گسترش نفوذ شورشیان افغان

گزارشی از هجرت الله اختیار- افغانستان

گزارش شماره 402

23 جون 2011

دولت خان گفت: "من یک پسرک پنج ساله دارم که به موسیقی گوش نمی دهد اما از من می خواهد که سرودهای طالبان را برایش روشن کنم و بعد خودش همصدا با آن می خواند."

این "آهنگ های طالبان" در تلفون موبایل دولت خان دسته بندی شده است. او که باشنده ولایت جنوب شرقی ننگرهار می باشد، همراه با پسرکش به علاقه مندان رو به افزایش آهنگ های طالبان و ویدیو کلیپ هایی که از سوی شورشیان تولید می گردد، پیوسته اند.

اکثر این سرودها تبلیغات برای بر انگیختن حمایت عاطفی مردم بخصوص قشر جوان، از جنگ شورشیان می باشند.

این آهنگ ها که حتی در میان دشمنان قسم خورده ی طالبان دست بدست می شوند، احساسات مردم را به سود حمایت از طالبان بر می انگیزند.

دولت خان گفت: "حدود 50 آهنگ طالبان در تلفونم است. آنها به مراتب بهتر از موسیقی، دهل و تصا ویر تلویزیونی بی مفهوم می باشند. با شنیدن آهنگ های طالبان مرتکب گناه نمی شوی، اما اگر تلویزیون ببینی هر لحظه به گناه آلوده می شوی."

طالبان در زمان حاکمیت شان قبل از 2001، شنیدن موسیقی را شدیداً منع کرده بودند، اما سرودهای بدون ساز آنها با مضامین اسلامی و میهن پرستی نه تنها آزاد بود بلکه مورد تشویق قرار می گرفت، ازینرو به صدای آشنایی در رادیو شریعت تبدیل شده بود.

حال بخصوص در مناطقی که طالبان نفوذ قوی دارند، به کمک تلفون های موبایلی که قادر به کار با فایل های صوتی و تصویری می باشند، آن سرودها دوباره احیا شده اند.

مردم دلایل متفاوتی را برای شنیدن سرودها و تماشای پارچه های ویدیویی طالبان ارایه می کنند. برخی می گویند که صرفاً از شنیدن و دیدن آنها لذت می برند ولی عده ای با اهداف طالبان همدلی دارند. این پارچه ها حتی در میان سربازان نیروهای امنیتی که وظیفه شان جنگ با شورشیان می باشد، توزیع می گردد.

یک سرباز اردوی ملی که باشنده ولسوالی خوگیانی ولایت ننگرهار می باشد، گفت که دلیل اصلی اینکه او به این پارچه ها گوش می دهد اینست که اگر به دست طالبان بیافتد ممکن است از مرگ نجات یابد.

او گفت: "واقعیت اینست که من این آهنگ ها را بخاطر حفظ جانم در تلفون نگه می دارم. علاوه بر آن، این آهنگ ها بدی خاصی هم ندارند. آنها آهنگ هایی در مورد کشور و شعرهای اسلامی می باشند. ما هم بچه های همین کشور و مسلمان می باشیم. ازینرو به آنها گوش می دهیم."

وقتی از او در مورد ویدیو کلیپ هایی پرسیده شد که حمله کنندگان انتحاری را در حال آماده شدن نشان می دهند، گفت که "بلی، درست است که این ویدیو ها جوانان را تشویق به حملات انتحاری می کنند. من نه تنها آنها را تایید نمی کنم، بلکه خواستار ممنوعیت شان می باشم."

آی دبلیو پی آر با مرد جوانی مصاحبه کرد که در کتاب فروشی در جلال آباد نشسته و ویدیویی را تماشا می کرد که دران کودکی به زبان شعر از مادرش می خواهد که در لوله کلاشنکوفش گل بگذارد و او را به  جنگ آزادی افغانستان بفرستد.

