خانه های امن برای زنان افغان

گزارش توسط کارمندان آی دبلیو پی آر-افغانستان

خانه های امن برای زنانی است که در اثر خشونت و ازداواج های اجباری که در یک تعدادی ولایت ها موجود است، فرار می کنند و در آنجا پناه می برند. این خانه ها در برابر دشمنی کسانی قرار می گیرند که آنها مردم محافظه کار اند و موضوع "اخلاق" را کاملاً چیزی منحصر به خانواده قلمداد می کنند.  

بیشتر از ده  خانۀ امن در سراسر افغانستان موجود است که  یکی از این خانه های امن در ولایت کاپیسا موقعیت دارد.  سیفوره، رییسه امور زنان این ولایت می گوید که در حالیکه این پناهگاه ها از قدرت قانونی برای حفاظت از کسانی که در این خانه ها مراجعه می کنند برخور دار نیست، اما فلسفه وجودی این خانه های امن و درهای باز آنها بروی قربانیان خشونت های جنسی و خانوادگی امیدبخش است.

مولوی عبدالله عابد، رییس اوقاف این ولایت در توافق به گفته های قبلی گفت که خانه های امن یک زمینۀ خوبی برای زنان است که  نمی توانند به سیستم عدلی دسترسی داشته باشند. آنها استدلال کردند که شفقت یکی از ارزش های عالی در اسلام است. این خانه های امن زمینه را برای زنانی فراهم می کند که توانایی دسترسی قضایی را ندارند وارزش انسانی که در این خانه نهفته است، ارزش اسلامی محسوب می شود.

سیفوره و عابد در یک رشته از مناظره های سخنرانی کردند که توسط آی دبلیو پی آر در ولایت های کاپیسا، کندز، دایکندی و نیمروز برگزار شده بود و مردم در آن دعوت شده بودند تا در مورد نقش خانه های امن زنان و چگونگی انکشاف آن بحث کنند.

خانمی به نام ممتاز، از ولایت کندز واضحاً بیان کرد که سه سال قبل بعداز رفتن به خانۀ امن نجات پیدا کرده است. بعداز آنکه پدر ممتاز خواستگار ها را جواب رد داد، آن مرد به خشم آمده ودوباره با یک گروه از مردان مسلح به خانه آنها آمده و بر روی ممتاز اسید پاشید.

او خطاب به اشتراک کنندگان گفت:" بعد از آن حادثه من مجبور بودم تا به دنبال پناهندگی در خانه های امن باشم. من از خانۀ امن اظهار سپاس می کنم، که سه بار من را به منظور تداوی به کشور هندوستان فرستادند." او اضافه کرد که اگر همین کمک ها با وی نمی شد حالا او زنده نمی بود.

شفیقه سپر، رییسه کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در ولایت کندز گفت که قبل از موجودیت خانه های امن زنان مجبور بودند تا به دنبال پناهندگی در مساجد قریه جات و خانه های بزرگان جامعه باشند، به مشکلات شان رسیدگی نمی شد و آنها آسیب پذیر در برابر خشونت می ماندند.

بعضی از سخنرانان در مناظره با فراهم سازی جاء برای خانه های امن انزجار و مخالفت کامل شان را بیان کردند.

عبدالحکیم نصرت الهی، فعال جامعۀ مدنی در ولایت کاپیسا گفت:" خانه های امن زنان ، زنان را تشویق به فرار از منزل و جستجوی پناهندگی می کند."

خلیل احمد عزیزی، مشاور حقوقی برای خانه های امن به گونۀ مثال به خانمی اشاره کرد که مرتباً بنابر دلایلی مضحک از خانه فرار کرده و به خانه امن پناه می برد، او گفت:" زمانیکه از وی در مورد نوع بد رفتاری پرسیده شد، گفت که شوهرش از او می خواست تا غذا فراهم کند اما او نخواست چنین کند."

سپر از ولایت کندز،  نظریۀ را که گویا خانه های امن منجر به تشویق زنان به فرار از خانه می شود را رد کرد.

او گفت:" این چنین نظریات چیزی جز شایعه نیست."

زنان افغان که به اتهام بد رفتاری های جنسی یا فرار از خانه و یا نپذیرفتن عروسی متهم به "جنایت اخلاقی" می شوند و زندانی می شوند، البته موردی بسیار گنگی که در قانون رسمی موجود نیست. .(به گزارش داخل زندان زنانۀ کابل مراجعه کنید.)

یکتن دیگر از اشتراک کنندگان در مناظرۀ کندز گفت که او قصه های از سوء استفاده های جنسی در خانه های امن را شنیده است. حسینه سروری، رییسۀ یکی از خانه های امن در این ولایت گفت که این ادعا ها دروغ و بی بنیاد اند.