اهل هنود و سیکهای افغانستان هنوز هم با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند

جامعۀ کوچک اهل هنود و سیک در ولایت شمالی بغلان، می گویند که تبعیض رو به رشد  علیه آنان زندگی آنها را بطور فزاینده دشوار کرده است.

از مجموع این جامعه، که در طی چند قرن گذشته در افغانستان زندگی مرفه و آرام داشتند و زمانی به عنوان تجار و متشبثین نقش مهمی را ایفاء کرده اند، در حال حاضر تنها تعداد انگشت شماری از خانواده های آنها باقی مانده است.

در جریان جنگ های داخلی که  درسال 1992موجب سقوط رژیم حکومت طرفدار شوروی  گردید، اکثر اهل هنود و سیکها به کشورهای دیگر به ویژه به هندوستان پناه بردند. اما برای آنانیکه در افغانستان ماندند، زندگی آنها زمانی بدتر شد که در زمان طالبان برای  انجام مراسم مذهبی شان محدودیت وضع شده بود.

شیر جان 55 ساله یکی از باشنده های بغلان می گوید: "دورۀ طالبان، یکی از دوره های بسیار چالش برانگیز برای ما بود، چون تمامی مراسم مذهبی ما ممنوع قرار داده شده بود و حتی بیرون رفتن از خانه  برای ما سخت شده بود. اما بعد از سقوط حکومت طالبان و  استقرار حکومت فعلی، ما توانستیم نفس راحت بکشیم و به زندگی عادی خویش برگردیم."

قانون اساسی افغانستان، حقوق مذهبی آنان را به مثابۀ اتباع این کشور تضمین نموده است.

در مادۀ دوم قانون اساسی  آمده است: "دین جمهوری اسلامی افغانستان، دین مقدس اسلام می باشد. پيروان ساير اديان در پيروي از دين و اجرای مراسـم دينـی شان درحدود احکام قانون آزاد می باشند."

اما افرادی زیادی از اهل هنود و سیک می گویند که به این اصول هیچ توجه یی صورت نمی گیرد. شیرجان سینگ گفت که بر علاوۀ آزار و اذیت های مکرر، برادران سیک ما محل درست برای عبادت  ندارند. مراسم تشیع جنازه هنوز یک مسئله بزرگ فرا رای ما می باشد. پیروان مذهب هندو و سیک مرده های خویش را در خانه های شان می سوزانند، که اغلب سبب درگیری با همسایه گان مسلمان آنها می شود، چون جای ویژه برای اجرای مراسم مذهبی شان را ندارند.

احمد 45 ساله، نمایندۀ اهل سیک های افغانستان گفت: "خانوادۀ من در طول چهل سال گذشته در بغلان زندگی کرده است و تا به امروز ما رنج های فراوانی را کشیده ایم. اگر نگاهی به حاکمیت دوران طالبان بیاندازیم، زندگی برای بسیاری از مردم   دشوار تر شده و از کشور خویش پا  به فرار نهاده اند. با روی کار آمدن حکومت حامد کرزی، ما بسیار احساس راحت کردیم، به ویژه زمانیکه ما یک بار دیگر به حیث اتباع رسمی این کشور شناخته شدیم. اما بازهم ، هموطنان عزیز ما، با ما منحیث اتباع افغانستان برخورد نمی نمایند و بسیاری از آنان ما را توهین و تحقیر میکنند."

سردار سینگ، مالک دوکان عطاری می گوید : "بغلان یک ولایت کوچک است و باید تمامی اقوام ساکن آن همانند برادران با همدیگر زندگی نمایند. ما سالهاست که اینجا زندگی می نماییم، اما باز هم اکثریت مردم تا هنوز ما را مورد اذیت قرار می دهند و با ما به مثابۀ اتباع بیگانه برخورد می نمایند."

رام سینگ، یکی از باشنده گان دیگری بغلان گفت که در حال حاضر در بغلان حدود 10 خانوادۀ سیک زندگی می نماید، که یک زمانی در اینجا شمار خانواده های ما به 60 خانواده می رسید.

