ارزگان بی ارتباط با جهان

گزارشی از احمد شاه جواد

گزارش شماره 423

11 فبروری 2012

علیرغم افزایش دسترسی به انترنیت در سالهای اخیر در افغانستان، ساکنان ولایت مرکزی ارزگان می گویند که آنها تقریباً بطور کامل ازین پیشرفت محروم مانده و در انزوا به سر می برند.

مطابق گزارش ویب سایت امریکایی (internetworldstats.com) نزدیک به 1 میلیون تن از 30 میلیون باشنده ی افغانستان در سال 2010 در انترنیت دسترسی داشته اند. اما مسوولان در ولایت عقب افتاده ی ارزگان می گویند که به ندرت برخی افراد به کمپیوتر دسترسی دارند.

بسیاری شاگردان اصلاً نمی دانند انترنیت چیست، و خبرنگاران به آی دبلیو پی آر گفتند که تهیه گزارش برای آنها تقریباً ناممکن است، زیرا نمی توانند فایل های خود را بطور الکترونیک ثبت کنند.

عید محمد خان، معاون رییس معارف ولایت ارزگان گفت که مسوولان تعلیم و تربیه ی ولایت مجبورند از طریق پست با کابل مکاتبه کنند، و گاهی چندین ماه برای جواب نامه شان انتظار می کشند.

خان گفت: "برای ما باید امکانات انترنیت مهیا شود. این برای کارکنان دولتی و غیر دولتی کمک بزرگی خواهد بود."

او گفت که در ولایت ارزگان تعداد کم معلمان ماهر وجود دارند و کتابخانه ی مجهزی در سراسر ولایت پیدا نمی شود. به گفته ی او شاگردان به دلیل نبود انترنیت قادر نیستند تحقیق کنند و دانش خود را افزایش دهند.

خان گفت: "درین روزها، معلومات علمی را می توان از انترنیت بسیار سریع بدست آورد. همه ی این مشکلات را می توان با دسترسی به انترنیت حل کرد."

شاگردان علاقه مند به بیرون ولایت سفر کرده و سه ماه زمستان را مهارت های آی تی می آموزند. یکی از آنان بنام سمیع الله، شاگرد صنف دوازده می باشد که بتازگی از ولایت قندهار بر گشته است. این سفر برای او بسیار آموزنده بوده است.

او گفت: "انترنیت جهان متفاوت و یک آموزگار بی نظیر است."

او گفت: "اکنون می دانم در نقاط دیگر جهان مردم چگونه برخورد دارند، و ما به کدام سمت حرکت می کنیم." او ازینکه مردم ارزگان از دانش و تعلیم دور مانده اند، ابراز تاسف کرد.

محمد یونس شاگرد لیسه ی عالی سیدال خان در ترینکوت، مرکز ارزگان، گفت که دانش آموزانی چون او فرصت کمی برای رفتن به پوهنتون دارند.

او گفت: "ما بسیار بدبخت هستیم که نه به معلمان ماهر و نه به تکنالوجی مدرن دسترسی داریم. پوهنتون ها به دلیل این مشکلات ما را نخواهند پذیرفت."

عزت الله، شاگرد صنف یازدهم در ترینکوت در پاسخ به این سوال که آیا دوست دارد به انترنیت دسترسی داشته باشد یا خیر، خندید و گفت: "برادر، اول برایم توضیح بده که انترنیت چیست بعد بپرس که دوست دارم ازان استفاده کنم یا خیر."

فرید حایل، مسوول پرس کلپ ولایتی ارزگان، توضیح داد که چگونه نبود انترنت کلپ باعث مشکلات برای خبرنگاران محلی شده است. آنها مجبورند به دروازه ی چند دفتر محدودی که انترنیت دارند، دق الباب کرده و از آنان بخواهند که اجازه ارسال نوشته های شان را بدهند.

او گفت: "پرس کلپ ما هنوز انترنیت ندارد. خبرنگاران، برای ارسال گزارش ها و مصاحبه های شان مجبورند نزد دفاتر دیگری که انترنیت دارند، عذر و زاری کنند. زمانی که برای شان اجازه داده نمی شود، آنها نمی توانند در وقت تعیین شده مطلب خود را روان کنند و گزارش های شان ضایع می شوند. این مشکل بزرگیست."

اجمل وصال، گزارشگر محلی گفت که روند ارسال گزارش ها خسته کننده می باشد و اگر کسی اجازه استفاده از کمپیوترش را به او ندهد، هرگز نمی تواند گزارش هایش را تکمیل نماید.

وصال  گفت: "باور کنید هر وقت کاری را آغاز می کنم این تشویش در دلم هست که چگونه گزارش خود را بنویسم و از چه کسی اجازه استفاده از انترنیت بخواهم."

اخیراً مرکز تحقیق و ترجمه ی افغانستان تلاش کرد انترنت کلپی را دران ولایت باز کند، و این برای بسیاری ها امیدواری خلق نمود. این مرکز در ارتباط با حکومت محلی در مناطق دور افتاده انترنت کلپ باز می کند. در سال اول هزینه های انترنت کلپ را می پردازد و پس از تربیت کارکنان محلی، کلپ را به آنان تسلیم می دهد.

اینکه چی کسی در ناکامی این پروژه در ارزگان مسوول می باشد، روشن نیست. ولی مسوولان آن مرکز و مسوولان محلی همدیگر را متهم می کنند. عبدالله الهام، رییس مرکز یادشده ادعا کرد زمانی که به خدای رحیم معاون والی ارزگان در مورد آن پروژه تلفون کرد، او حاضر به همکاری نشد.

اما رحیم گفت که او علاقه مند به ایجاد یک انترنت کلپ می باشد و از وقوع چنان تماس تلفونی انکار کرد.

رحیم گفت: "چیزی که الهام گفته است درست نیست. اگر او می خواهد {انترنت کلپ باز کند} ما آماده ایم با تمام امکانات خود همکاری کنیم. ما چشم براه کسانی در ارزگان هستیم که برای نسل بعد کار کنند و توانایی های شان را افزایش دهند."

غلام نبی الفت، رییس اطلاعات و فرهنگ ولایت ارزگان گفت که اگر از او خواسته می شد با کمال میل همکاری می کرد، ولی الهام هرگز با او تماس نگرفته است.

الهام تایید کرد که او هنوز این کار را نکرده است، ولی افزود ازانجایی که قبلاً با دفتر والی تماس گرفته است، این کار ضروری نمی باشد.

او گفت: "اگر ریاست اطلاعات و فرهنگ واقعاً حاضر به همکاری می باشد، ما آماده ایم تا تیم خود را به ولایت اعزام نماییم."

باشندگان ارزگان گفتند که از به تعویق افتادن بازگشایی انترنیت کلپ به تنگ آمده اند و از بابت نبود تکنالوجی عصری متحمل ضرر می شوند.

یونس گفت که بدون مهارت های ابتدایی آی تی، شاگردان شانس کمی برای یافتن کار دارند.

او گفت: "در آینده همه ی کارها به کمپیوتر و انترنیت وابسته خواهد شد، ولی ما از هردوی آنها محرومیم. زمانی که از لیسه فارغ شویم چیزی را یاد نخواهیم داشت. هیچ کس برای ما کار نخواهد داد. در نتیجه 12 سال عمر ما به هدر می رود."