مسلح کردن دشمن در داخل کشور

سید رحمت الله علیزاده

ولایت غزنی، در فاصله‌ای 125 کیلومتری، کابل به عنوان یک ولایت بسیار ناآرام تلقی می شود. واحدهای طالبان در اکثریت مناطق این ولایت دست به عملیات زده، بعد از چندی به پسته‌های امنیتی حمله کرده و قطارهای اکمالاتی را کمین می‌کنند.

این وضعیت به مقام‌ها انگیزه­ای می‌دهد که به قوای امنیتی این ولایت بیشتر از میزان کفایت تجهیزات نظامی بفرستند.

نکته­ای که از توجه مقام­ها به دورمانده است این است که این تسلیحات به دست دشمن می‌افتند. برخی اوقات تجهیزات در بدل پول اندک فروخته و در اوضاع دیگر ارسال بیشتر سلاح نوعی باج­دهی به این امید است که جلو حملات طالبان گرفته شود.

حمید الله نوروزی، یک عضو شورای ولایتی،‌به موسسه گزارشدهی صلح و جنگ افغانستان گفت که چندین راپور در این خصوص به دست آن‌ها رسیده‌اند. ناقضان اصلی قانون پولیس است تا اردوی ملی.

محمدعلی احمدی، معاون والی غزنی،‌می‌گوید که اکثریت تجهیزاتی که به دست طالبان می‌رسند شامل جعبه‌های مرمی، و هم چنان وسایط نقلیه و موتوربرق و مولد برق آفتابی است.

خلیل هوتک،‌هماهنگ‌کننده امور پولیس محلی گفت که در ولسوالی­های اندر،‌آب­بند، و گیلان تجارت غیرقانونی تجهیزات رونق بیشتری دارد. او گفت که در اینجا ولسوالی­ها یک قبضه کلاشینکوف در بدل 15 هزار افغانی (معادل 260 دالر آمریکایی) معامله می‌گردد.

محمد حنیف، رییس سارنوالی نظامی ولایت غزنی، می‌گوید که آن‌ها سه تحقیق را در مراکز تربیتی پولیس محلی ولسوالی ده یک انجام داده است. پولیس آنجا متهم به دادن سلاح‌ها و تجهیزات خود به طالبان استند و هم چنان پوسته‌های امنیتی را برای طالبان رها می‌کنند.

سید رحمت‌الله خبرنگار در ولایت غزنی خبرنگاری را در مرکز گزارشدهی برای صلح و جنگ افغانستان آموخته است.