افغانها، پسران شان را از مدارس تندروان به خانه فرا می خوانند
گزارش های بم گذاران انتحاری جوان، باعث شده است تا والدین در مورد اعزام کودکان شان برای آموزش در مدارس اسلامی پاکستان تجدید نظر کنند.
افغانها، پسران شان را از مدارس تندروان به خانه فرا می خوانند
گزارش های بم گذاران انتحاری جوان، باعث شده است تا والدین در مورد اعزام کودکان شان برای آموزش در مدارس اسلامی پاکستان تجدید نظر کنند.
گزارشی از آرش کابلی- افغانستان
گزارش شماره 404
27 جولای 2011
آنعده خانواده های افغان که اطفال شان در مدارس اسلامی پاکستان درس می خوانند از ترس اینکه مبادا بعنوان انتحار کنندگان استخدام شوند، آنها را دوباره به خانه بر می گردانند.
از زمانی که تلویزیون های افغان کودکانی را نشان دادند که توضیح می دهند چه گونه معلمان پاکستانی شان آنها را آماده می کردند تا واسکت های مملو از مواد منفجره را پوشیده و خود را در مقابل موترهای عساکر افغان و خارجی منفجر سازند، آگاهی مردم نسبت به این موضوع افزایش یافته است. اما طبق اظهارات کودکان یادشده، به آنها گفته شده بود که دران حملات آسیبی به خودشان نخواهد رسید.
در ولایت کاپیسا در شمال شرق کابل، عده ای از خانواده های 17 پسری که در مدارس پاکستان درس می خواندند فرزندان شان را به خانه فراخوانده اند و عده ی دیگر، مانع برگشت پسران شان به آن مدارس شده اند.
پدری توضیح داد که چگونه پسر 18 ساله اش که سال گذشته او را به پاکستان فرستاده بود تغییر کرده است.
او گفت: "پسرم شدیداً مخالف حکومت است. او می گوید حملات انتحاری شکل عالی تر شهادت و شجاعت در اسلام است، و مسلمانان باید علیه یهودی ها و دوستان شان جهاد کنند."
پسرش به او گفته است که در روزهای جمعه، برای طالبان مدارس تصاویر سر بریدن جاسوسان امریکایی ها و بریتانیایی ها را نمایش می دهند.
پدر اینگونه نتیجه گیری کرد: "من اجازه نمی دهم پسرم دوباره برای آموزش به پاکستان برود، چون می دانم که او را از دست خواهم داد."
با آنکه نام طالبان اکنون با مدارس گره خورده، اما مدارس پاکستان، و قبل ازان مدارس هند بریتانوی افغان های زیادی را به جستجوی آموزش های دینی بخود جلب کرده است.
زمانی که عساکر شوروی در سال 1979 به افغانستان تهاجم کردند، مدارس پاکستان نقش عمده ای را در شعله ور کردن احساسات اسلامی بازی کردند. اما زمانی که در دهه 1990 میلادی این مدارس جنبش طالبان را براه انداختند، و بعد در سال 2001 علیه حکومت افغانستان و متحدان غربی اش جهاد اعلام کردند، در واقع ضربه ی بزرگی به افغانستان وارد کردند.
بسیاری خانواده های افغان اکنون هراس دارند که مبادا کودکان شان از سوی شورشیان جلب و بعنوان انتحار کنندگان تربیت گردند، زیرا آنها نسبت به بزرگ سالان به مراتب انعطاف پذیرتر و قابل تربیت می باشند.
یک پسر 17 ساله در ولایت لغمان، واقع شرق کاپیسا، که برای رخصتی از مدرسه ای در پیشاور به خانه اش برگشته است، تبلیغات آنجا را شرح داد.
او گفت: "همیشه به ما گفته می شد که یهودی ها و عیسویان بالای کشورهای اسلامی حمله کرده اند. آنها عزت و ایمان مسلمانان را برباد می دهند. برای ما تصاویری از امریکایی ها را در حال خانه تلاشی و کشتن صاحبان خانه ها و یا کشتار مردم ملکی در بمباران ها نشان می دادند. آنها قتل عام های فلسطینی ها را بدست اسرائیلیان نشان می دادند. مردان جوان، حتی کودکان، ازینرو آماده جهاد علیه ایالات متحده می شدند."
این مرد جوان گفت که او علاقه مند به برگشت به پشاور می باشد، اما والدینش مانع او شده اند و او مجبور است که از دستور والدین خود پیروی کند.
