مقامات افغان می خواهند نشر تصاویر ویدیویی جنایت کارانه را متوقف سازند

دیدن تصاویر حملات شورشیان برای مردم عذاب کشیده ی افغانستان بسیار سخت تمام می شود.

گزارشی از خان محمد دانشجو

گزارش ماره 424

17 فبروری 2012

وزارت صحت افغانستان خواستار توقف نشر تصاویر خشونت آمیزی شده است که برای برخی بینندگان- بخصوص آنانی که در جریان جنگ عذاب کشیده اند- درد آور می باشد.

غلام سخی نور اوغلی کارگر، سخنگوی وزارت صحت به آی دبلیو پی آر گفت: "وزارت صحت صلاحیتی در برابر رسانه ها ندارد، اما از وزارت اطلاعات و فرهنگ چندین بار بطور کتبی تقاضا کرده تا از پخش اینگونه تصاویر جلوگیری نماید."

وزارت فرهنگ به این مبارزه پیوسته و کانالهای تلویزیونی را متهم کرده است که تصاویر گرافیک اشخاصی را نشر می نمایند که در جنگ اعضای بدن خود را از دست داده یا کشته شده اند.

مبارز راشدی معین وزارت اطلاعات و فرهنگ گفت که آن وزارت بطور مکرر به کانال های تلویزیونی هدایت داده است تا نشر اینگونه تصاویر را متوقف کنند، و برای مدیران اجرایی تلویزیون ها کنفرانسی را نیز روی این موضوع برگزار نموده است.

راشدی گفت: "قانون رسانه ها بطور صریح نشر صحنه های خشونت آمیزی را که اثرات منفی بر روان جامعه می گذارد، منع قرار داده است."

او تصدیق کرد که علیرغم غیرقانونی بودن اینگونه نشرات، وزارت نتوانسته است بر کدام شبکه ی تلویزیونی مجازاتی را تحمیل کند.

غنی غوربندی باشنده ی خیر خانه ی کابل که 47 سال سن دارد، گفت پسرش در یک انفجار بم قسماً فلج شده و از دیدن اینگونه تصاویر به وحشت می افتد.

غوربندی گفت: "داکتران مشوره داده اند که او نباید تلویزیون تماشا کند، یا آنکه در وقت پخش آنگونه صحنه ها تلویزیون خاموش شود، یا خود او به اتاق دیگر انتقال داده شود." او افزود، وقتی تصاویر حملات انتحاری نشر می شوند، پسرش فریاد می کشد.

نجلا عظیمی فارغ تحصیل پوهنتون کابل که سه سال قبل از یک حمله ی انتحاری جان سالم بدر برده است، می گوید اینگونه تصاویر ویدیویی بطور دوامدار زخم های روانی کهنه را تازه می کنند.

او گفت: "پس از آن حمله، وقتی این تصاویر در تلویزیون پخش می شد نمی توانستم درس بخوانم." او افزود که در نتیجه قبل ازانکه فارغ شود در برخی مضامین ناکام مانده بود.

او گفت: "وقتی من اینگونه صحنه ها را بعضی شب ها در تلویزیون تماشا می کنم، نمی توانم تنها بخوابم. یک خواهرم با من در یک اتاق می خوابد، باوجود آن در خواب می ترسم. اگر مسوولان کانال های تلویزیونی کمی وجدان داشته باشند، هرگز با غمگین کردن مردم به این شیوه پول بدست نمی آورند."

صديق احمد زاده يکتن از مسولين تلویزیون طلوع به آی دبلیو پی آر گفت وزارت خانه های دفاع و امور داخله و نهادهای نامشخص خارجی برای نشر تصاویر قربانیان طالبان پول می پردازند. صدیق احمدزاده افزود که این نهادها برای پخش تصاویر خشونت آمیز در جریان وقفه های تجاری پول می دهند.

او افزود: "آنها این تصاویر را به منظور تبلیغ به کانال های تلویزیونی می دهند."

احمدزاده گفت که تلویزیون طلوع این تصاویر را به این دلیل پخش می کند که به عاید نیاز دارد.

قانون رسانه ها که در سال 2006 تصویب شد، نشر اینگونه تصاویر خشونت آمیز را که از نظر روانی بخصوص برای اطفال زیان آور می باشند، یا آنکه توهین به قربانیان تلقی می گردند، منع کرده است.

احمد زاده، گفت که برای توقف پخش تصاویر مورد بحث نمی توان به این قانون تمسک جست،َ زیرا قانون خشونت را تعریف نکرده است.

راشدی این ادعا را رد کرد و گفت که قانون رسانه ها تعاریف مشخصی ارایه نموده است.

او پرسید: "اگر ما به رسانه ها گفته ایم که دروغ نگویند، آیا اصطلاح دروغ هم برای شان تعریف و توضیح شود؟"

رادیو تلویزیون دولتی افغانستان نیز تصاویر جنایت آمیز را نشر می کنند، اما عیسی آریا، یکی از مسوولان آن شبکه حاضر نشد درین مورد صحبت کند.

وزارت دفاع پرداخت پول را برای نشر این صحنه ها رد کرد. جنرال ظاهر عظیمی، سخنگوی آن وزارت گفت تیم های بازسازی ولایتی (پی آر تی) این کار را می کنند. تیم های بازسازی ولایتی نیروهای مشترک نظامی- ملکی ناتو تحت فرمان آیساف می باشند.

عظیمی گفت: "برخی سازمانهای خارجی و پی آر تی ها اینگونه تصاویر را به شبکه های تلویزیونی می دهند."

وزارت داخله نیز دادن این تصاویر یا پرداخت پول برای نشر آنها به تلویزیون ها را رد کرد و گفت که وزارت مخالف آنگونه نشرات است.

صدیق صدیقی، سخنگوی وزارت داخله گفت: "برای حفاظت از صحت روانی جامعه باید چیزهای خلاف قانون رسانه ها در تلویزیون نشر نشوند."

سفارت ایالات متحده ی امریکا در ارتباط به این تصاویر گفت که با نشر برنامه هایی که خشونت و افراط گرایی را دامن می زنند مخالف است، اما از شفافیت و دسترسی به اطلاعات حمایت می کند.

تیمور شاه مصمم، رییس شفاخانه صحت روانی کابل گفت که شبکه های تلویزیونی باید در مورد اینکه آیا تصاویر خشونت آمیزی را که برای زنان و کودکان زیر سن ده سال غیر مناسب باشند نشر کنند یا خیر، باید بدقت فکر نمایند.

او افزود: "کانال های تلویزیونی باید توجه خاصی به حقوق و مقام انسانی کسانی که زخمی یا کشته شده اند، مبذول دارند."

صبور بابکر خیل، داکتر موظف در یک شفاخانه خصوصی در کابل گفت که همکارانش تعدادی از کودکانی را تداوی کرده اند که از دیدن تصاویر قتل و شکنجه در تلویزیون ها آسیب روانی دیده اند. او افزود که بهترین تداوی این است که اصلاً این صحنه ها نمایش داده نشوند.

داود سلطان زوی تحلیلگر سیاسی گفت که حتی اگر حکومت نتواند قانون را عملی سازد، شبکه های تلویزیونی باید خودشان موقف اخلاقی بگیرند و انتشار صحنه های خشونت آمیز را توقف دهند.

اما او پاسخ سخت تر حکومتی را پیشنهاد می کند و می گوید: "بهترین راه برای جلوگیری ازین مساله، مجازات متخلفان می باشد."