شبه نظامیان محلی افغان تقاضای کمک دارند
.واحدهای دفاع خودی روستایی می گویند آنها ثبات را تامین می کنند و نمی خواهند در نیروی پولیس مدغم شوند
شبه نظامیان محلی افغان تقاضای کمک دارند
.واحدهای دفاع خودی روستایی می گویند آنها ثبات را تامین می کنند و نمی خواهند در نیروی پولیس مدغم شوند
گزارشی از رحمت الله علیزاده- افغانستان
شبه نظامیان محلی در ولایت غزنی می گویند اگر حکومت برای شان اسلحه و معاش ندهد، دست از مبارزه با طالبان خواهند کشید.
مانند سایر مناطق پشتون نشین جنوب افغانستان، طالبان پس از 2001 به تدریج نفوذ شان را در ولایت غزنی گسترش دادند، تا جایی که بخش هایی از آن ولایت را به اداره خود در آوردند. اما اعمال سیاست های سخت گیرانه (تا جایی که این سیاست ها مانع فعالیت های بازسازی دران ولایت گردید) آنها در غزنی عکس العمل مردم محل را بر انگیخت. در ماه اپریل 2012، باشندگان قدیم خیل، قریه ای واقع ولسوالی اندر، دست به تفنگ برده و در برابر شورشیان قد علم کردند.
واحدهای شبه نظامی مشابهی در ولسوالی های دیگر از جمله مقر، قره باغ و ده یک ایجاد شدند و بعدها این نیروهای چریکی بنام جنبش قیام ملی نام گرفت. این گروه ها که در اوج قدرت خود صدها نفر را بسیج کرده اند، می گویند به بهبود شرایط امنیتی کمک کرده و زمینه بازگشایی مکتب ها و کلینیک ها را مساعد ساخته اند.
اما، مسوولان حکومتی به دلیل نگرانی از سوابق فعالیت های ملیشه ای در افغانستان، تاکید دارند که این واحدها در غزنی باید لغو و اعضای آن به صفوف پولیس رسمی شامل گردند.
ولی محمد مزه دار، یک فرمانده جنبش قیام ملی گفت این کار اتفاق نخواهد افتاد.
او گفت: "ما با خون ده ها جوان توانستیم آنچه را نیروهای مسلح حکومتی قادر به انجامش نبودند، عملی کنیم. حال چرا افتخاراتی را که مردم محل ما کمایی کرده اند، به دیگران واگذار کنیم؟"
مزه دار گفت که حضور ملیشه ها باعث شده است 16 مکتب و 8 کلینیک دوباره فعال شوند، و نزدیک به 5000 شاگرد مکتب به تعلیم باز گردند. او گفت این کار به قیمت جان 99 جنگجوی شبه نظامی و زخمی شدن 19 تن دیگر تمام شده است. او افزود که درین جریان 500 شورشی که بیشترشان خارجی بودند کشته و 24 تن دیگر آنان دستگیر شده اند.
او گفت: "اگر حکومت ما را یاری نرساند و گروه های شبه نظامی لغو گردند، همه این دستاوردها ضایع خواهند شد." به گفته او اکنون بخاطر کمبود تسلیحات و پایین آمدن روحیه جنگجویان، تنها قریب به 90 نفر در گروه های مختلف فعال هستند.
اسد الله انصافی، قوماندان امنیه غزنی، جنبش قیام ملی را بخاطر آنچه انجام داده است تقدیر کرد، اما افزود که داخل کردن شبه نظامیان به صفوف پولیس برای همه خوب است.
او گفت: "اگر شبه نظامیان غزنی در چارچوب پولیس محلی فعالیت های شان را انجام دهند، به نفع خود شان است و برای حکومت و مردم نیز خوب خواهد بود. نه تنها اینکه حکومت به نگرانی های آنها رسیدگی خواهد کرد، بلکه از تلفات بیشتر در میان صفوف شان نیز جلوگیری خواهد شد."
لطف الله کامران، یکی از اولین قوماندان های شبه نظامی در ولسوالی اندر، اکنون به پولیس محلی پیوسته است زیرا حکومت از همکاری با شبه نظامیان سر باز زده است. او گفت که تلاش هایش برای بدست آوردن پول و حمایت لوجستیکی لازم برای فعالیت نیروهای تحت امرش به جایی نرسید.
او گفت: "به برکت خون شهیدان شبه نظامی اکنون پروژه های انکشافی در 60 قریه اندر اجرا شده است."
محمد علی احمدی، معاون والی غزنی گفت که دستاوردهای ملیشه ها قابل ستایش است ولی تاکید داشت که اکنون تنها راه حل این است که این نیروها به صفوف پولیس جذب شوند.
