شکایت افسران زن پولیس افغان از برخورد غیر منصفانه
علیرغم تلاش ها برای افزایش سربازگیری، افسران زن می گویند که از پیشرفت محروم می باشند.
شکایت افسران زن پولیس افغان از برخورد غیر منصفانه
علیرغم تلاش ها برای افزایش سربازگیری، افسران زن می گویند که از پیشرفت محروم می باشند.
گزارشی از عبدالطیف سهاک
گزارش شماره 411
28 سپتامبر 2011
افسران زن در شمال افغانستان شکایت دارند که با آنکه در وقت استخدام وعده ی برخورد مساویانه برایشان داده می شود، اما در عمل زمینه ارتقای زنان در صفوف پولیس وجود ندارد و مجبورند کارهای بسیار پیش پا افتاده را انجام دهند.
افسران زن در پولیس ملی می گویند که آنها اکثراً در نقش هایی در سطح پایین مانند کار در پسته های تلاشی، زندان ها و حتی آشپزخانه های پولیس توظیف می گردند.
دلگی مشر، زیبا، افسر استخدام در قوماندانی امنیه ولایت بلخ گفت: "مقامات، زنان را فقط به این خاطر استخدام می کنند تا به کشورهای خارجی نشان دهند که به حقوق زنان احترام دارند و اینکه زنان در صفوف پولیس می باشند."
او گفت واقعیت این است که به دلیل تعصبی که وجود دارد و همچنان به دلیل آنکه زنان ارتباطات سیاسی قوی ندارند و نمی توانند برای ارتقای خود رشوت بدهند، تعداد بسیار کم شان به پست های بالا راه می یابند.
دگروال نجیبه یگانه زن در شمال کشور است که به رتبه ی بالا دست یافته است. او مسوول مسایل جندر و حقوق بشر در زون 203 پامیر می باشد.
نجیبه تاکید دارد که او یک مورد استثنایی می باشد و هیچ یکی از 400 افسر زن دیگر پولیس در شمال کشور به درجات عالی ارتقا داده نشده است؛ بلکه بطور روزمره با آنان بعنوان افراد درجه دو برخورد می شود، از جلسات مهم امنیتی و استراتیژیک محروم نگهداشته می شوند و مورد تقدیر قرار نمی گیرند.
دگروال نجیبه گفت: "با افسران پولیس زن مانند عساکر عادی برخورد می گردد. مقامات بلند رتبه با آنان مانند نوکران و خدمه ی خود صحبت می کنند. برخورد خشن با زنان، آنها را از کارشان دلسرد می سازد. روحیه ی وطن دوستی و خدمت از بین می رود و آنها فقط برای پول کار می کنند."
او این ادعای مقامات ارشد را رد کرد که گویا افسران زن به دلیل آنکه طبق مقررات نمی توانند در شفت شب کار کنند، با محدودیت روبرو می باشند. او گفت: "در بسیاری موارد، زنان دوشادوش مردان در عملیات های شبانه شرکت می کنند."
دلگی مشر فاطمه، که در قوماندانی امنیه بلخ وظیفه انجام می دهد گفت که بیش از 40 افسر زنی که دران ولایت مصروف انجام وظیفه می باشند، همه در پست های پایین کار می کنند. او گفت: "بلند ترین پستی که یک افسر زن دران کار می کند، مربوط به کسی است که در ریاست پاسپورت بعنوان مامور عادی کار می کند."
او گفت که زنان پولیس در سایر ولایات نسبت به ولایت بلخ به پست های بالاتر ارتقا یافته اند، درحالیکه بلخ به دلیل امنیت نسبی اش از زمینه بیشتر برای چنین ارتقا برخوردار می باشد.
دلگی مشر همچنان شکایت کرد که افسران زن مانند مردان به موترهای پولیس دسترسی ندارند.
او گفت: "افسران مرد می توانند از هر موتر در هر زمانی استفاده کنند. آنها موتر را از طرف شب به خانه های خود برده و در آنها همراه با خانواده های شان در روزها رخصتی به چکر می روند."
فوزیه، یک افسر زن دیگر گفت که همکاران زنش مجبورند نسبت به همقطاران مرد خود بیشتر کار کنند.
او گفت: "بطور مثال، وقتی تلاشی صورت می گیرد، 20 افسر مرد به نوبت موترها را چک می کنند. اما یک افسر زن باید از صبح تا شب این کار را انجام دهد، چون او تنها افسر زن درانجا بوده و کس دیگری نیست که با او همکاری نماید."
زنان بخصوص در بخش تلاشی نقش مهمی بازی می کنند، به ویژه در شرایطی که شورشیان مرد با پوشیدن برقع خود را در جامه زن در می آورند. همچنان در تلاشی خانه ها حضور افسران زن بسیار مهم می باشد. (به گزارش پولیس برای بهبود تلاشی ها زنان بیشتر را استخدام می کنند، مراجعه کنید)
فوزیه گفت: "اگر افسران زن نباشند، سنت کشور کار پولیس را محدود می سازد، چون آنها نمی توانند خانه ها یا زنان را بدون حضور پولیس زن تلاشی کنند. پس چرا به ما بی توجهی می شود؟ آنها باید پست های بالا را به زنان واگذار کنند و بعد ببینند که آیا ما قادر به کار دران پست ها می باشیم یا خیر."
فشارهای موجود فوزیه را به تنگ آورده است. او می گوید: "من بسیار خسته شده ام. می خواهم این کار را ترک کنم."
فریبا مجید، رییس امور زنان در ولایت بلخ نیز تایید کرد که تبعیض مانعی در برابر افسران زن می باشد.
او افزود: "مردان همیشه تصور می کنند که زنان ضعیف اند، اما بدون حضور زنان اکثر کارها را انجام داده نمی توانند."
لعل محمد احمدزی، سخنگوی پولیس زون پامیر تاکید کرد که پولیس ملی با زنان و مردان برخورد مساویانه دارد.
صدیق صدیقی، سخنگوی وزارت داخله نیز ادعاها مبنی بر وجود تعصب سیستماتیک را رد کرد و گفت ازانجایی که پولیس زن بخش بسیار مهم این نیرو می باشد، لذا هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها را چنان ناراضی کرد که کار شان را ترک کنند.
صدیقی گفت که وزارت حتی تاکید بیشتر بر استخدام زنان در پولیس ملی دارد.
ارقام موجود در وزارت داخله نشان می دهد که فعلاً 1100 افسر زن در پولیس ملی موجود اند و 500 تن شان در کابل وظیفه اجرا می کنند. طبق پلان کنونی استخدام، قرار است تا سال 2014 تعداد افسران زن به 5000 تن برسد.
عده ای از افسران زن می گویند که تعصب نهادینه شده در پولیس ملی بر برداشت مردم از پولیس زن نیز اثر می گذارد.
یک افسر زن که نخواست نامش گرفته شود، گفت که همکارانش وقتی با پای پیاده و یونیفورم کهنه به گزمه می روند، در چشم مردم خوار می نمایند.
او گفت: "برای افسران زن تفنگچه داده نمی شود، تا در وقت ضرورت بتوانند از خود دفاع کنند."
او گفت که اطفال در سرک ها بالای او و همکارانش ریشخند می زنند و می پرسند: "قوماندان صاحب موترت کجاست؟ محافظین ات کجا می باشند؟"
عبدالطیف سهاک گزارشگریست در ولایت بلخ که از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.
شرح عکس: افسران زن پولیس ملی در حال آمادگی برای تمرین تیر اندازی. (عکس: نیروی بحری ایالات متحده/ بریان برانون)