وی می افزاید که از بابت نبود محلات ویژه سوزانیدن مرده ها در ولایت بغلان، اغلبا مجبور به سوختاندن مرده های مان در محلات مسکونی شده ایم، که این امر سبب درگیری با همسایه های مسلمان ما گردیده است.

رام سینگ اضافه نمود: " خواست ما از حکومت و مردم عام اینست تا آنها با ما برخورد همسان  مثل سایر اتباع  کشور داشته باشند و از تحقیر و مسخره کردن ما دست بردارند. ما از حکومت می خواهیم تا محل مناسب عبادت را برای ما مهیا نماید و به همین قسم برای اطفال ما زمینه تعلیم و تربیه خوبتر را فراهم سازد."

تبعیض متداوم با اطفال اهل هنود و سیک در مکاتب سبب شده است تا اکثر این اطفال از دسترسی به تعلیم و تربیه بی بهره   شوند.

صمد سینگ 10 ساله گفت: " من واقعاً شوق رفتن به مکتب را دارم، اما هنگام رفتن به مکتب ،مردم مرا اذیت می نمایند، از همین رو نمی خواهم مکتب بروم. من از مردم می خواهم تا ما را همانند اتباع این کشور بدانند و از اذیت ما دست بردارند و ما را به مکتب رفتن و زندگی کردن اجازه بدهند."

در گذشته هم اهل هنود وسیکها بخاطر اعاده حقوق شان تلاش هایی را بخرچ داده اند اما سودی در پی نداشته است .

در نوامبر 2012، مردم اهل هنود و سیک در بیرون از محوطۀ ارگ ریاست جمهوری در کابل علیه تبعیض  اعمال شده بر علیه شان ،راه پیمایی را به راه انداختند. در آن زمان، حکومت به آنها وعده سپرد تا برای آنها یک شهرک اختصاصی را اعمار نماید که در آن محل سوختاندن اجساد مرده گان آنها نیز وجود خواهد داشت، اما این وعده تا هنوز تحقق نیافته است.

عبدالحی نعمتی، والی بغلان گفت که حکومت آمادۀ برطرف ساختن هر نوع مشکلاتی  است که اهل هنود وسیکها در زندگی روزمره با آنها روبرو هستند. وی از ابراز نظر در مورد تدارک محل مشخص برای سوختاند اجساد مردۀ آنها خود داری کرد.

وی همچنان گستردگی مشکلات آنها را رد نمود ه، گفت : "مردم اهل هنود و سیک همانند دیگر اقوام و مذاهب ساکن اینجا دارای حقوق مساوی هستند و هیچ نوع تبعیض علیه آنها وجود ندارد. حکومت برای آنها در هر  جائیکه خواسته باشند، محلات درست مسکونی و دیگر خدمات را فراهم می سازد."

نیروهای امنیتی ولایت بغلان نیز  وعده سپردند تابه  اهل هنود و سیک  همانند دیگر اتباع افغانستان  زمینه زندگی مصئون رافراهم سازند.

ذبیح الله شجاع، مدیر بخش رسانه های قوماندانی امنیه بغلان گفت: " ما وظیفۀ خود را انجام می دهیم و با همه مردم بطور یکسان برخورد می نماییم. مردم اهل هنود و سیک که در بغلان زندگی می نمایند، ما از آنها همانند دیگر اقوام ساکن افغانستان در صورت روبرو شدن با مشکلات، از حقوق شان دفاع می کنیم."

ابرار سروری، استاد فاکولتۀ حقوق و علوم سیاسی پوهنتون حکیم سنایی گفت که جهالت علت اصلی تعصب علیه  هندو ها وسیکها است

وی می افزاید که  دولت  در قدم اول باید برای اهل هنود و سیک  ها محلات ویژه را برای عبادت و سوختاندن اجساد مرده گان شان  فراهم سازد.

آقای سروری می گوید: "مردم اهل هنود و سیک اتباع افغانستان هستند و باید همانند دیگر مردم حقوق مساوی  داشته باشند؛ در قانون، هیچ قوم و مذهب مافوق یکدیگر نیستند. مشکل اصلی نبود آگاهی از حقوق  اهل هنود و سیکها است که در قانون اساسی تسجیل یافته است."