محرومیت دختران از آموزش و پرورش در یکی از ولایات افغانستان

باشنده‌گان ولایت میدان وردک- در مرکز افغانستان- از دولت برای فراهم نکردن زمینه تحصیل به دختران انتقاد می کنند.

بزرگان محل ادعا دارند که دانش آموزان دختر در این ولایت مرتب از تحصیل محروم اند و برخی ولسوالی ها حتا یک مکتب اناث هم ندارند.

نفیسه سیلی وردک معاون شورای ولایتی میدان وردک می گوید که نگرانی های امنیتی موجود باعث تشدید این مشکل می شود. او می گوید: «به دلیل تهدیدهای مداوم طالبان، مکاتب دخترانه در بعضی از مناطق بسته شده‌اند؛ در حالیکه در نقاط دیگر فقط دختران زیر 13 سال می توانند به مکتب بروند.»

عبدالقیوم راستمن یکتن از فعالان محل با تایید این گفته ها می گوید: «برای دختران مکاتب جداگانه که توسط استادان زن تدریس شود بطور کافی وجود ندارد. بسیاری از خانواده نمی خواهند که دختران شان را استادان مرد تدریس کند.»

ولایت میدان وردک با جمعیت حدودا یک ملیون نفر در 35 کیلومتری غرب کابل-مرکز افغانستان- موقعیت دارد.

به گفته مسوولین، این ولایت 482 مرکز تعلیمی و دارالمعلمین دارد، ولی بیشتر از نصف این مراکز ساحات باز بوده و دارای تعمیر نمی باشند.

آنان شمار کودکان مکتب‌رو در این ولایت را 176000 تخمین می کنند که بیشتر از چهارم حصه آن را دختران تشکیل می دهند.

براساس ارقام داده شده در حال حاضر بیشتر از 4800 معلم به شمول 350 زن در مکاتب ولسوالی های نُه‌گانه این ولایت مشغول تدریس اند.

راستمن به آی دبلیو پی آر گفت که در کنار ولسوالی های هزاره‌نشین حصه اول بهسود و بهسود مرکزی، بسیاری از نقاط دیگر این ولایت نیز زیر اداره طالبان است.

او می گوید که شورشیان بسیاری از مکاتب را نظارت کرده و در برخی موارد مضامین مسلکی را حذف و به جای آن مضامین ، فرهنگی و دینی را وارد نصاب درسی کرده اند.

این فعال محلی می گوید که به باور او در حال حاضر بیش از 50 درصد دختران این ولایت که به سن قانونی مکتب رسیده اند به دلیل حکومت طالبان در بعضی نقاط و نبود استادان زن از رفتن مکتب محروم اند.

او در ادامه گفت که در ولسوالی های تحت کنترل طالبان دختران معمولاَ تا صنف شش اجازه دارند به مکتب بروند. از دختران بالای سیزده‌سال فقط آنانی می توانند درس بخوانند که بالغ نشده باشند یا ظاهراَ خرد معلوم شوند.

اما عبدالرحمان منگل سخنگوی والی میدان وردک می گوید که باشنده‌گان تمام ولسوالی های این ولایت متعهد به توسعه آموزش و پرورش اند. او اذعان می کند که شمار دختران مکتب‌رو کم است؛ ولی در تعداد پسران دانشگاهی تغییر مثبت آمده است.

زینت الله واحدیار استاد در لیسه «اول بابا» در مرکز ولسوالی میدان شهر، می گوید که امکانات آموزشی در حال بهبود است. او ادعا دارد که در حال حاضر در این ولایت برای آموزش استادان امکانات پیشرفته وجود دارد و شماری از مکاتب دارای لابراتوارهای مضامین ساینسی و کمپیوتر، و کتاب خانه می باشند.

همین‌گونه، سلیمان خان یکتن از استادان مکتب شیخ آباد در ولسوالی سیدآباد نیز مدعی است که معیارهای آموزشی و امنیتی-هردو- رو به بهبود اند.

او می گوید: «باشنده گان میدان وردک علاقه‌ خاصی به آموزش و پرورش دارند، چرا که در این ولایت فرصت کشاورزی محدود است. بنابراین، والدین برای این که فرزندان شان آینده درخشانی داشته باشند ناگزیر اند آنان را به درس و تحصیل ترغیب کنند.»

شریف الله هوتک عضو شورای ولایتی وردک تاکید می کند که برای بهبود دسترسی به تعلیم و تربیه، امنیت ضروری است. او می گوید که کشمکش های جاری در مناطق دوردست هنوزهم مانع رفتن شاگردان به مکتب می شود.

او می گوید: «تمام گروه ها، دهاقین، بزرگان محل، خانواده ها، نیروهای دولتی... باید از این روند حمایت کنند.»

محمد شریف یکتن از باشنده گان ولسوالی چک که 34 سال سن دارد، می گوید که در محل آنان در کنار کمبود مکاتب دخترانه، در قسمت آموزش و پرورش پسران نیز مشکلات وجود دارد.

او می گوید که یکی از مشکلات خاص استادان این است که شاگردان را از مکتب به خانه می فرستند که گویا کارهای مهمتری به انجام دادن دارند. او می گوید: «یکی از پسرانم که در لیسه عمر فاروق در ولسوالی چک درس می خواند هفته دوبار در ساعت درسی به خانه می آید و می گوید که معلم شان برایش گفته به خانه برود به خاطریکه وی کار دیگری دارد.»