توقف روند صلح در ولایت قندهار

جنگجویان سابق طالبان هشدار می‌دهند که پروسه‌ی صلح در ولایت جنوبی قندهار بصورت کامل متوقف شده است، و شورای عالی صلح آن ولایت در یک سال گذشته موفق نشده است حتی نتوانسته است یک شورشی را متقاعد بسازد که اسلحه اش را به زمین بگذارد)

شورای عالی صلح درسال 2010توسط رئیس جمهور آن وقت، حامد کرزی ایجاد شد و یکی از ماموریت‌هایش آوردن عناصر معتدل طالبان به میز مذاکره و ایجاد تسهیلات با حکومت افغانستان بود.

این شورا در جریان سال‌ های فعالیت‌ اش بخاطر چگونگی رهبری و مدیریت روند مصالحه با انتقادات شدید روبرو بوده است. البته دفتر قندهار این شورا توانسته است تاکنون  جنگجویان  را به ترک جنگ ترغیب کند.

اما اکنون شورشیان قندهار مدعی‌اند که پروسه‌ ی صلح به دلیل ناکامی دولت در تحقق وعده‌هایش مبنی بر دادن خانه و کار متوقف شده است.

نجیب الله که در گذشته یک گروه  شورشی 14 نفری را رهبری می‌کرد گفت: "فعالیت‌های طالبان برای من غیرقابل قبول شده بود- این فعالیت‌ها غیراسلامی و غیرانسانی بود. آنان مردم ملکی را می‌کشتند، مکاتب و سایر اماکن عامه را تخریب می‌کردند، و این کارها برای من توجیه ‌پذیر نبود."

او 9 سال را در شاه ولی کوت و نیش، مراکز مهم طالبان واقع منطقه کوهستانی شمال قندهار بعنوان شورشی سپری کرده بود.

ولی یک سال قبل بعد از صحبت با تعدادی از بزرگان قومی از جمله رئیس شورای صلح قندهار، سید جان خاکریزوال، حاضر شد صفوف طالبان را ترک بگوید.

آخرین انگیزه‌ی که باعث تغییر جهتش به طرف صلح گردیداین بود که استخبارات پاکستان، آی‌اس‌آی، از شورشیان برای ادامه‌ی جنگ و بی‌ثباتی در افغانستان استفاده می‌کند. بیشتر افغان‌های عادی نیز درمورد نقش آی‌اس‌آی به همین باورند.

اما نجیب الله گفت که مقامات در برآوردن تعهداتی که برایش داده بودند ناکام مانده‌اند و او را در کاریابی و محل رهایش بهتر کمک نکرده‌اند.

"به رفیقانم گفتم اگر تجربه‌ی من در پیوستن به پروسه‌ی صلح مثبت بود آنان نیز باید به صلح روی آورند. اما حالا دیگر نمی‌توانم آنان را متقاعد سازم زیرا  حکومت به تعهداتش پابند نیست."

دیگران می‌گویند که اگر به جنگجویان سابق بخوبی رسیدگی می‌شد در آن صورت ولایت قندهار شاهد ثبات بیشتر می‌شد.

ملا عبدالکریم، قوماندان سابق دیگر طالبان گفت که او چهار سال در ولسوالی پنجوایی که یکی از مراکز مهم طالبان است، با حکومت جنگیده بود.

سه سال قبل، او با یک گروه از دوستانش با شورای صلح قندهار دیدار کردند و تصمیم به توقف جنگ گرفتند.

او گفت: "من از ترک جنگ پشیمان  نیستم، ولی از این که حکومت دروغگو ثابت شد اندوهگین‌ام زیرا  حکومت به ما دروغ گفت."

شیر احمد حقیار رئیس دفتر شورای صلح در قندهار تایید کرد که از پیوستن مجدد شورشیان سابق طالبان به آن گروه نگرانی وجود دارد.

او تایید کرد که وعده‌های کلیدی دولت، بخصوص در زمینه‌ی سرپناه و کار تحقق نیافته است.

او گفت: "دفتر مرکزی شورای صلح همیشه به ما گفته است هرکسی که به صلح بپیوندد صاحب کار، معاش و یک خانه خواهد شد."

"در آغاز تعداد زیادی از این امتیازات مستفید شدند ولی بعداً توجه مقامات دفتر مرکزی منحرف گردید و وعده‌ها عملی نشد."

عبدالحنان منیب  معاون والی قندهار نیز نگرانی‌هایی در این زمینه داشت و او نیز از دفتر مرکزی شورای صلح و عدم تحرک لازم در پروسه‌ی صلح شاکی بود.

او گفت: "اعتماد شورشیان به شورای صلح بدون شک کاهش یافته است و حتی یک عضو طالبان امسال به روند صلح نپیوسته است. ما واقعاً برای جلب اعتماد آنان تلاش می‌کنیم."

نور محمد، یک مرد روحانی در ولایت قندهار گفت که ضرورت صلح مثل همیشه جدی است.

او جنگ را "برادرکشی" خواند و تاکید کرد که مسلمانان مسئولیت دارند تا از صلح حمایت کنند.

او گفت: "دستور شریعت این است که جنگ باید متوقف شود. همه‌ی طرف‌ها باید باهم نشسته و اختلافات خود را از طریق گفتگو حل کنند."

اما در مورد نقش شورای عالی صلح در تامین مصالحه اختلاف نظر وجود دارد.

نعمت الله وفا، عضو شورای ولایتی قندهار گفت: "این اداره نه کدام دستاورد عمده در گذشته داشته و نه در آینده از آن چنین انتظاری می‌توان داشت."

احمدشاه سپر، یک فعال مدنی در قندهار گفت: "این شورا فاقد صلاحیت و توانمندی است و روند غیرکارآمد کنونی صلح  نتیجه‌ی ناکامی شورای عالی صلح در برآوردن وعده‌هایش است."

"این امر زمینه‌ی تداوم جنگ را فراهم کرده است. اعتماد مخالفان به حکومت از بین رفته است."