تعصب در برابر متعلمان سکهه و هندوی افغان
آیا آموزش جداگانه راه حل درستی است؟
تعصب در برابر متعلمان سکهه و هندوی افغان
آیا آموزش جداگانه راه حل درستی است؟
گزارشی از حجرت الله اختیار
گزارش شماره 405
28 جولای 2011
مقامات وزارت معارف افغانستان وعده داده اند تا به شکایت اقلیت های هندو و سکهه در زمینه مشکلات اطفال شان در مکاتب رسیدگی کنند. هندوها و سکهه های افغان می گویند که کودکان شان در مکاتب اذیت شده و ازینرو مجبور به ترک مکاتب گردیده اند. اینکه آیا ایجاد مکاتب جداگانه برای این کودکان راه حل مناسبی می باشد یا خیر، دیدگاه های مختلف وجود دارد.
راوندر سنگهه، بزرگ محلی سکهه در کابل گفت: "وقتی اطفال ما به مکتب دولتی می روند با مشکلات روبرو می شوند. کودکان برادران مسلمان نمی دانند که ما کی می باشیم. آنها از کودکان ما نفرت دارند. بطور مثال، برخی کودکان موی اطفال ما را قطع و دیگران آنها را مسخره می کنند. آنها به کودکان ما به دیده ی بیگانه می بینند نه افغان."
افغانستان به دلیل مجاورت اش با هندوستان، در گذشته تعداد قابل توجه اقلیت سکهه داشت و قبل از آغاز جنگ های داخلی در سالهای 1992-1996 تعداد این اقلیت به حدود 20 هزار تن می رسید. در زمان طالبان نیز نسبت به سکهه ها تبعیض وجود داشت.
اکنون که اکثر خانواده های هندو و سکهه افغانستان، کشور را ترک کرده اند، تعداد آنها فقط حدود 3000 نفر تخمین زده می شود.
راوندر سنگهه گفت که تعداد 500 الی 550 کودک آنان در ولایات ننگرهار، هلمند، قندهار، غزنی، بغلان، لغمان و کنر به دلیل تهدیدهایی که در مکاتب نسبت به آنها وجود دارد، از درس و تعلیم محروم می باشند.
او تاکید داشت که سکهه ها در سایر امور زندگی مانند مراجعه به دفاتر حکومتی، با تبعیض مواجه نمی باشند- و این مشکل تنها در میان کودکان مکاتب وجود دارد.
او گفت: "ما با سایر افغانها روابط خوب داریم. ما در شادی و غم آنها شریک می باشیم. من از برادران، خواهران، بخصوص والدین مسلمان تقاضا می کنم تا کودکان شان طوری تربیت کنند که با کودکان هندو در مکاتب و سرک ها برخورد نادرست نکنند."
کولجیت سنگهه نه ساله که در درمسال سکهه ها واقع شهر جلال آباد درس می خواند گفت: "من قبلاً به مکتب مسلمانها می رفتم، ولی بعد آنجا را ترک کردم. درانجا تعداد زیاد مسلمانان بودند و ما را ریشخند می کردند."
جگجیت سنگهه شاگرد دیگری که 11 سال سن دارد، نیز تجربه مشابهی دارد. او گفت: "اکثر اطفال ما پس از چند روز مکتب را ترک می کنند، چون شاگردان دیگر آنها را اذیت می کنند، موی شان را قطع نموده و حتی لت و کوب می کنند. آنها به ما احترام ندارند."
جگجیت که مکتب رسمی را ترک کرده است، آینده ی محدودی را در برابر خود می بیند و اکنون پس از طی صنف ششم در مکتب غیر رسمی، جای دیگری برای ادامه درس هایش ندارد.
او گفت: "من می خواهم دکاندار شوم."
اقبال سنگهه، که مسوولیت مرکز آموزشی را به عهده دارد، از حکومت می خواهد تا مکتب ویژه ی رسمی را برای هندوها و سکهه ها ایجاد نماید تا اطفال آنها دران مکاتب تا صنف دوازدهم درس بخوانند. او گفت تنها در ولایت ننگرهار نزدیک به 200 کودک هندو و سکهه نیاز به مکتب دارند.
اقبال سنگهه افزود: "ما مانند سایر افغانها می خواهیم به افغانستان خدمت کنیم، اما متاسفانه برای ما فرصت سهم گیری {درین خدمت} داده نمی شود، چون کودکان ما از تعلیم محروم می باشند."
آصف شنواری، سخنگوی ریاست معارف ولایت ننگرهار گفت که مقامات برای ایجاد یک مکتب ویژه آماده است ، اما مشکل اصلی این است که باید کاری کرد تا این جماعت پراکنده حداقل آنچه را که برای فعال نگهداشتن چنان مکتب نیاز است، پوره کنند.
او توضیح داد: "شرایط ابتدایی ایجاد یک مکتب این است که حداقل باید دو صنف و به تعداد 100 شاگرد موجود باشند."
شنواری وعده سپرد که برای حل این مشکل تلاش کنند و گفت: "از نظر قانونی، آنها مانند سایر افغانها حق دارند تا در مکاتب عمومی درس بخوانند."
عبدالصبور غفرانی، سخنگوی وزارت معارف نیز گفت که پراکندگی جامعه ی هندو و سکهه مانعی برای ایجاد مکتب ویژه می باشد، اما تاکید کرد که "در پلان های آینده ی ما یکی از اولویت های کاری ما ایجاد مکاتب ویژه برای اقلیت {هندو و سکهه} می باشد، چون آنها نیز افغان اند، حق تعلیم دارند و حکومت باید برای شان امکانات این امر را فراهم سازد."
راوندر سنگهه در کابل نسبت به تعلیم جداگانه مخالفت نشان داد و گفت که این کار منجر به منزوی شدن جامعه سکهه و هندو می گردد.
او گفت: "به نظر شخصی من، مکاتب جداگانه خواست درست نیست، چون ما نمی خواهیم از برادران مسلمان خود جدا شویم. این خطر وجود دارد که اطفال ما از فرهنگ و سنت های مسلمانان بی خبر بمانند. ما نیز افغان هستیم- اطفال ما باید از همه ی فرهنگ ها و سنت های افغانستان آگاه باشند."
هجرت الله اختیار گزارشگریست در ننگرهار که از سوی آی دبلیو پی آر تربیت شده است.
