مهاجرت افغان‌ها به ایران ادامه دارد

عبدالاحد همدرد 22ساله، باشنده‌ی ولایت غربی فراه به امید دریافت کار، آماده‌گی میگیرد تا از مرز خطرناک ولایت نیمروز به سوی ایران عبور نماید. او می‌گوید که از خطراتی که در برابرش وجود دارد کاملاً آگاه است، از قربانی شدن به دست قاچاقچیان انسان گرفته تا سوء استفاده کارفرمایان بی‌پروای ایرانی.

وی در ادامه گفت، «این مسیر برای جوانان خیلی خطرناک است، و خودم دیده ام که بسیاری از جوانان در این راه جان های شان را از دست داده اند.» اما همدرد می گوید که وی برای حمایت خود و خانواده اش نتوانسته شغلی در ولایت فراه پیدا کند، از این رو، ناگزیر است تا آن را در بیرون از کشور جست‌وجو کند.

مقام ها در ولایت سرحدی نیمروز می گویند که در شمار افغان هایی که به ایران می روند هیچ تغییری نیامده و روزانه یک‌هزار نفر از سرحد عبور می‌کنند.

خالد ستار سخنگوی والی نیمروز، می گوید که برخی از این مهاجرت کنندگان حتی زیر سن 14سال قرار دارند و به دلیل ترکیبی از عوامل از جمله شورش های جاری و بیکاری گسترده، وطن را ترک می کنند.

پس از کودتای کمونیستی سال 1968 و فروپاشی رژیم شوروی در 1992 و همچنین در جریان جنگ های داخلی، امواجی از مهاجرین افغان وارد ایران شدند. برخی ها در افغانستان ماندند و بعضی دیگر به دلیل خشونت های جاری در کشور و بیکاری، برای دریافت کار به ایران رفتند. در گذشته، بسیاری از افغان ها می توانستند در ایران کار کنند و خانواده ها هم به تحصیل دسترسی داشتند. اما حالا بیشترشان به طور غیرقانونی زندگی می کنند و در معرض انواعی از آزار و اذیت و سوء استفاده قرار دارند.

فعالان در نیمروز می گویند که ارایه آمار دقیق در مورد میزان گستردگی این مشکلات دشوار است. عتیق الله نورزاد، رییس شبکه جامعه مدنی این ولایت، می گوید که تعداد زیادی از این مهاجران ناپدید می شوند و ممکن است قربانی قاچاقچیان انسان شوند. وی در ادامه گفت، «قاچاق انسان مشکلات زیادی برای جوانان و خانواده ها خلق می کند و حتا منجر به مرگ آنها می شود.» او می گوید که تنها راه حل ممکن برای هردو حکومت مرکزی و ولایتی این است که برای جوانان فرصت های کاری بیشتری در داخل کشور فراهم کنند.

عبدالحمید 35ساله که در اصل از ولسوالی چمتال ولایت بلخ در شمال افغانستان می باشد، از تمام این دشواری ها به خوبی آگاه است. او می گوید، «من ده بار به ایران سفر کرده ام و چهار بار توسط قاچاقچیان مواد مخدر خرید و فروش شده ام.» وی افزود که هربار در برابر 50 دالر خرید و فروش می‌شده است.

محمد صدیق چخانسوری معاون شورای ولایتی نیمروز، می گوید که روزانه به تعداد 1000 نفر به ایران می روندکه بیشترشان از ولایات شمالی و مرکزی افغانستان می باشند.

او می گوید، «در میان آنها مهاجرین اقتصادی و همچنین افرادی اند که به دلیل مشکلات امنیتی فرار می کنند.» او نیز می گوید که تنها راه حل، اشتغال زایی بیشتر در کشور از جمله سرمایه گذاری روی فعالیت های بزرگ زیربنایی می باشد.

وی در اخیر گفت که استخراج معادن و برق آبی می توانند نقاط مشخص و امید بخشی برای آغاز این روند باشند.

حاجی گل صافی، رییس مهاجرین و عودت کنندگان در نیمروز، می‌گوید که جدا از خطراتی که گذشتن از مرز در قبال دارد، در داخل ایران نیز بسیاری از افغان ها به مواد مخدر رو می آورند.

کمپ‌های مهاجرین دو بخش دارند: یکی برای خانواده ها و دیگری برای افراد مجرد می باشد. صافی در ادامه گفت، «ما برای مهاجرین این کمپ ها، امکانات اساسی زندگی از قبیل خدمات صحی، تحصیلی و آموزشی را فراهم می کنیم.»

لعل محمد 35ساله که در اصل از ولسوالی برکه ولایت بغلان است، از ایران رد مرز شده و اکنون در یکی از این کمپ ها زندگی می کند. او می‌گوید که بسیاری از همراهانش در اثر شلیک‌های سربازان ایرانی حین گذشتن از مرز، کشته یا زخمی شده اند.

با این حال، مقام‌ها در افغانستان می‌گویند که آنان توانایی توقف مهاجرت سیل‌آسای افغان‌ها از طریق این مرز را، ندارند.

محمد عمری سخنگوی پولیس نیمروز، می‌گوید که نبود سربازان تعلیم‌یافته سرحدی، توقف افرادی که به طور غیرقانونی به ایران می‌روند را ناممکن ساخته‌است. اما می‌گوید که پولیس تا حد امکان سعی می‌کند تا مانع قاچاق انسان شود و سال گذشته نزدیک به 100 نفر به شمول یک شهروند ایرانی را در این پیوند بازداشت کرده اند و تحقیقات بالای آنها جریان دارد.