افغانها احساس می کنند که از سیاست بیرون مانده اند
شکایت ها حاکی از آن است که احزاب سیاسی ابزار برای تامین منافع شخصی است به عوض اینکه ابزار برای رفاه عامه باشد.
افغانها احساس می کنند که از سیاست بیرون مانده اند
شکایت ها حاکی از آن است که احزاب سیاسی ابزار برای تامین منافع شخصی است به عوض اینکه ابزار برای رفاه عامه باشد.
براساس گفته های اشتراک کنندگان سه مناظرۀ که در ماه جاری برگزارشده بود، احزاب سیاسی در افغانستان تفرقه انداز و به دنبال منافع محدود به قیمت وحدت ملی اند .
سخنرانان در مناظره های که در ولایت های ننگرهار، وردک و لوگر برگزار شده بود شکایت کردند که باور های مردم در روند دیموکراتیک توسط اعمال احزاب تضعیف می شوند.
حاجی محمد قسیم خوشی وال، عضوشورای ولایتی لوگر گفت که احزاب سیاسی تنها نفاق را تشدید بخشیده اند که تاحال هم در جامعه افغانی موجود است.
اوگفت:" احزاب در افغانستان فقط به خاطر رسیدن به اهداف شخصی شان ویا به دست آوردن قدرت به گونه نامشروع کوشیده اند." وی افزود که بنابر فعالیت های آنها دراینجا بررسی حقوقی به طور کافی وجود ندارد.
محمد کریم، رییس امور جوانان ولایت لوگر گفت که گروه های سیاسی متکی بر منافع محدود منطقوی و قومی اند و در ساختن احساس وحدت ملی ناکام بوده اند.
اوگفت:" مردم نمی فهمند که احزاب وجه مالی شان را از کجا دریافت می کنند، احزاب نمی توانند تنها ازطریق حق العضویت ها که بدست می آورد این مقدار پول را بسازند، من بر این باور هستم که به خاطر جلوگیری نفاق میان مردم توسط یک دست در آینده، یک تعداد انجمن ها و احزاب سیاسی باید حذف شوند و از سوی دیگر به احزاب دیگر کمک شود تا دقیقاً به مردم خدمت کنند."
محمد قیوم سیال، نمایندۀ حزب افغان ملت به احزاب سیاسی بزرگ اشاره کرد که ریشه در گروه های مجاهدین دارد که درمقابل حکومت دست نشاندۀ شوروی در دهۀ 1980 جنگیده اند.
سیال گفت:" بعد از آنکه روس ها افغانستان را ترک کردند، این احزاب نتوانستند تا یک نقش مثبت را بازی کنند، جنگ های داخلی را که در سال های 1992-1996 براه انداختند منجربه شهادت 60000 فرد بی گناه در کابل شد."
درقانون حزب سیاسی در افغانستان گفته شده است که همه کس آزاد است تا حزب سیاسی بسازد، اما این احزاب نباید دنبال اهداف باشند که مخالف قانون اسلام، استفاده از نیروی تهدید، یا" محرک تبعیض قومی، نژادی، مذهبی و منطقوی باشند." هیچ یک از آنها حق مداخله در نظم عامه، وابستگی با جناح های مسلح و یا دریافت وجه مالی از منابع خارجی را ندارند.
اشتراک کنندگان در مناظره های آی دبلیو پی آر گفتند که این قوانین همواره نادیده گرفته شده اند.
در مناظرۀ که در 7 اپریل در ولایت وردگ برگزار شده بود، سخنرانان شاکی بودند که بسیاری از احزاب سیاسی به دلایل فرصت طلبانه ایجاد شده اند به جای اینکه کدام انگیزۀ آیدیولوژیک داشته باشند.
محمد اورنگ مختار، رییس اطلاعات و فرهنگ گفت که احزاب سیاسی در افغانستان فقط بر پول استوار هستند. بسیاری از آنها به کمک حمایه کننده های مخصوص و یا کشورهای خارجی ایجاد شده اند و زمانیکه وجه مالی شان بخشکد، این احزاب دیگر نمی توانند دوام بیاورند.
اوگفت:" بعضی از احزاب به گونه مؤقت به منظور کارزار های انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ایجاد شده اند، اما بعد از برنده شدن و یا ناکام شدن آنها منحل می شوند."
ولی محمد الهام، یکتن از فعالان جامعه مدنی گفت که احزاب سیاسی باید از ارزش های اصلی برخوردار باشند.
اوگفت:" آن احزاب که براساس آیدیولوژی سیاسی ایجاد شده اند تا حال هم وجود دارند."
عطاءالله خوگیانی، سخنگوی والی در مناظرۀ گفت که همواره گروه های سیاسی لنگر شان را در امور انداخته اند.
اوگفت:" احزاب سیاسی فراتر از محدوده شان پا گذاشته اند، وآنها بعضی اوقات مانند مقامات اجرایی رویه می کنند درحالیکه احزاب سیاسی مجبور با انجام این کار نیستند."
در مناظرۀ که در6 اپریل در ولایت ننگرهار برگزار شده بود، سخنرانان خاطر نشان کردند که چقدر زنان در احزاب سیاسی فعالیت دارند.
شمشاد، یکتن از فعالان جامعه مدنی گفت که محدویت های سنتی، بیشتر از سه دهه جنگ و فرصت های اندک تحصیلی زنان را از احزاب سیاسی محروم ساخته است.
" حکومت وحدت ملی به منظور تأمین حقوق زنان به اساس مقررات اسلامی و شرعی باید گام های عملی را بر دارد، حقوق زنان حالا باید فراتر از شعار ها قرار بگیرد."
منگل شیرزاد، یکتن ازآگاهان سیاسی پذیرفت که زنان توانایی بازی کردن نقش ارزنده در احزاب سیاسی نداشته اند.
او مستقیماً به متهم کردن احزاب سیاسی پرداخت که نتوانستند تا حکومت را حاضر به حسابدهی کنند.
شیرزاد گفت:" نبود احزاب سیاسی شایسته در افغانستان این را می رساند که 104 ملیارد دالر از کمک های جامعه بین المللی از طرف ادارات بر کار های ارزنده به مصرف نرسیده است."
محمد آصف شینواری، عضو یکی ازگروه های سیاسی خواستار دوام و تغییر گردید و گفت افغانستان بیش از حد احزاب دارد که بنابر اخرین ارقام شمار آن به بیش از 120 می رسد.
اوگفت:" احزاب سیاسی درافغانستان ارادۀ مردم افغانستان را انعکاس نداده اند و نه تقاضاء های شهروندان ما را برآورده کرده اند."