اول او گفت که فقط از صدای خواننده خوشش می آید، اما وقتی پرسیده شد که این آهنگ چی تاثیری بالای او می گذارد، با خشم جواب داد، "چرا از تاثیر موسیقی، فلم های ویدیویی و درامه های تلویزیونی خارجی نمی پرسید؟ آنها پر از بداخلاقی می باشند، آنها جامعه را به نابودی می کشانند، جوانان را وادار به فراموشی کشور، شرف و دین شان می کند و آنها فرهنگ، زبان و تاریخ ما را خراب می کند."

او گفت که آهنگ های طالبان "هزار بار" بهتر از کانال های تلویزیونی افغان می باشند و افزود: "فرزندان این کشور برای مملکت خود می جنگند. آنها برادران ما اند و ما از شنیدن آهنگ های آنها شرم نداریم."

این گونه اظهارات نشان می دهد که طالبان راه تازه ای را برای تماس انفرادی با مردم پیدا کرده اند، درحالیکه حکومت افغانستان و متحدان بین المللی شان علیرغم منابع مهمی که برای جلب حمایت مردم دارند، در اجرای این تاکتیک ناکام مانده اند.

حکومت تلاش دارد که در برابر ادعاهایی که در مورد وجود جنگ سالاران، فساد و بی قانونی در درونش وجود دارد، مبارزه کند، درحالیکه عساکر به رهبری ناتو معمولاً بخاطر تلفات ملکی، تلاشی خانه ها و عدم آگاهی شان از اعتقادات مسلمانان، خشم مردم را بر می انگیزند.

احمد ضیا عبدالزی، سخنگوی والی ننگرهار گفت که مردم آزادند که به هرچه دلشان می خواهد گوش دهند، اما حکومت می کوشد از توزیع تبلیغات و تهییج مردم برای جنگ به نفع طالبان جلوگیری کند. ولی او تصدیق کرد که این کار مشکل می باشد.

او گفت: "این آهنگ ها و کلیپ ها بطور مخفیانه تولید و توزیع می شوند. در ننگرهار کدام مرکز مشهودی برای این کار وجود ندارد. ادارات امنیتی ما تلاش دارد اینگونه چیزها را مانع شوند."

علیشاه پکتیاوال، قوماندان امنیه ننگرهار گفت که توزیع آهنگ ها و کلیپ های ویدیویی طالبان افزایش یافته است، اما تاکید کرد که دفتر او علیه آن اقدام می کند. آنها اخیراً کسی را بخاطر داشتن 60 سی دی حاوی تبلیغات صوتی و تصویری دستگیر کرده اند.

عبدالبصیر، آگاه امور سیاسی رشد آشکار شهرت محصولات صوتی و تصویری طالبان را ضربه ی بزرگی می داند.

او گفت: "تبلیغات نقش مهم و اساسی را در بردن جنگ، از نظر نظامی و عقیدتی بازی می کند. اگر توجه کنید، این آهنگ ها را در جیب تقریباً همه ی باشندگان ولایت ننگرهار می توانید پیدا کنید. فکر می کنم این آهنگ ها و ویدیوها یکی از عوامل عمده ی کامیابی طالبان می باشد. آنها نفوذ شان را در میان مردم گسترش داده اند."

او هوشدار داد که این شکست تبلیغاتی ممکن است درصورتی که ادامه یابد منجر به عقب گرد های واقعی نظامی گردد.

افزایش سرودهای طالبان ممکن است با یک مجموعه بم گذاری ها بالای دکانهایی که موسیقی سنتی افغانی را می فروختند، زمینه سازی شده باشد. (درین مورد به گزارش دکانهای موسیقی در ننگرهار به سکوت واداشته شده اند، مراجعه کنید).

عبدالغنی، مسوول انجمن تاجران موسیقی که خودش نیز یک دکان دارد، گفت که کاروبار شان شدیداً آسیب دیده است.

او گفت: "شکی نیست که کار ما به بدترین وضعیت اش قرار گرفته است. مردم مثل سابق کست نمی خرند، و ما کرایه دکان را از جیب خود می پردازیم. ولی بازهم باورم نمی شود که افراد زیادی بجای موسیقی به آهنگ های طالبان گوش کنند. تنها 10 درصد مشتریان آهنگ های طالبان را طلب می کنند."

حجرت الله اختیار، گزارشگریست در ننگرهار که از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.