تلاش زنان برای دستیابی به شانس های ورزشی
زنان خوشبین به آینده از حقوق خود دربرابر سنت های محافظه کارانه دفاع می کنند و به تلاش ها برای رسیدن به اهداف خود ادامه می دهند.
تلاش زنان برای دستیابی به شانس های ورزشی
زنان خوشبین به آینده از حقوق خود دربرابر سنت های محافظه کارانه دفاع می کنند و به تلاش ها برای رسیدن به اهداف خود ادامه می دهند.
جمیله در شش ماه گذشته بطور مرتب در تنها کلپ ورزشی زنانه بی بی صبری در شهر پلخمری ورزش کرده است.
به گفته این خانم ۴۵ ساله ورزش یگانه راه برای رفع درد ستون فقرات اش میباشد. وی به خاطر تداوی درد کمرش درد در جریان ۳ سال گذشته چندین بار به خارج از کشور سفر نموده است.
وی گفت: "ورزش به من صحت دوباره اعطا نموده زندگی دوباره برایم داده است. اگرچه بعضی اوقات توسط افراد نادان و ناسالم اذیت میشوم، اما آنها را نادیده گرفته هدف خود را تعقیب میکنم."
اشتراک زنان در صحنه ورزش بعد از سقوط طالبان در سال 2001 رشد زیاد نموده است. علاوه بر ورزشکاران آماتوری چون جمیله، زنان ورزش کار افغان در سال های اخیر مدال های متعدد را از مسابقات منطقوی و بین المللی به وطن آورده اند.
البته سهولت های کافی فقط در مرکز چند ولایت موجود است و سنت های محافظه کار ورزش را برای صحت و اخلاق زنان مضر می پندارد.
جمیله افزود که مقامات بغلان و کمیته المپک افغانستان- که مسوولیت ترویج ورزش را درسراسر کشور دارد- باید برای بهبود سهولت ها و ایمنی زنان ورزشکار اقدام نمایند.
"تعداد کثیری از خانمهای علاقمند ورزش به علت نبود سهولتها نمیتواند نمی توانند ورزش کنند."
نظر به گفته محمد عثمان شیرزی معاون کمیته المپک ولایت بغلان این ولایت از نظر امکانات ورزشی وضعیت نسبتاً خوبی دارد. به گفته او در بغلان۳۰ فدراسیون ورزشی خانم ها و آقایان در اداره محلی ثبت شده است.
او افزود: "ما ورزش کاران خوب زن در کمیته المپیک داریم. آنها در مسابقات دوش، والیبال و باسکتبال با تیم های ولایات دیگر شرکت می کنند و تاکنون خوب درخشیده اند."
زنان ورزشکار بخش دوش در پلخمری می توانند از میدان های ازاد چون باغ قهوه خانه استفاده کنند تا از چشم مردم پنهان باشند.
محل ورزشی دیگر کلپ بی بی صبری است که یکسال قبل تحت حمایت ریاست امور زنان این ولایت ایجاد گردید و تجهیزات آن را بنیاد آغا خان کمک کرده است. در این کلپ فعلا ۴۰ زن ورزشکار ثبت نام کرده اند و هر کدام ۱۰ دالر در ماه فیس پرداخت میکنند.
شیرزی گفت علاقه به ورزش در بین زنان به مرور زمان افزایش می یابد اما تایید کرد که سنت های محافظه کارانه مشکلی بزرگ است.
در ادامه صحبت هایش افزود: "اگرچه بعضی رسم و رواج ها و باورهای فرهنگی مانع ورزش زنان می باشند اما زنان باید مبارزه کنند و زمینه را برای خود مهیا سازند."
لیدا رهنورد رئیس امور فرهنگی زنان بنیاد اغا خان در ولایت بغلان گفت : "خانواده ها نگران ناامنی اند. به همین خاطر اقارب شان را اجازه نمی دهند که به ورزش بروند."
