زنان افغان خبرنگاری را ترک می گویند

هیله کارش را در یک ایستگاه رادیوی خصوصی در ولایت شرقی ننگرهار بسیار دوست داشت. وقتی شرایط امنیتی رو به وخامت او را مجبور به ترک کار خبرنگاری کرد، قلب اش شکست.

هیله گفت: "من در یک رسانه محلی کار می کردم ولی خانواده ام دیگر اجازه نمی دهد که به کارم ادامه دهم. آنها به من می گویند که خانه را ترک نکنم، چون وضعیت امنیتی خوب نیست."

کارشناسان رسانه‌ای در افغانستان هشدار می دهند که به دلیل تهدیدات امنیتی و فشارهای خانوادگی تعداد زنان فعال در عرصه خبرنگاری در سه سال اخیر به شدت کاهش یافته است.

رشد رسانه های افغانستان یکی از موفقیت های دوره ی پس از طالبان تلقی می شود. خبرنگاران زن در گزارش دهی از مسایل اجتماعی که همکاران مردشان در جامعه بسیار سنتی افغانستان به آسانی دسترسی پیدا نمی توانند، نقش بویژه مهمی را بازی می کردند.

حال کارشناسان هشدار می دهند که اگر این وضعیت دوام کند ممکن است زنان کاملاً از صحنه خبرنگاری بیرون شوند.

محمد یوسف جبارخیل، رئیس کانال تلویزیون خصوصی شرق در ننگرهار گفت که آنان زنان زیادی را در دوره پس از سقوط طالبان استخدام کرده اند.

او توضیح داد که افزایش خشونت باعث شده است که بیشتر زنان رسانه ها را ترک بگویند هرچند در رادیو هنوز کسانی مصروف کار می باشند.

جبارخیل ادامه داد: "وقتی امنیت نسبتاً خوب بود، زنان می خواستند در رسانه ها دوشادوش مردان کار کنند اما اکنون خبرنگاران زن احساس مصوونیت نمی کنند. تعدادی از فعالان زن و اعضای شورای ولایتی اینجا هدف حمله قرار گرفته اند. اکنون خانواده ها زنان و دختران شان را اجازه نمی دهند که در رسانه ها کار کنند."

شازیه یکی از خبرنگارانی که این عرصه را ترک گفته است، تایید کرد که در نتیجه فشار خانوادگی و ترس از حمله او کارش را ترک گفت.

او گفت: "من در رسانه های مختلف ننگرهار کار کرده ام، ولی خانواده ام دیگر اجازه کار نمی دهد. اینجا تنها ترس از طالبان مطرح نیست. اقارب نیز به شکلی از اشکال ما را تهدید می کنند. آنان می گویند اگر دوباره به رادیو بروم ممکن است کشته شوم."

پشتنه از ریاست اطلاعات و فرهنگ گفت که مردان باید برای زنان محیط کاری مصوون مهیا کنند.

او گفت که اگر مقامات محلی می خواهند زنان بخشی از فعالان رسانه ای باشند، مسوولیت ویژه ای به عهده دارند. یکی از این مسوولیت ها ایجاد اعتماد است.

پشتنه ادامه داد: "اگر حکومت بخواهد رسانه ها رشد کنند، باید روی روحیه عمومی کار کند. مردم در هراس اند. آنان فکر می کنند که امنیت بد است و رفتن به کار و دفتر مصوون نیست."

عبدالله هود، رئیس شبکه رادیویی محلی مزل نیز تایید کرد که تعداد کارکنان زن شان کاهش یافته است، اما افزود که این کاهش بیشتر نتیجه عوامل اقتصادی است تا ترس از خشونت.

او گفت: "گزارشگران زن مشکلات زیادی همچون نبود امنیت و محدودیت‌های خانوادگی مواجه می باشند، اما بزرگترین مشکل این است که رادیوها پول کافی برای پرداخت معاشات ندارند."

عطاء الله خوگیانی سخنگوی والی ننگرهار گفت که حکومت محلی متعهد است تا زنان را در ادامه کارشان با رسانه ها کمک کند.

او گفت: "خبرنگاران زن واقعاً در ننگرهار مشکل دارند، اما حکومت ولایتی به آنان نسبت به همتایان مردشان بیشتر کمک کرده است. ما گزارش هایی از مشکلات عمده دریافت کرده ایم و می خواهیم با گزارشگران زن از نزدیک همکاری کنیم."

عبدالمعید هاشمی رئیس یک گروه مدافع خبرنگاران تایید کرد که زنان خبرنگار در سراسر کشور با مشکلات مواجه می باشند. او افزود که وضعیت بخصوص در ننگرها بد است و از مسوولان حکومتی و رسانه ای خواست تا راه حل های خاص برای ادامه کار زنان در این عرصه پیدا کنند.

او در ادامه گفت: "خبرنگاران زن با همه انواع مشکلات مواجه می باشند. مسوولان امنیتی و کسانی که مالکیت رسانه ها را در دست دارند باید به نگرانی های خبرنگاران توجه جدی کنند. آنان باید به زنان فرصت های کاری را فراهم سازند و مشکلات امنیتی و محدودیت های وضع شده از سوی خانواده ها را مدنظر بگیرند.