یک عضو اداره ی طالبان که مانند بسیاری ولایات دیگر در ولایت کاپیسا نیز فعال است، از استخدام جوانان دفاع کرد و این ادعا را که گویا آنها این جوانان را مغزشویی می کنند، رد نمود.
او گفت: "کسانی که می گویند این افراد فریب داده شده اند، نوکران امریکا می باشند. مردم در جریان تعلیم شان در مدارس پاکستان شیوه تقوا و جهاد را می آموزند. آنها درک می کنند که انسان درین جهان برای چند روز مهمان است، و آنها باید برای دین و آخرت خود کاری انجام دهند. آنها مفاهیم اسلامی را که جهان دران جایگاه عالی دارد، می آموزند و بعد به میدان عمل وارد می شوند- آنها برای اسلام جنگ می کنند، آنها رضای خدای شان را براورده می سازند، و آنها زندگی عاقبت خود را روشن می سازند."
حکومت افغانستان با دریافت اخطارهایی در مورد تربیت تروریستی کودکان در مدارس پاکستانی به حمایت از اعمار مدارس در داخل افغانستان آغاز کرده اند.
عبدالصبور غفرانی سخنگوی وزارت معارف گفت که آموزش اسلامی بسیار جدی گرفته شده و ریاست مربوطه به معینیت ارتقا داده شده است.
او گفت: "ما 650 مدرسه و سایر مراکز آموزشی مذهبی در کشور داریم، و در سه سال آینده این رقم به 1000 باب افزایش خواهد یافت."
عبدالرسول صافی، معاون ریاست معارف ولایت کاپیسا گفت که فعلاً 14 باب مدرسه مذهبی در ولسوالی ها و مرکز ولایت فعال است. به گفته ی او درین مدارس به تعداد 800 نفر طالب درس می خوانند.
پاچاگل بختیار قوماندان امنیه تگاب گفت که دران ولسوالی "مردم وعده سپرده اند که اطفال شان را به پاکستان نفرستند و ما برای شان وعده داده ایم که برای آنان مدارسی را ایجاد نموده و زیر نظر علمای افغان تربیت شان کنیم."
انتخاب درست علما برای تدریس نیز بسیار مهم است. یک عالم دین در کابل که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، از حملات انتحاری علیه "کشورهای کافر" دفاع کرد.
این ملا با طرح فهرستی از اتهامات نسبت به بدرفتاری های نیروهای امریکایی و اسرائیلی در برابر فلسطینی ها، لبنانی ها و عراقی ها پرسید: "آیا این مفهوم دارد که علیه آن فرعون ها آرام بنیشینیم؟ تا زمانی که ظلم امریکایی ها و دوستان شان ادامه می یابد، حملات انتحاری و سایر تاکتیک های خطرناک قانونی و مشروع می باشند."
مدارس جدید برای تاج محمد، باشنده ی ولسوالی سروبی کابل که قصه اش را با آی دبلیو پی آر شریک کرد، سودی نخواهد داشت.
او توضیح داد که چگونه خانمش پس ازانکه شنید در مدارس پاکستان به کودکان عملیات انتحاری آموزش می دهند، او را به پاکستان فرستاد تا پسر 14 ساله شان را فوراً به خانه بیاورد.
تاج محمد درحالی که اشک از چشمانش جاری بود، گفت: "وقتی به پاکستان رسیدم، برای دو یا سه شب در مدرسه نشستم. هم صنفی های پسرم گفتند که او برای اشتراک در کدام مسابقه به مدرسه دیگر رفته است و بر خواهد گشت. آنها بهانه های زیادی برای فریب من می آوردند. در روز سوم، مسوول مدرسه برایم گفت که پسرم در جهاد شهید شده است و رحمت خداوند با من است. با شنیدن این خبر از خود بی خبر شده و بیهوش گردیدم."
تاج محمد وقتی به خانه برگشته بود چند روز این خبر را از خانمش پنهان نگهداشت ولی عاقبت او را از کشته شدن پسرش مطلع کرد.
او گفت: "ازان روز تاکنون زنم دچار اندوه شدید گردیده و نمی تواند از بسترش برخیزد."
آرش کابلی خبرنگار آزاد در ولایت کاپیسا می باشد.
شرح عکس: این کودکان مشغول درس در مکتبی در ولایت کاپیسا می باشند. کودکانی که برای تعلیمات اسلامی به مدارس پاکستان می روند بیشتر در معرض استخدام گروه های شورشی قرار می گیرند. (عکس: رسانه های آیساف/ مارک او دونالد، افسر نیروی دریایی ایالات متحده)
