مرگ‌بارترین روز برای رسانه‌های افغانستان
خبرنگاران گرد هم آمده‌اند تا تاکید کنند که ترس نمی‌تواند آنها را به سکوت وا دارد.
مرگ‌بارترین روز برای رسانه‌های افغانستان
خبرنگاران گرد هم آمده‌اند تا تاکید کنند که ترس نمی‌تواند آنها را به سکوت وا دارد.
جامعه‌ی خبرنگاران افغان روز خشونت‌باری را پشت سر گذاشت که در آن کارکنان رسانه‌ای به طور خاص مورد هدف قرار گرفتند.
حملات انتحاری دوگانه در ساحه شش‌درک کابل در 30 اپریل سال جاری، منجر به کشته‌شدن 29 تن به شمول 9 خبرنگار شد. در همین‌روز، احمدشاه، همکار سابقه‌دار آی دبلیو پی آر، توسط افراد مسلح ناشناس در خوست ،به قتل رسید.
این خبرنگار 29 ساله،در پنج‌سال گذشته برای آی دبلیو پی آر نوشت و اخیراً کار را با بی‌بی‌سی آغاز کرده بود. آخرین گزارش وی برای آی دبلیو پی آر، در مورد مقامات محلی خوست بود که به وعده‌های شان مبنی بر اعمار زیربناها در این ولایت عمل نکرده بودند، که همین سه‌ماه پیش منتشر شد.
(به گزارش کارآفرینان افغان از نبود حمایت دولتی شاکی اند مراجعه کنید)
به تعقیب حمله‌ی اول در کابل، حمله کننده‌ی دوم که این‌بار با خود کمره‌ای را حمل می‌کرد و در لباس خبرنگار وارد شده بود، مشخصاً نیروهای امنیتی و خبرنگارانی را هدف قرار داد که تازه به ساحه رسیده بودند.
مسوولیت این حمله را گروه داعش به عهده گرفت و این گروه تصریح کرد که هدف اصلی آنان کشتنِ کارکنان رسانه‌ای بوده است.
این در حالی است که ایجاد یک فضای باز و متنوع رسانه‌ای، اغلب به عنوان یکی از دستاوردهای مهم افغانستان پس از سال 2001 به شمار می‌رود که سبب شده سطح آگاهی سیاسی و اجتماعی مردم هرچه بیشتر بالا برود. اما چالش‌های متعددی که در سطح ابتدایی می‌توان از تهدیدهای آزار و اذیت و خشونت نام برد، هنوزهم باقی است، و خبرنگاران بارها از حکومت خواسته‌اند تا برای حفاظت از آنها تلاش بیشتری به خرچ دهند.
اتحادیه‌ی خبرنگاران افغانستان طی بیانیه‌ای از سازمان ملل خواهان پی‌گیری این واقعه شد و گفت: «این حمله‌ی تروریستی در واقع یک جنایت جنگی و یک حمله‌ی سازمان‌یافته بالای رسانه‌های افغانستان بود. حمله‌ی امروز در قلب کابل و کمربند سبز نمایانگر ضعف شدید حکومت در تامین امنیت است.»
پس از حمله‌ی کابل، خبرنگاران و فعالان جامعه‌ی مدنی به رسم همبستگی و اعتراض در محل واقعه گردهم آمدند.
صدیق‌الله توحیدی، رییس کمیته‌ی مصوونیت خبرنگاران افغان، به حضار گفت که هدف از این حمله در کل ترساندن رسانه‌های افغانستان بوده است. وی در ادامه گفت: «حضور ما در اینجا اکنون به این معنی است که این‌گونه اقدامات جنایتکارانه نمی تواند مانع تلاش های ما شود. تروریستان در هرکجایی که حمله انتحاری را انجام دهند و ما را بکشند، ما آنجا حضور خواهیم داشت و به کارمان ادامه خواهیم داد.»
احمدنادر نادری، رییس کمیسیون مستقل اصلاحات اداری و خدمات ملکی، نیز از اشتراک‌کننده‌گان این اعتراض بود. وی گفت: «جنایتی که امروز در این جا رخ داد، هیچ تاثیری روی فعالیت های آینده‌ی رسانه های افغانستان نخواهد داشت.» او افزود که این یک روز سیاه در تاریخ افغانستان بود.
نور رحمان رحمانی، رییس آی دبلیو پی آر در افغانستان، گفت که جنایت امروز تلاش عمدی برای خاموش ساختن آنانی بود که از بی‌عدالتی سخن می‌گویند. وی در ادامه گفت: «حملات بر رسانه های افغانستان و خبرنگاران از یک سال به این سو افزایش یافته است. دلیل اصلی این افزایش می‌تواند هراس مخالفین دولت و حامیان خارجی‌شان، از افغان های معمولی‌ای باشد که به واسطه‌ی خبرنگاران دلیر و رسانه های فعال، از حقایق کشمکش‌های جاری آگاه می‌شوند. در حالی‌که این حملات بی هیچ‌وجه روی انگیزه کاری خبرنگاران و فعالیت‌های آنها تاثیرنمی‌گذاردبلکه آنها مثل گذشته به ادامه‌ی کارشان متعهد باقی میمانند.»
دانش کروخیل، رییس آژانس خبررسانی پژواک، افزود: «رسانه های افغانستان در چندسال اخیر پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای داشته است، از این رو، دشمن برای متوقف ساختن این روند، خبرنگاران را مورد هدف قرار داد تا آنها را تهدید و سانسور کند.»
در همین‌حال، عبدالمجیب خلوتگر، رییس اجرایی نی-حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان گفت: «تلفاتی را که این واقعه برجای گذاشت در 17 سال گذشته بی‌پیشینه بوده است.»
سلما رسا، یکی از خبرنگاران حاضر، گفت که وی پس از از دست دادن همکارانش در این حمله، شوکه شده است.
او می‌گوید: «حمله بر خبرنگاران در واقع حمله بر آزادی بیان است و به منجر به آن میشود تا مردم از اطلاعات ووقایع دور بمانند. ما می‌بینیم که خبرنگاران زیادی که حتا بعضی اوقات بیشتر از نیروهای امنیتی به ساحات حملات تروریستی می‌روند تا آن را پوشش دهند .»
براساس خبرنامه‌ای که از سوی کمیته‌ی مصوونیت خبرنگاران افغان در 11 جنوری 2018 منتشر شد، سال 2017 مرگ‌بارترین سال برای خبرنگاران افغان به ثبت رسیده است.
صابر فهیم، رییس دیده‌بان رسانه‌های افغانستان می‌گوید: «در 17 سال گذشته، 90 خبرنگار جان‌های شان را از دست دادند، که 22 تن آنها تنها در سال 2017 کشته شده اند.»
این در حالی است که سازمان‌های رسانه‌ای بارها از حکومت خواسته‌اند تا عاملان خشونت و آزار و اذیت کارکنان رسانه‌ای را با جدیت مورد پیگرد قانونی قرار دهند.
