ترک وظیفه پولیس محلی، بخاطر عدم پرداخت معاشات

گزارشی از میوند صافی

گزارش شماره 407

31 اگست 2011

فرار افراد وابسته پولیس محلی به دلیل عدم پرداخت معاشات شان، این پروسه  را در ولایت شمال شرقی کاپیسا به مشکل مواجه کرده است.

پولیس محلی در واقع شبه نظامیان روستایی می باشند که از سال گذشته تاکنون تحت قومانده ی واحد در آمده اند. پولیس محلی جدا از تشکیل پولیس ملی می باشد.

در ولسوالی های تگاب و السای ولایت کاپیسا، از شش ماه به این سو که مسوولیت امنیتی منطقه از نیروهای فرانسوی به وزارت داخله افغانستان انتقال یافته است، نزدیک به 40 فرد وابسته به پولیس محلی وظیفه خود را ترک گفته اند.

گفته می شود که قبل از تحویل دهی مسوولیت امنیتی، اردوی فرانسه به پولیس محلی معاش خوبی می پرداخت و برای شان تجهیزات و اسلحه نیز فراهم می نمود و در عین حال عملیات های مشترک با آنها انجام می داد.

نظیر احمد که از پولیس محلی تگاب استعفا داده است، می گوید: "عساکر فرانسوی مستقر در کاپیسا برای ما همه ی انواع کمک ها را فراهم می ساختند. آنها معاشات ما را می پرداختند و برای ما اسلحه و مهمات می دادند. ولی پس ازانکه مسوولیت ما به وزارت داخله انتقال یافت، همه چیز بی نظم شد."

او افزود، با آنکه پولیس محلی در منطقه ی وسیعی امنیت را تامین کرده بود، اما مقامات افغان آنها را نادیده می گرفتند.

نظیر احمد گفت: "حکومت ماهانه مبلغ 7500 افغانی معاش تعیین کرده است، اما پرداخت این معاشات برای چندین ماه به تعویق افتاده است. درحالیکه این معاش بسیار کم است. قوماندانی امنیه توجهی به ما ندارد. حتی اگر طالبان همه ی ما را بکشند، قوماندانی های امنیه به کمک ما نخواهد شتافت."

مزار، معاون قوماندان پولیس محلی در لنداخیل ولسوالی تگاب نیز نگرانی های نظیر احمد را تایید کرد و گفت که فرانسوی ها ماهانه 500 دالر (معادل 25 هزار افغانی) می پرداختند، در حالیکه حکومت صرفاً 7500 افغانی می پردازد.

او گفت: "ما ازین روند ناراضی هستیم. از زمانی که ما به چوکات وزارت داخله مدغم شدیم، هیچگونه تجهیزاتی به ما داده نشده و معاشات ماه ها به تعویق افتاده است."

او گفت که کمبود منابع باعث شده است که افراد او قادر به انجام موثر وظایفش نشود. به گفته او در یک برخورد اخیر با طالبان اسلحه ی کلاشنکوف آنان در برابر تسلیحات سنگین طالبان بسیار ناتوان ثابت شد

مزار گفت که در زمان کنترل نیروهای فرانسوی، "ما کسانی را در خط طالبان برای کسب اطلاعات از تحرکات آنها در بدل پول استخدام کرده بودیم. ما امنیت خوبی را در منطقه تامین کرده بودیم، اما حالا هیچ کاری از دست ما پوره نیست. شبه نظامیان ما مجبورند که وظایف شان را ترک کرده پشت کدام کاروبار دیگر بروند."

طالبان در ولایت کاپیسا، پولیس محلی را نشانه گرفته و می گویند که آنان نسبت به اردو و پولیس ملی بدتر می باشند و گویا بعنوان جاسوسان عساکر خارجی کار می کنند. البته آنان به دلیل آگاهی که از محل ماموریت خود دارند، نسبت به نیروهایی که از خارج منطقه به آنجا اعزام می گردند، برای طالبان خطرناکتر می باشند. آی دبلیو پی آر در گزارش دیگری، امسال (خشم طالبان نسبت به پولیس محلی افغان) توضیح داده بود که چگونه شورشیان به مردم تگاب دستور داده بودند که از هرگونه مراوده با پولیس محلی ابا ورزند. طبق این دستور، مردم نباید به اقارب خود اجازه می دادند که با افراد پولیس محلی ازدواج کنند و یا در محافل عروسی یا تشیع جنازه آنان شرکت نمایند.

