خانواده‌ها در شمال افغانستان از داعش فرار می‌کنند

مسوولین در ولایت جوزجان هشدار می‌دهند که نهادهای مدد رسان محلی در فراهم آوری خدمات برای هزاران تن از بی‌جاشده‌گانی که از جنگِ ولسوالی های درزاب و قوش‌تیپه فرار کرده‌اند، دست و پنجه نرم می‌کنند. شورشیان وابسته به گروه داعش در برخی از نقاط این ولایت شمالی جا گرفته اند و برخوردها میان آنها و طالبان مردم محل را بیشتر از پیش به تهدید مواجه ساخته و نزدیک به 11000 خانواده را به مرکز این ولایت فراری ساخته است.    

بابر ایشچی، رییس شورای ولایتی جوزجان می‌گوید که کمک‌رسانی‌های بشردوستانه جریان دارد، ولی شدت این بحران منابع محلی را تحت فشار قرار داده است. او می‌گوید، «نخستین نگرانی ما بیجاشده هایی استند که در هوای سرد زیر خیمه ها به سر می‌برند و سرپناه مناسبی ندارند.»

بی‌جاشده‌ها دلیل فرار شان را خشونت هراس‌افگنان، ربوده شدن زنان توسط نظامیان و تجاوز بر آنها، و به آتش کشیدن روستاها قلمداد می‌کنند.

کشمیر، یکی از بیجاشده ها می گوید که تهدیدهای طالبان و گروه های وابسته به داعش وی را مجبور کرده که خانه اش را در درزاب ترک کند. او می گوید، «در جریان جنگ پدر و تعدادی از اعضای خانواده را از دست دادم. بنابراین، مجبور بودم که خانه را ترک کنم و به دنبال سرپناه به مرکز بیایم، چون این‌جا نسبتاً امن است.»

کشمیر که همه دار و ندارش را رها کرده اکنون مایوسانه به دنبال کمک است. وی در اخیر گفت: « ما برای زنده ماندن کودکان مان به غذا، آب آشامیدنی و مکان گرم نیاز داریم. کمک‌هایی که تا کنون فراهم شده نیازهای ما را برآورده نکرده و مشکلات مان را حل نمی‌کند.»

در همین حال، زنانی که در مناطق تحتِ حمله‌ی داعش زندگی کرده اند، از خشونت جنسی خبر می دهند.

راحله ( نام مستعار است) از روستای سردره ولسوالی درزاب فرار کرده و به دنبال سرپناه به مرکز جوزجان آمده است. وی به آی دبلیو پی آر گفت که جنگ‌جویان وابسته به گروه داعش به خانه های شان یورش برده و با کشتن مردان خانواده، زنان را ربوده اند. راحله گفت، «افراد داعش به خانه ای مان داخل شدند و شوهر خواهرم را کشتند، سپس خواهرم را بردند و مورد تجاوز جنسی قرار دادند. حالا خواهرم با ده ها دختر دیگر با افراد داعش زندگی می کند.» وی افزود که با آنکه این اتفاق در سرتاسر این ولسوالی رخ داده، ولی مردم از شرم در این مورد صحبت نمی‌کنند.

سید طالب سادات، سرپرست ریاست مهاجرین و عودت کنندگان در جوزجان، می گوید که نزدیک به 12000 خانواده از ولسوالی های آقچه، قوش تیپه و درزاب  به مرکز جوزجان نقل مکان کرده اند.

تا کنون برای نزدیک به 7500 خانواده کمک ها از قبیل پول نقد، غذا و لباس گرم برای کودکان شان و همچنین لوازم ابتدایی خانه مثل خیمه‌ها، اسباب آشپزخانه و بسته های کمک اولیه فراهم شده است.

سادات می‌گوید که در حدود 4000 خانواده از سوی سازمان های تمویل کننده و متباقی از کمک های بشردوستانه‌ی نهادهای دولتی مستفید شده اند. او می گوید، «بررسیِ سایر بی‌جاشدگان نیز جریان دارد و همین که این مرحله تمام شد، روند توزیع کمک‌ها را یکجا با نهادهای مددرسان آغاز می‌کنیم و هرگونه کمکی که از دست مان دریغ نمی‌کنیم.»

سادات می گوید که در حدود دوازده سازمان کمک رسان از جمله ملل متحد در امر فراهم آوری غذا و آب آشامیدنی و همچنین پول برای بیجا شده گان، آنان را یاری رسانده است.

«اکتد» یکی از سازمان های کمک‌کننده، می گوید که آنها تلاش می‌کنند تا کودکان بیجا شده از درس و تعلیم باز نمانند.   

امان‌الله، سرپرست دفتر ساحوی اکتد در جوزجان، می‌گوید که برای نزدیک به 2000 دانش آموز سرپناه فراهم کرده اند. وی در ادامه گفت، «علاوه بر اعمار مکاتب برای کودکان نیازمند و بیجا شده به تعداد 707 عدد کمپل و 11 خیمه نیز کمک کرده ایم.» وی افزود که در آینده‌ی نزدیک تصمیم دارند برای بی‌جاشده‌گان کمک‌های غیرغذایی نیز فراهم کنند.

محمد رضا غفوری، سخنگوی والی جوزجان می‌گوید که به باور وی حالا وضعیت تحت کنترول است.

او می‌گوید که برخی از خانواده‌های نیازمند کمک‌های غذایی سه‌ماهه‌ را دریافت کرده اند و روند توزیع این کمک‌ها هنوزهم ادامه دارد. وی در ادامه گفت، «برای بی‌جاشده‌گان کلینیک‌های سیار ساخته شده تا از شیوع امراض جلوگیری شود.» او افزود که در آینده‌ی نزدیک تصمیم دارند برای کودکان بیجا شده کورس‌های سوادآموزی نیز برگزار کنند.