اطفال افغان به کار های شاقه گماشته می شوند

اشتراک کنندگان در یک رشته از مناظره های که توسط آی دبلیو پی آر راه اندازی شده بود گفتند که بسیاری از اطفال افغان به منظور حمایۀ فامیل های شان  به کار های سخت گماشته می شوند که در نتیجه  از تعلیم به دور می مانند.

در مناظره های که در ولایت های ننگرهار، پکتیا و هلمند برگزار شده بود شنیده شد   که حقوق اساسی اطفال همواره نادیده گرفته شده است.

امید امید، کارمند کمیسیون مستقل حقوق بشر در جنوب شرق گفت که از 16 میلیون افراد زیر سن 6 میلیون آن در محرومیت جدی بسر می برند.

امید در مناظرۀ که درولایت پکتیا برگزار شده بود گفت: " 31 فیصد از اطفال که نان آور فامیل های شان هستند به گونۀ غیر قانونی به کار های شاقه استخدام شده اند و 43 درصد از دختران هنگامی عروسی کرده اند که زیر سن بوده اند."

قاری محمد قسیم رحمانی، معاون تعلیمات اسلامی در ولایت پکتیا والدین را ملامت کرد که نتوانسته اند تا اطفال شان را به گونۀ درست بزرگ کنند. او گفت این کار آنها را به سرنوشت زندگی بدون کار وا می دارد.

او اضافه کرد:" نبود امنیت همچنان تأثیر منفی بالای زندگی اطفال داشته است، اطفال نیاز دارند که به اساس رهنمود  اسلام پرورش یابند."

الله میر بهرام، یکتن از اعضاء شورای ولایتی پکتیا گفت که  درحقیقت  دولت افغانستان، نهاد های جامعۀ مدنی و دیگر نهاد در اینمورد سهل انګاری کرده اند  که باعث ناکامی نسل جوان شده اند.

اوگفت:" تمام افراد جامعه باید منحیث مسؤلیت شان بپذیرند و کوشش کنند تا مشکلات اطفال را هم در فامیل  وهم  درجامعه رفع کنند ، تا  در آینده بار دوش جامعه نشوند ."

علی محمد خان، نمایندۀ ریاست کار و امور اجتماعی ولایت هلمند گفت که  فقر و ناداری  اطفال را وادار به کار های سخت کرده است.

اوگفت:" صد ها فامیل است  که یا نان آور ندارند و یا اینکه توسط افرادی سرپرستی می شوند که معیوب اند، اطفال مجبور هستند که مخارج فامیل های شان را فراهم کنند. در مجموع 30 در صد از اطفال در ولایت هلمند قادر اند که به مکتب بروند، بین 15 تا 20 در صد از اطفال بنابر تنگدستی و آسیب پذیری- بعضی شان به خاطر یتیم بودن و یا داشتن والدین معتاد و معیوب به کار های شاقه مصروف هستند."

جمیله نیازی، رییس امور زنان در ولایت هلمند، گفت  که رسوم بالای فامیل فشار می آورد تا اطفال شان را  به خاطر کار به بیرون بفرستند.

اوگفت (( فامیل های که مردان نان اور خود را از دست داده اند بنا بر محدودیت های فرهنگی زنان این فامیل ها  نمی توانند بیرون از خانه کار کنند، انها  مجبور اند تا اطفال شان را بیرون از خانه به کار بفرستند و بنابر این حقوق اطفال نادیده گرفته می شود."

مرضیه خوگیانی، سرمعلم مکتب دخترانه در ولایت هلمند، اذعان کرد که عنعنات سنتی بالای دانش آموزان اش تأثیر کرده است.

اوگفت:" من  بسیاراز شاگردانی را می شناسم که واجد شرایط مکتب هستند، اما بنابر دلایل عنعنوی از آمدن به مکتب باز نگهداشته می شوند."

عمران عزیز، نمایندۀ کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در ولایت ننگرهارگفت که ناداری مانع  اموزش بسیاری از اطفال شده است.

اوگفت:" اگر شما به فابریکات خشت در تورخم و ولسوالی  سرخرود سر بزنید  در آنجا اطفال و نوجوانانی را خواهید دید که در کار های شاقه ی  مصروف هستند  که بزرگسالان از انجام ان عاجز اند

. گزارش آی دبلیو پی آر بالای اطفال کارگر در فابریکات خشت ننگرهار سال 2012:" من غلام  تولد نشده ام."

محمد آصف شینواری، سخنگوی ریاست معارف ننگرهار، در توافق به گفته های قبلی گفت که بسیاری از افراد جوان جبراً از رفتن به مکتب بازداشته می شوند.

اوگفت:"نزدیک به 150000 طفل واجد شرایط مکتب در ولایت ننگرهار بنابر تنگدستی ودیگر مشکلات  ازرفتن به مکتب محروم شده اند."

فضل هادی فضل زی، نمایندۀ ریاست کار و اموراجتماعی ولایت ننگرهار خاطرنشان کرد که بسیار از اطفال مصروف کار های روزانه هستند، اما این ریاست در تلاش است تا به مشکلات شان رسیدگی کنند.

یک سروی که سال گذشته در ولایت ننگرهار صورت گرفته است نشان می دهد که 2000 طفل مصروف کار های فزیکی اند، اما فضل زی می گوید که این شمار به طور دقیق کاهش یافته است.

اوگفت:" قبلاً اطفال جبراً  هشت ساعت  کار می کردند، اما حالا که  نهاد های حکومتی این فامیل ها را کمک  کرده است و اطفال در عوض کار به مکتب می روند."

ریاست کار و امور اجتماعی به 2700 طفل کمک کرده است تا از آیندۀ ناتوان رهایی یافته و دوباره به مکتب بروند که در 9 مرکز خصوصی تحصیلی مصروف درس اند و 2200 تن از آنان امداد ماهانه در حدود 32 دالر امریکایی دریافت می کنند.

کریمه، یکتن از اشتراک کنندگان در مناظره گفت که من بسیاری از اطفال را سراغ دارم که از تحصیل بازمانده اند اما هیچ نوع کمکی دریافت نکرده اند.

فضل زی گفت:" اگر کسی به ما اجازه دهد تا از وضعیت اقتصادی وی آگاه شویم، ما وی را کمک می کنیم و همچنان از دیگران نیز می خواهیم تا به آنان کمک کند."