آنعده اعضای پولیس محلی که مجبور به ترک وظیفه خود شده اند می گویند که به دلیل سابقه کارشان پس از ترک وظیفه مجبورند از ترس انتقام گیری منقطه را ترک گویند.

زمان یکی از اعضای سابق پولیس محلی در تگاب پلان دارد تا برای کاریابی به ایران برود، زیرا ماندن در قریه برایش خطرناک است. او با متهم کردن نیروهای خارجی و حکومت افغانستان به بی توجهی به کسانی چون او گفت که فقط درصورتی که شرایط بهبود یابد، به منطقه برخواهد گشت.

پاچا گل بختیار، قوماندان امنیه تگاب اتهام بی توجهی به پولیس محلی را رد کرد.

او گفت: "آنان در جنگ از موترهای ما استفاده می کنند و توسط قوماندانان ما تعلیم می یابند. مهمات نیز برای شان داده می شود، اما برخی از آنان این مهمات را می فروشند."

بختیار گفت که حکومت قادر نیست معاشی را به آنان بپردازد که اردوی فرانسه به آنان می داد، اما ماموران حکومت باید انگیزه وطن دوستی داشته باشند.

جنرال علیشاه احمدزی مسوول واحدهای پولیس محلی افغان در وزارت داخله می باشد. او گفت که در وارد کردن نیروهای نامنظم با مشکلات بسیاری مواجه بوده است، اما مسایلی چون تعویق معاشات و تهیه امکانات حل شده است.

احمدزی گفت که معاش فعلی پولیس محلی که 7000 افغانی می باشد مانند افسران پولیس ملی تگاب بطور منظم پرداخته می شود و قرار است این مبلغ به 210 دالر (معادل 10500 افغانی) افزایش یابد. او افزود: "این برای کسانی که دران محل زندگی می کنند معاش کافی است."

ظاهراً جنرال مذکور نسبت به ترک وظیفه پولیس محلی نگران نبود. او گفت: "اگر کسی وظیفه اش را ترک کند، افراد دیگری استخدام خواهند شد. فکر نمی کنم به دلیل غیبت آنان، امنیت تگاب خراب شود."

عبدالحکیم آخندزاده، ولسوال تگاب نظر دیگری دارد. او می گوید حضور پولیس محلی افغان باعث شده است مقامات در منطقه بدون هراس از حمله شورشیان گشت و گذار کنند، اما درصورت نبود این نیروها، امنیت خراب خواهد شد.

تجارب ملیشه سازی در آغاز یک کار پرجنجال بوده است. از حدود یک سال قبل، زمانی که ایجاد نیروهای پولیس محلی در گوشه و کنار افغانستان مطرح بوده است، و در برخی مناطق این روند از سوی عساکر ناتو حمایت می شد، حکومت افغانستان نسبت به ساختار و چگونگی اداره این نیروها نگران بوده است. (درین ارتباط به گزارشی از غرب کشور تحت عنوان ملیشه های روستایی متهم به بدرفتاری، مراجعه کنید.)

راه حلی که مقامات افغان پیشنهاد کردند عبارت از طرح ایجاد پولیس محلی افغان بود که در تابستان سال 2010 ساختار و موقف همه ی این واحدها را تحت فرماندهی وزارت داخله تصویب و رسمیت بخشید.

بسیاری افغانها از گروه های مسلحی که در جریان جنگ های داخلی دهه هفتاد در خشونت ها و چپاول های وسیع دست داشته اند، خاطرات خوش ندارند. در عین حال نگرانی هایی نسبت به حضور اعضای گروه های ملیشه های سابق در میان پولیس محلی وجود داشته است.

در ولسوالی تگاب ظاهراً کسی از نبود پولیس محلی غمگین نخواهد شد.

دکانداری که نخواست نامش فاش شود، اظهار داشت: "در ملیشه های قومی آدم خوب یافت نمی شود. افراد دزد، قمارباز، معتاد و جنایت کار در صفوف آنها می باشند. آنها دکان مرا سه ماه قبل غارت کردند و همه چیز را با خود بردند. من حتی می دانم که چی کسانی این کار را کردند، ولی  کاری از دستم نمی آید؟ هیچ."

"من می گویم که این ملیشه ها نه تنها لغو شوند بلکه محاکمه نیز گردند."