشوه در مدیریت ترافیک به آنها رسیده است اما تا کنون شواهدی که بر اساس آن بتوانند اقدام قانونی کنند ،به دست نیاورده اند.

وی می گوید: "ما چند بار مدیر ترافیک را احضار نمودیم و موضوع گرفتن رشوه از سوی وی را برایش در میان گذاشتیم   اما او سوگند خورد که هیچگاهی دست به چنین کاری نزده است و ما هم چون شواهد یا ثبوتی برای اثبات این ادعا نداشتیم ، نتوانستیم موضوع را به لوی څارنوالی محول کنیم."

بانو وحیده شهکار، سخنگوی والی پروان گفت: "در مورد گرفتن رشوه در مدیریت ترافیک پروان شایعات و ادعاهای زیادی وجود دارد  و مقام ولایت نیز بعضی از شکایت ها را در این مورد دریافت نموده است، اما تا حالا کسی به لوی څارنوالی معرفی نشده است.

محراب الدین پروانی، مدیر ترافیک پروان دریافت رشوه برای صدور جواز راننده گی را رد می نماید.

هرچند برخی ها برای دریافت جواز راننده گی رشوه میپردازند مگرهستند کسان  دیگری که نمی خواهند تن به این کار بدهند.

عبدالجبار سالنگی 30 ساله باشندۀ منطقۀ هوفیان شهر چاریکار که در این اواخر موتر کرولا خریده است. ، گفت: "من حدود یک ماه قبل به مدیریت ترافیک ولایت پروان به خاطر گرفتن جواز راننده گی درخواست کردم ودر کورس آموزشی راننده گی نیز اشتراک ورزیدم، اما تا حالا جواز راننده گی را دریافت نکرده ام."

وی اضافه کرد که مهم نیست گرفتن جواز راننده من چقدر طول می کشداما هیچگاهی بخاطر گرفتن آن ، رشوه نمی دهم .  

وی می گوید که اگر کسی رشوه می دهد،خود زمینۀ فساد اداری را مهیا می سازند.

با این وجود بر خی راننده های دیگر به این گونه باور ها هم عقیده نیستند.

عبدالحکیم، خیاط 35 ساله که در شهرک مسعود در مرکز پروان زندگی میکند می گوید که وقت اضافی برای آموزش راننده گی و سپری کردن روزها انتظار را در مدیریت ترافیک نداشت ،  با پرداخت 45 دالر امریکایی، جواز راننده گی را به سادگی دریافت کرده است.

حکیم می گوید ، با آنکه تجربۀ راننده گی ندارد اما هنگام راندن موتر در سرک ها هیچ ترس رابه دل اش راه نمی دهد.

او، گفت: "آهسته ،آهسته یاد می گیرم. تعداد زیادی از مردم دیگر نیز نه راننده‌گی رابلد بودند و نه هم در کورس های آموزش راننده گی اشتراک نموده بودند، اما در جاده ها راننده گی می کنند."