راه حل ها برای کثافات شهر کابل
مسوولان و باشندگان شهر کابل یکدیگر را بخاطر آلودگی شهر کابل مقصر می دانند.
راه حل ها برای کثافات شهر کابل
مسوولان و باشندگان شهر کابل یکدیگر را بخاطر آلودگی شهر کابل مقصر می دانند.
يلدا اسلمى گزارشگر تحت اموزش اى دبليو پى ار در کابل
گزارش شماره 387
20 جنوری 2011
محمد عارف و خانواده اش نگران فصل تابستان کابل می باشند. سال گذشته، ماه های تابستان طاقت فرسا بود و آنان از شر بوی خفه کننده آشغال و مواد فاضله در سرک های مجاور خانه شان واقع خیرخانه، نمی توانستند بیرون برآیند.
این مرد 40 ساله گفت: "در تمام طول تابستان نمی توانستیم کلکین های خانه را باز کنیم تا هوای تازه به درون خانه بیاید. بوی بد، پشه ها و مگس ها نمی گذاشتند این کار را بکنیم."
با آنکه سطل های آشغال در محلات مانده شده، اما عارف شکایت دارد که این آشغالدانی ها آنقدر سنگین و کلان می باشند که مردم نمی توانند آشغال را بدرون آنها خالی کنند و شاروالی آن آشغالدانی ها را در وقت لازم خالی نمی کند. در نتیجه خروارهای آشغال متعفن در هرگوشه انبار شده و محل تجمع پشه ها و حیوانات موذی می شوند.
تعداد زیاد باشندگان کابل و ماموران ریاست صحت عامه همین نگرانی را دارند و شکایت می کنند که ریختن غیرقانونی کثافات و نبود سیستم مناسب تخلیه مواد فاضله منجر به بحران محیط زیستی درین شهر پرنفوس می گردد.
ریاست صحت عامه می گوید که باشندگان کابل هر روز نزدیک به 3500 تن مواد فاضله تولید می کنند. نزدیک به 3000 کانتینر برای جمع آوری کثافات در سراسر شهر جابجا شده و این کثافات پس از جمع آوری به منطقه گزک در 30 کیلومتری شهر کابل دفن می شود.
اما سیستم کنونی جوابگوی نیازمندی پنج میلیون باشنده کابل نمی باشد، درحالیکه نفوس شهر به دلیل رجوع مهاجران ولایات دیگر که به جستجوی کار و محیط امن تر به پایتخت مراجعه می کنند، هر روز درحال افزایش است. به گفته مسوولان حکومتی، بیش از 60 درصد خانه های کابل بطور غیرقانونی ساخته شده اند و این امر به مشکلات افزوده است.
به گفته کارشناسان توده های کثافات روی سرک ها و کوچه ها تنها باعث مناظر ناخوشایند و بوی متعفن نمی گردند بلکه مشکلات جدی صحی را برای باشندگان ایجاد می کنند.
زمری حسین، متخصص طب اطفال در پوهنتون طب کابل می گوید: "کثافت خطریست برای محیط زیست، زیرا وقتی با خاک آلوده شود و توسط باد به هوا بلند گردد، امراض مختلفی چون عفونت و اسهال را بار می آورد."
دندهای آب آلوده نیز محل تجمع پشه ها می گردد و می تواند زمینه ساز شیوع مرض ملاریا گردد. کثافات باعث تکثر پشه های لشمانیا می شود و در نتیجه مرض لشمانیا شایع می گردد.
باشندگان کابل و مقامات محلی در مورد اینکه تقصیر این وضع رو به وخامت بدوش چی کسی می باشد، هم نظر نمی باشند.
نثار احمد حبیبی غوری، رییس تنظیف شاروالی کابل گفت که باشندگان از همکاری با مسوولان در زمینه پاک نگهداشتن شهر ابا ورزیده اند. او اظهار داشت که مردم کثافات شان را در بیرون خانه و حویلی رها می کنند.
او گفت: "متاسفانه مردم ما به نظافت توجه ندارند و با ما همکاری نمی کنند. وقتی دکانداری آشغال را بیرون دکان خود باندازد، مبلغ 100 افغانی جریمه می شود. اما او حاضر است 100 افغانی بپردازد اما از انتقال آشغال به محل تعیین شده ابا می ورزد."
نجیب الله، دکانداری در شهر کابل تصدیق می کند که او مواد فاضله را در بیرون دکانش خالی می کند و ادعا می نماید که شاروالی آشغالدانی کافی برای نقاط مختلف شهر تهیه نکرده است.
او گفت: "محل تعیین شده برای آشغال دانی های شاروالی از دکان من بسیار فاصله دارد. من نمی توانم برای انتقال دو کارتن خالی به آشغال دانی مشتری و کاروبارم را رها کنم. از شاروالی تقاضا دارم که آشغال دانی ها را نزدیک دکان ما بگذارد."
دیگران می گویند که نیروهای بین المللی نیز در آلودگی شهر نقش دارند.
شکایت هایی از سوی باشندگان در مورد تخلیه مواد فاضله در منطقه حوتخیل و پلچرخی واقع 10 کیلومتری مرکز شهر کابل مطرح شده است.
عبدالغنی، دکانداری در حوتخیل گفت که موترهای آشغال نیروهای ائتلاف کثافات را نزدیک خانه های مردم تخلیه می کند.
او گفت: "همه باشندگان محل از دست تعفن در عذاب اند. ما چندین بار به حکومت شکایت کردیم، اما کسی مانع این کار نشد."
حبیبی غوری گفت که ریاست او به نیروهای آیساف شکایت کرده، و حتی از وزارت دفاع و شورای وزیران خواسته است تا دخالت کنند و مانع تخلیه کثافات جامد و مایع نیروهای خارجی در محلات ممنوعه شوند.