او گفت: "ادامه حضور یک گروه مستقل که تحت اداره حکومت نباشد، یک مساله تشویش برانگیز برای جامعه بین المللی است. حکومت میترسد که مبادا حوادث سالهای 1990 تکرار شود."
با توجه به درگیری های طولانی که گروه های شبه نظامی درانها دخیل بوده اند، به وجود آمدن شبه نظامیان محلی در افغانستان موضوع بسیار حساس است. در اوایل دهه 1990 گروه های مجاهدین که قبلاً در برابر اشغال شوروی می جنگیدند، و همچنان واحدهای چریکی که توسط حکومت کمونیست ایجاد شده بودند، درگیر جنگ داخلی شدند.
مزه دار اما تاکید داشت که خلاف ملیشه های گذشته، نیروهای محلی غزنی از حمایت مردمی برخوردار بوده و بیش از پولیس مورد اعتماد قرار دارند.
او گفت: "پولیس محلی شهرت بد دارد و مردم ازانها حمایت نمی کنند، چون آنها مردم را توهین و تهدید می کنند. اگر ما به پولیس محلی بپیوندیم، مردم دست از حمایت ما خواهند کشید. و دران صورت، طالبان همه ی ما را تارومار خواهند کرد."
طالبان حکومت کابل را متهم به تمویل و تنظیم شبه نظامیان غزنی کرده است، اما روشن نیست که این نیروها تا چه حد از سوی حکومت حمایت شده اند. اسد الله خالد رییس امنیت ملی قبل از زخمی شدنش در یک حمله انتحاری در دسامبر 2012، در جریان ماموریت اش بطور غیر مستقیم گفته بود که این ملیشه ها تحت کنترل او می باشند.
وحید مژده تحلیل گر سیاسی گفت که جنبش قیام ملی مثل سابق از سوی امنیت ملی حمایت نمی شود و شورای امنیت ملی نگران ایجاد ملیشه های قومی می باشد.
در غزنی برخی مسوولان حکومتی می گویند که حکومت باید برای تضعیف نفوذ طالبان از هر گزینه ی موجود استفاده کند، حتی اگر به مفهوم حمایت از گروه های شبه نظامی غیر رسمی باشد که خارج از صفوف نیروهای امنیتی دولت فعالیت دارند.
سید مایل رییس اداره بازسازی و انکشاف ولایت غزنی گفت که در ولسوالی های اندر، قره باغ و ده یک در شش ماه گذشته چندین پروژه رفاهی عملی کرده است.
او افزود: "این پروژه ها به دلیل بهبود شرایط امنیتی آغاز شدند."
نادر گیروال، عضو شورای ولایتی غزنی گفت: "ما به هر نیرویی که امنیت و ثبات را در کشور بیاورد، نیاز داریم. جنبش قیام ملی می تواند دستاوردهای قابل توجهی داشته باشد. در مناطقی که آنها حضور دارند امنیت تامین شده و پروژه های بازسازی در جریان می باشند. مکاتب و کلینیک ها دوباره باز شده اند."
"حکومت نباید این دستاوردها را نادیده بگیرد، و باید از جنبش قیام ملی حمایت کند."
عبدالله واتی رییس شورای محلی اندر گفت شبه نظامیان در زندگی روزمره مردم محل تغییرات زیادی آورده اند.
او گفت: "قبل از قیام مردمی، مسیرهای تدارکاتی ولسوالی اندر بسته بودند، مردم برای خرید ابتدایی ترین مواد به غزنی می رفتند. مردم به مواد خوراکی دسترسی نداشتند. نزدیک به 1500 دکان در ولسوالی اندر بسته بودند. امروز کاروبار درین ولسوالی درحال رشد است. دکان ها، کلینیک ها و مکاتب دوباره باز شده اند. مردم در پروژه های بازسازی مصروف کار اند."
او افزود: "من نمی دانم چرا حکومت نمی خواهد ازین دستاوردها حمایت کند."
حال که مظاهر زندگی عادی، پس از سالها جنگ دوباره به محل برگشته، جنبش قیام ملی درین ولسوالی بسیار محبوب شده است.
احسان الله ساحل که در قریه کانسیف زندگی می کند، گفت: "ما در ولسوالی اندر از افراد مربوط به جنبش قیام ملی خوشیم. مردم قبل از قیام نمی توانستند آزادانه گشت و گذار کنند، اما ازان زمان تاکنون مردم از شهر غزنی به این جا به دیدار دوستان یا تفریح می آیند."
او گفت که جنبش قیام ملی باید از طرف حکومت کابل حمایت شود، و افزود: "فکر نمی کنم حکومت از صلح حمایت کند. حکومت کسانی را که به نفع مردم کار می کنند، دوست ندارد."
