در ولایت پکتیا دختران محدودی پس از دوره ی ابتدائیه به تعلیم ادامه می دهند

ظاهراً در ولایت جنوب شرقی پکتیا تعداد قابل توجه دختران به مکتب می روند و مکتب های دخترانه فعال می باشند. اما وقتی به ارقام رسمی دقت شود، روشن می گردد که سه چهارم دخترانی که در در دوره ابتدائیه وارد مکتب می شوند قبل از پایان دوره لیسه، مکتب را ترک می کنند.

این وضعیت قسماً محصول تعصب دربرابر آموزش زنان است، اما گاهی تصمیم ترک مکتب به دلیل ترس موجهی صورت می گیرد که از ناامنی درین ولایت آشوب زده وجود دارد. این واقعیت برای بسیاری بخش های دیگر افغانستان نیز صدق می کند.

تعداد ثبت نام دختران در مکاتب ولایت پکتیا به 40 هزار نفر می رسد، اما 31 هزار تن آنان در صنف های اول تا پنجم مکتب درس می خوانند. امسال، کل تعداد شاگردانی که در صنف های دوازدهم مکاتب پکتیا درس می خوانند فقط 120 نفر می باشند. سال گذشته فقط 75 دختر از لیسه های آن ولایت فارغ شدند و 15 تن آنان وارد پوهنتون ها و موسسات تحصیلات عالی گردیدند.

جمیله، شاگرد صنف ششم لیسه عالی گردیز مرکز ولایت پکتیا می گوید خانواده او از ولسوالی زازی آریوب به آن شهر کوچیده است تا او و خواهرش مکتب بخوانند. او گفت در منطقه آبایی شان مردم فکر می کنند که مکتب رفتن دختران پس از صنف ششم یا هشتم ننگ است.

برخی خانواده ها می گویند به دلیل شرم از همسایه ها و هم قریگی ها مجبور می شوند دختران شان را در سن معینی از مکتب بکشند و در عین حال هراس دارند که مبادا درصورت ادامه تعلیم، به دختران شان آسیبی برسد. در کنار حضور شورشیان، خطر اختطاف دختران به دلیل دشمنی های قبیلوی نیز وجود دارد.

مسوولان تعلیم و تربیه با آگاهی ازین مسایل، برنامه های تدریسی را به اجرا در می آورند که به اساس آن دختران می توانند در مدت کمتر دوره ی لیسه را به اتمام رسانند. خانم ماهره احمدزی، رییس این برنامه در گردیز می گوید دختران اشتراک کننده ازین برنامه راضی اند و آنانی که پس از شش سال مجبور به ترک تعلیم می شوند، احساس بدی دارند.

داود خان گزارشگر برنامه های رادیویی در پکتیا است و از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.