باشنده­گان یکی از ولسوالی­های کشور، خود امنیت­ اش را تامین می کنند

احمدشاه  گزارشگر ازاد در ولايت خوست

 باشندگان پشتون نشين ولسوالى ځاځى ميدان ولايت خوست  در جنوب شرق کشور می گویند که آنها با یک قرارداد محلی که بوسيله  قواعد عرفی حمایت می­گردد، ولسوالی شان را آرام نگهداشته اند. این نوع آرامش درسایر نقاط کشورکمتر دیده می­شود.

به اساس اجرای قراردادهای موسوم به «نرخ» مردم  ولسوالی ځاځي  میدان که با مناطق ناآرام شمال غربی پاکستان قراردارد و تعداد شان به  200000  ميرسد ميگويند انها ميتوانند بدون هراس کار کنند و از يکجا به جاى ديگر سفر کنند 

نرخ یک دسته از قراردادهای می­باشد که اجراء شدن تصمیم­های اتخاذشده­ی شوراهای مشورتی به نام «جرگه» را الزامی می سازد. نرخ، بخشی از طرزالعمل بزرگتری به نام «پشتونوالی» می باشد. طرزالعمل پشتونوالی شامل مکلفیت­های چون مهمان­نوازی، غرور، وفاداری و عدالت می شود.

مطابق به قراردادهای اجرا شده درځاځي میدان هیچ کسی نباید گروه­های شورشی را حمایت یا همکاری کند؛ درغیرآن با مجازات سنگین روبرو خواهد بود.

طبق اين  قرارداد مردم  ميتوانند  به سوختاندن خانه، مصادره کردن مواشی متخلف اقدام کنند و می توانند روی این فرد مبلغ هنگفتی حدود 2000 دالر آمریکایی جریمه تعیین کرده و او را از اجتماع خود طرد کنند 

ملک عید اکبر یکی از بزرگان این ولسوالی گفت که احترام به قواعد عرفی ، در35 سال گذشته توانسته است امنيت را در اين ولسوالي تضمين کند  . به گفته­ی وی دراین مدت بقیه بخشهای کشور به اثر خشونت­ها ویران شده­اند.

وی گفت:«ما دراینجا همیشه قراردادهای میان قبیله­­ای داشته­ایم. زمانیکه دولت کنونی برقرارشد، تصمیم گرفتیم ولسوالی خود را از آمدن خارجیان و جنگ طالبان حفاظت کنیم. ما نمی خواهیم ولسوالی خود را میدان جنگ میان گروه­ها ببینیم. به همین خاطر با کمک نیروهای امنیتی افغانستان امنیت این ولسوالی را تامین کرده­ایم.»

وی افزود:«خوشبختانه، تاکنون هیچ کسی این قرارداد را زیرپا نکرده است.»

نقیب­الله که دردکانش نشسته و از سردی هوا خود را با پتو  پیچانیده است به انستیوت گزارش دهی جنگ و صلح  گفت:«جاییکه امنیت باشد در آنجا زندگی و کاروبار نیز هست. به همین خاطر ما به این شرایط خوش استیم و روزانه می توانیم از 60 تا 100 دالرآمریکایی درآمد داشته باشیم. تمام این­ها به سبب وجود امنیت است.»

الیاس وحدت، تحلیلگر مسایل سیاسی در خوست می گوید که ځاځي  میدان از امنیتی برخورددار است که تمام مردم افغانستان خواهان آن نوع امنیت استند. این نوع آرامش نه تنها درولایت خوست دیده نمی شود، بلکه درسراسرولسوالی­های کشور این نوع امنیت نیست.

وحدت افزود که دولت اغلب براین ولسوالی کمتر نظارت داشته و به همین خاطر مردم خود برای اعاده عدالت و ایجاد مکانیزم­های تامین کننده امنیت دست به کار می شوند.

وی گفت:«درزمان قوای مخالف شوروی،{مجاهدین} چندین بارتلاش کردند این ولسوالی را تصرف کنند، اما، هربار با مقاومت سرسختانه مردم مواجه شدند  وموفق به تصرف آن نشدند. مردم در ولسوالی ځاځى  می گوید آنها همیشه از ولسوالی و کشورشان دفاع خواهند کرد.»

وحدت گفت که سیستم نرخ برای چندین سده­ جهت «تامین نظم و امنیت» مفیدیت داشته است.

مقام­های حکومتی می­گویند که باشنده گان ځاځي  میدان با مقام­های دولتی جهت تامین امنیت کمک کرده و  برای جلوگیری ازحملات طالبان به این ولسوالی به انها يارى رسانيده اند 

جنرال عزیزالله رییس پولیس این ولسوالی گفت:«شورشیان چندین بار می­خواستند از طریق مرزپاکستان به این ولسوالی حمله کنند، مگرخوشبختانه آنها با مقاومت جدی باشندگان روبرو شدند.» وی گفت: «دریکی ازاین حملات، بزرگان، جوانان و حتی زنان جوان باهم يکجا عليه طالبان  مقاومت کردند تا این که حمله کنندگان شکست خوردند.» 

