سم پاشی مرموز مکاتب در افغانستان

گزارشی از حبیب الرحمن ابراهیمی- افغانستان

گزارش شماره 371

10 سپتامبر 2010

هنوز هویت کسانی که در سم پاشی مکاتب در افغانستان دست دارند، در هاله ابهام قرار دارد و والدین از ترس حمله گازهای سمی، بطور فزاینده از ارسال دختران شان به مکاتب هراسان گشته اند.

در آخرین واقعه، 48 شاگرد و معلم در لیسه عالی ذبیح الله عصمتی در کابل بتاریخ 28 اگست مسموم شدند، درحالیکه سه روز قبل ده ها شاگرد در اثر حمله مشابه در همان منطقه مسموم شده بودند.

منیژه، معاون لیسه به آی دبلیو پی آر گفت که او در اوایل روز در دهلیز مکتب در حال قدم زدن بود که متوجه بوی ناآشنایی شد. شاگردان و معلمان شروع به غالمغال کردند و او بخاطر نجاتش به بیرون دوید.

او گفت: "وقتی بهوش آمدم، در شفاخانه بودم."

در دو سال اخیر حوادث مشابهی در ولایات پروان، سرپل، بلخ، قندهار، قندز، غزنی و کاپیسا اتفاق افتاده است. این حوادث تلفاتی نداشته، اما گزارش شده است که دختران آسیب دیده دچار سرگیجه، تهوع و ضعف شده اند.

هیچ کسی مسوولیت این حوادث را بعهده نگرفته است.

گل آغا احمدی وردک، سخنگوی وزارت معارف با اشاره به حادثه اخیر در کابل گفته است که تحقیقات جریان دارد.

او گفت: "ما فقط اینقدر گفته می توانیم که این کار از سوی دشمنان معارف و پیشرفت افغانستان انجام شده است."

زمری بشری، سخنگوی وزارت داخله گفت که پولیس چندین نفر را در ارتباط به سم پاشی در کابل دستگیر کرده است، اما افزود که او نمی تواند معلومات بیشتر را با رسانه ها شریک سازد.

او با بیان اینکه نمونه های خون افراد مسموم شده برای آزمایش به لابراتوار فرستاده شده، افزود: "رهبری وزارت داخله به پولیس دستور داده است تا قضیه مسمومیت شاگردان مکاتب را بطور جدی تحقیق کنند."

مقامات وزارت صحت عامه گفتند که در حوادث مشابه در ولایات قندز و کابل، آزمایش ها آثار ملتین را در خون مسموم شدگان ثابت کرده است.

نور اوغلی سخنگوی وزارت صحت گفت: "ما نمونه ها را به ترکیه فرستادیم تا دریابیم که کدام مواد کیمیاوی در حادثه مسمومیت بکار برده شده است."

ملتین در دواهای ضد آفت نباتی موجود است و کسی که در معرض آن قرار گیرد با سرگیجه، تهوع و مشکلات تنفسی مواجه می شوند.

طالبان مسوولیت حوادث زهرپاشی را بدوش نگرفته اند. ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان در گفتگوی تلفونی به آی دبلیو پی آر گفت که آنان به شدت اینگونه حملات را منع می کنند.

او گفت: "هرچند ما موافق تعلیم دختران در شرایط جنگی نیستیم، اما مسمومیت این دختران و پسران معصوم را تقبیح می کنیم و اگر مجرمان را دستگیر کنیم مجازات خواهیم کرد."

وحید مژده، نویسنده و تحلیلگر سیاسی گفت که او نیز باور ندارد که طالبان در مسمومیت شاگردان دست داشته باشند.

او گفت: "ممکن است کسانی که مخالف طالبان می باشند در مسمومیت شاگردان دست داشته باشند. آنان می خواهند در شرایطی که گفتگوهای صلح جریان دارد، بدبینی نسبت به طالبان را افزایش دهند." او افزود که شورشیان راه های دیگری برای حمله بالای دشمنان شان دارند.

این حملات ظاهراً اثر مورد نظر حمله کنندگان را بجا گذاشته و برای تعلیم دختران مشکل ایجاد کرده است.

سمیع الله که دخترش شاگرد مکتب ذبیح الله عصمتی می باشد، گفت که اگر اوضاع بهتر نشود، او دخترش را اجازه نخواهد داد که از خانه بیرون شود.

او گفت: "این کاملاً تقصیر حکومت است. آنان قادر به جلوگیری از انفجارات نیستند، امنیت مکاتب را نگهداشته نمی توانند، و اگر اوضاع به همین منوال پیش برود من هرگز دخترم را اجازه نخواهم داد که به مکتب برود. زندگی دخترم مهمتر از تعلیم اوست."

لیلما، شاگرد لیسه آفتابه در ولایت کاپیسا گفت که از زمان سم پاشی مکاتب که دو ماه قبل اتفاق افتاد، تعداد دخترانی که به مکتب می روند کاهش یافته است.

او گفت: "در مکتب ما 650 نفر دختر اند، اما پس ازان واقعه تقریباً نصف دختران مکتب را ترک کردند."

حکمت الله، باشنده منطقه ای بنام خشک در ولایت غزنی گفت که پس از چند حادثه زهر پاشی دران منطقه و سایر ولایات، 13 شاگرد در محله آنها از سوی والدین شان از مکتب بازداشته شده اند.

او گفت: "من دختر برادرم را که در صنف ششم درس می خواند از مکتب بازداشتم. اگر عزت و امنیت دختران ما تضمین نباشد، تعلیم آنان هیچ سودی برای ما نخواهد داشت."

حبیب الرحمان ابراهیمی گزارشگریست در کابل که از سوی آی دبلیو پی آر تربیه شده است