ذبیح الله شجاع مسوول مطبوعاتی قوماندانی امنیه بغلان این نگرانی ها را بیجا خواند.
او گفت: "ما هیچ مشکل ناامنی در داخل شهر پلخمری نداریم. ریاست امور زنان، دفتر څارنوالی، شورای ولایتی و دفتر والی نزدیک باغ بی بی صبری واقع است. در این مناطق امنیت تامین است و زنان نباید نگران امنیت شان باشند. آنان باید با اطمینان به فعالیت های ورزشی شان ادامه دهند."
شجاع افزود که نیروهای امنیتی پلان دارند که پوسته های تلاشی را در اطراف محل های ورزشی زنان افراز کرده یک لایه امنیتی دیگر برای شان ایجاد نماید.
برداشت های متعصبانه ای که نسبت به اثرات ورزش بر صحت زنان وجود دارد، به گفته متخصصان طبی بی بنیاد بوده و صرفاً قصه های پیرزنان قدیمی اند.
مرضیه نوری قابله در بغلان گفت: "کاملاً برعکس آنچه برخی ها می گویند، ورزش مفید است. ورزش زنان را صحت مند نگه می دارد. حتی وزن برداری مضر نیست، البته زنان حامله ورزش خاص خود را باید انجام دهند."
نوریه گفت که خانواده ها باید حتماً دختران و زنان خانواده شان را بخاطر صحت شان اجازه دهند که ورزش کنند. او پیشنهاد کرد درصورتی که زنان نتوانند خانه را ترک بگویند، ممکن است در خانه برای یک ساعت تمرین کنند.
از نظر برخی ها رسانه ها نقش مهمی را در تشویق زنان بخاطر اشتراک در ورزش بازی کرده اند.
حبیبه نجیبی 25 ساله که در باغ بی بی صبری تمرین می کرد گفت: "من دستآوردهای زنان افغان را در پرده تلویزیون دیدم و احساس غرور کردم، چون یک روحیه منفی نسبت به توانایی زنان در جامعه ما وجود دارد. اما امروز زنان بصورت واضح توانایی دارند که در همه عرصه ها شرکت کنند."
نجیبه هر روز یک ساعت ورزش می کند. او گفت: "من به خودم گفتم اگر نمی توانم مثل قهرمانان ورزشی زن دستآورد داشته باشم حداقل می توانم برای حفظ صحت ام ورزش کنم. غیر از مزیت های فزیکی اش، ورزش ذهن انسان را نیز قوی می سازد و باعث افزایش حوصله می گردد."
برداشت های عامه درحال تغییر است.
احمد رشاد سخی باشند پلخمری گفت: "ورزش حق زنان است. هیچ کسی حق ندارد مانع فعالیت آنها شوند. کسانی که مخالفت می کنند در واقع از اسلام و حقوق مدنی زنان بی خبر اند."
اما او هشدار داد که زنان باید در حفظ معیارهای موجود در زمینه حیا و عفت بسیار دقت کنند.
او گفت: "چون ما یک جامعه مردسالار هستیم، زنان باید شکایات برخی ها در زمینه اشتراک آنان در ورزش را نادیده نگیرند و نگذارند بهانه ای برای انتقاد به دست مخالفان بیافتد."
اما برای برخی باشندگان پل خمری همچون آقاگل قالین فروش 60 ساله اشتراک زنان در ورزش به هیچ وجه قابل قبول نیست.
او گفت: "من با ورزش زنان کاملاً مخالفم. اول، امنیت نیست. دوم وقتی زنان از دروازه خانه بیرون می شوند با صدها خطر تهدید از سوی افراد ولگرد مواجه می شوند. سوم، این ها همه بهانه است تا کافران مردم ما را از راه راست دور کنند و فرهنگ غربی را بالای مسلمانان تحمیل نمایند. زنان بهتر است به جای ورزش به تعلیم کودکان، رسیدگی به شوهران و عبادت شان برسند."