عزیزالله گفت که برخی از مردم کلاشینکوف و بعضی از آنها سایر انواع اسلحه­های گرم داشتند. عزیزالله گفت:«من دیدم که مردم با داس، تیشه و چوب آمده بودند. این رخداد حس­ وطندوستی این مردم را می­رساند که می­خواهند از کشورشان دفاع کنند.»

رییس پولیس گفت که مقام­های حکومتی می­خواهند که به این مردم سلاح بدهند و اما کسی تاکنون درخواست سلاح نکرده است.

ولسوال ځاځى  میدان، زمری حقمل گفت که مشکلات امنیتی دراین ولسوالی «هیچ» وجود ندارد.

حقمل گفت:«اگرمردم با استفاده از قراردادهای میان قبیله­ای ما را حمایت نکرده و امنیت را تامین نمی­کردند ما نمی توانستیم امنیت منطقه­ای را که درمجاورت مناطق ناآرام پاکستان موقعیت دارد را با 100 پولیس تامین کنیم.»

نافیا خیل، یکی از بزرگان قومی تایید کرد که باشندگان این ولسوالی با نیروهای امنیتی همکاری کرده و درمقابل طالبانی که از پاکستان می آیند «مقاومت سرسختانه» نشان می­دهند.

اما این مقاومت­ها؛  بهاء نیز دارند. نافیا خیل می­گوید که وی برای چندین بار از سوی طالبان تهدید شده است و ملیشه­ها تمام ساکنان این ولسوالی را مجاز برای کشته شدن می دانند.

وی گفت:«ما برای دفاع از ولسوالی خود تعداد زیادی از جوانان خود را از دست داده­ایم. برخی ازآنها دستگیرشده­اند و تاکنون نمی دانیم که آیا آنها زنده­اند و یا مرده­.»

برخی از باشندگان این ولسوالی شکایت دارند که باوجودی همه تلاشها درتامین امنیت حکومت پروژه­های بازسازی و هم چنان تعلیم و تربیه، مراقبت صحی، زراعت را موردتوجه قرار نداده و بنابراین بر رفع مشکلات دراین بخشها منابع زیادی دراین ولسوالی وجودندارد.

رحمان گل، یک پیرمرد گفت:«ما طی این ده سال از ولسوالی خود با چوب حفاظت کرده­ایم. نه نیروهای امنیتی و نه قوای خارجی دراین ولسوالی خساره­ای دیده­اند. این کار، به اثر حمایت اهالی این ولسوالی به میان آمده است. باآنهم ما از حکومت گیلایه داریم که تاکنون به مشکلات ما رسیدگی نکرده­است.»

رییس ارتباط عامه مقام ولایت خوست، بریالی روان، بر عکس گفت که تلاشهای جهت انکشاف سطح زندگی درولسوالی ځاځى  میدان انجام شده است.

وی گفت که دراین ولسوالی بیشتر از 60 پروژه برنامه همبستگی ملی که از طرف وزارت انکشاف و بازسازی دهات اجرا می شود تطبیق شده­اند. به گفته وی 36 پروژه دیگر به این زودی­ها جهت رسیدگی به مشکلات مردم آن ولسوالی اجرا خواهند شد.

وی گفت:« این پروژه­ها نه تنها در پیشرفت سریع این ولسوالی کمک می کنند، بلکه فرصت­های شغلی را برای اکثریت مردم آنجا فراهم خواهند کرد.»

برای جوانان این ولسوالی تطبیق نرخ افتخار است. یک جوان که کلاشینکوف بر دوش و قطار مرمی برکمر داشت گفت که وی خوشحال است که شانس دفاع از منطقه­اش را دارد. 

وی گفت:«اگردراین ولسوالی قراردادهای قبیله­ای وجود نداشت، انتحارکنندگان به منطقه­ ما حمله می کردند و این منطقه میدان جنگ نیروهای ملی و بین المللی قرار می­گرفت. هرروز مردم بیگناه کشته می­شدند. من افتخار می­کنم که برای حفاظت از مردم خویش کلاشینکوف به دوش گرفته­ام.»

این مرد جوان گفت که وی به خصوص از این مساله خوشحال است که نیروهای خارجی جهت تامین امنیت این ولسوالی فرستاده نشده­اند.

وی گفت:«اگر مردم دیگر می­خواهند نیروهای خارجی و یا طالبان را در منطقه شان نه ببینند و اگر آنها می­خواهند از شر حملات انتحاری نجات یابند، باید خود امنیت منطقه خودشان را تامین کنند.»

احمدشاه متونوال یک گزارشگر ازاد در ولایت خوست افغانستان می باشد.