افغانستان: جون / جولای ۲۰۱۱

گزارشی از آی دبلیو پی آر- افغانستان

گزارش شماره 405

11 اگست 2011

گزارش آی دبلیو پی آر (ادعای بدرفتاری شدید در دارالتادیب کابل) در مورد قتل یک پسر جوان در دارالتادیب کابل باعث شده است که به این مرکز توجه بیشتری صورت گیرد. در گزارش قبلی گفته شده بود که پروسیجرهای سهل انگارانه ی این مرکز زمینه آسیب پذیری کودکان را میسر ساخته است.

با آنکه دارالتادیب کابل صرفاً برا افراد زیر سن 18 سال ایجاد گردیده است، آی دبلیو پی آر از چندین منبع شنیده بود که افرادی بالاتر از آن سن نیز به دلیل ارتباط شان با اشخاص زورمند و بخاطر آنکه از مجازات های سنگین رهایی یابند، درانجا به سر می برند. گفته می شد که برخی ازین جوانان بزرگتر، بالای کوچکترها زورگویی کرده و آنها را اذیت می کنند.

انگیزه تحقیق آی دبلیو پی آر، مرگ مسعود خلیل 17 ساله بود که ظاهراً توسط دو زندانی بزرگتر مورد حمله قرار گرفته بود.

محمد ظاهر، رییس تحقیقات جنایی کابل گفت که گزارش آی دبلیو پی آر مقامات را وادار کرد تا با جدیت بیشتر به وضعیت دارالتادیب توجه کرده و در چگونگی اداره آن تغییراتی وارد نمایند.

یک سال قبل مسوولیت این مرکز، از پولیس به وزارت عدلیه انتقال یافت که در نتیجه نیروهای امنیتی دیگر نمی توانست مسوولیت امنیت درون دارالتادیب را به عهده بگیرند.

او گفت: "پس از نشر گزارش اى دبليو پى ارکه بسياردقيق تعقيب شده بود، مسوولان دریافتند که نقش پولیس در کنترل زندان ها، بخصوص در مراکز اصلاح و تربیه کودکان بسیار مهم می باشد."

بدين ملحوظ تصمیم گرفته شد که مسوولیت زندان ها دوباره از وزارت عدلیه به وزارت داخله انتقال یابد."

کمبود جاى و عدم رسيدگى به دوسيه هاى زندانيان  نیز در گزارش آی دبلیو پی آر مطرح شده بود، و به نقل از برخی زندانیان آمده بود که آنها باوجود سپری کردن دوره زندان شان هنوز آزاد نشده اند.

جمیل الرحمان کامگار، قاضی محکمه ی استیناف کابل گفت که پس از نشر نوشته ی آی دبلیو پی آر، او به همه ی قاضیان دفترش دستور داد تا توجه خاصی به رسیدگی به موقع و دقیق قضایا داشته باشند.

او گفت، "گزارش ما را تکان داد و باعث شد که بیشتر احساس مسوولیت کنیم." او افزود که پس ازین عملکرد دپارتمنت اش را درین ارتباط نظارت خواهد کرد.

مینا حبیب، گزارشگر افغانی که تحقیق و تهیه ی این گزارش  را انجام داده است، متوجه شده بود که کارکنان آن مرکز تمایلی به صحبت در مورد مشکلات ندارند. و حتی پس از کسب اجازه مقامات بالا برای دیدار ازان مرکز، رییس دارالتادیب با حضور دایمی اش مانع گفتگوی آزادانه ی او با زندانیان می گردید.

با اینحال، ماموری بنام عنایت که درین مرکز کار می کند گفت که او انتظار نداشت یک گزارش بتواند این قدر تغییرات ببار آورد.

او گفت پس از آمدن حبیب برای مصاحبه با زندانیان، تلاش ها برای بهبود مرکز آغاز شد. "فکر می کنم گزارش شما اثر گذار بود. پولیس هر سه ساعت یک بار به مرکز سر می زند و همه چیز را بررسی می نماید."

ضمناً او گفت که تغییراتی در مدیریت ارشد مرکز وارد شده است. "من فکر می کنم این نیز نتیجه ی آن گزارش بود."

عبیدالله، پدر یکی از زندانیان که برای ملاقات پسرش انتظار می کشید گفت که او شنیده است در یک ماه اخیر اوضاع به مراتب بهتر شده است.

پسرش به او گفته است که نه تنها مسوولان با آنها رویه ی بهتر می کنند، بلکه غذا و البسه شان نیز بهتر شده است، و پولیس توجه خاصی به نظارت زندانیان و تلاشی اتاق ها می کند.

گزارشگران افغانی که گزارش مینا حبیب را خوانده اند، می گویند آنها از تلاشی که خانم حبیب برای گذشتن از موانع برسر راه گزارش اش تحت تاثیر قرار گرفته اند.

حکیم الله شهریار گزارشگر تلویزیون آریانا که اکثراً ازین گزارش ها برای تهیه گزارش های خبری خود استفاده می کند، می گوید: "گزارش های آی دبلیو پی آر بطور همه جانبه، دقیق و همراه با توجه به جزئیات نوشته می شوند."

"زمانی که گزارش بدرفتاری در مرکز تربیت کودکان را خواندم واقعاً ازان خوشم آمد. بعنوان یک خبرنگار، متوجه شدم که نوشتن چنان گزارش چقدر مشکل است. اما گزارشگر که خودش یک خانم است، گزارش را علیرغم مشکلات تهیه کرده بود؛ کار او قابل تقدیر است."

مرتضی موسوی کارمند روزنامه چراغ گفت که "گزارشهای آی دبلیو پی آر بسیار جالب و دقیق می باشند" و روزنامه آنها معمولاً این گزارش ها را چاپ می کند.

او افزود که به کار مینا حبیب "که توانسته بود گزارش بدرفتاری در دارالتادیب را باوجود مشکلات زیاد تهیه کند"، احترام ویژه ای دارد.