افغانها در مورد آسیب های روانی برخاسته از جنگ با هم بحث کردند
سطح بلند از پریشانی های روانی شایع شده است.
افغانها در مورد آسیب های روانی برخاسته از جنگ با هم بحث کردند
سطح بلند از پریشانی های روانی شایع شده است.
گزارش توسط کارمندان آی دبلیو پی آر- افغانستان
مهمانان برنامه در یک سلسله مناظره های که از سوی آی دبلیو پی آر برگزار شده بود، گفتند که دهه های جنگ تاثیر مهلک به سلامت روانی افغانها گذاشته است.
داکتر حنیفه یوسفی، درمناظره که در 1 فبروری در ریاست امور زنان ولایت وردک برگزار شده بود، گفت که دهه های جنگ تأثیر عمیقی به خصوص بالای زنان و افراد جوان گذاشته است.
او به گونۀ مثال از یک خانم در ولسوالی چک یاد آوری کرد که به اثر جنگ ها اطفال چهار ساله و هفت ساله اش را از دست داده است و فعلاً از مشکلات جدی روانی رنج می برد.
خانم یوسفی گفت که جنگ ها همچنان تاثیرات فزیکی( جسمانی) به جا گذاشته است.
اوگفت:" ما امروز شاهد مادرانی هستیم که جنین شان سقط می شود یا اینکه اطفال معیوب به دنیا می آروند." او افزود که این نشان می دهد که این مشکلات ناشی از استعمال بعضی از سلاح های است که در افغانستان استفاده شده است.
جان محمد (حکمت جو)، متخصص روانی گفت که جنگ تأثیر ناگوار بالای اطفال حتاء اطفال تولد ناشده می تواند بگذارد.
اوگفت:" جنگ تأثیر مستقیم بالای سلامت روانی زنان باردار می گذارد، که این می تواند باعث سقط جنین شود و یا اطفال را در معرض خطر فلج قرار دهد." ، یکی از مشکلات دیگری در مورد اطفال را که وی یاد آوری کرد شامل نواقص قلبی و "سکوت انتخابی" یکنوع اختلال که باعث قطع سخن گفتن آنها می شود.
وحیده ښکلې ، عضو شورای عالی صلح در ولایت وردک خدمات صحی در این ولایت را مورد انتقاد قرار داد.
اوگفت:" درولایت وردک سطح بلند از خشونت بیداد می کند و این را می رساند که بیشترین مریضان روانی در این ولایت است اما کدام شفاخانه مخصوص برای تداوی آنها وجود ندارد. "
محمد انور سلطانی، فعال جامعه مدنی در مناظرۀ که در ولسوالی بهسود ولایت ننگرهار برگزارشده بود، مشابهاً از نبود یک شفاخانۀ مخصوص صحت روانی در این ولایت انتقاد کرد.
سلطانی گفت با وجودیکه شفاخانه های محلی دارای بخش صحت روانی اند ، اما یک ولایت با داشتن بیشتر از یک میلیون نفوس به ارایۀ بهتر خدمات صحی نیاز دارد.
اوگفت:" جنگ عواقب چون قحطی، بی کاری، بی عدالتی، بی سوادی و موضوعات دیگر را در پی دارد که همین چیز ها باعث مشکلات روانی می شود."
فضل رحیم ناصری، داکتر روانی در توافق به گفته های قبلی گفت که " حوادث دردناک" و جنگ بالای صحت روانی مردم اثر گذاشته است. او گفت ارتباطاتی میان آسیب روانی که مادر در زمان بارداری متقبل می شود و صحت روانی طفل وی در آینده، وجود دارد.
ذبیح الله حلیمی، رییس گروه توسعۀ جوانان تحت نام لوی ننگرهار و یکتن از مهمانان در مناظره ، خاطر نشان کرد که عدم اشتغال زایی عامل اصلی صحت روانی است.
اوگفت:" ما صد ها جوان را در انجمن با خود داریم که دورۀ لیسانس را به پایان رسانیده اند، اما وظیفه ندارند که دلیل اش جنگ است."
عبدالوهاب، یکتن از فعالان جامعۀ مدنی در ولایت قندهار مشابهاً بی کاری را یکی از عوامل کلیدی مشکلات روانی در میان جوانان مشخص کرد.
وهاب گفت:" بسیاری از جوانان بنابر بی کاری باید در خانه بنشینند، بنابران به خاطر مشکلات گوناگون که دارند دست به استفاده از مواد مخدر می زنند که در نهایت آنها را به خطر نا رسایی روانی مبتلا می سازد."
کارمندان صحی در ولایت قندهار گفتند که بعد از سقوط طالبان 13 سال جنگ های شدید، آسیب های روانی تشدید یافته است.
صلاح الدین، فعال جامعۀ مدنی و یکتن از اعضای گروه 120 نفری است که از نقاط دور دست این ولایت بخاطر ترویج راه های عدم خشونت دیدن کرده است. او تخمین زده است که " فرا تر از نصف" 350000 باشندۀ ولسوالی سپین بولدک از تکلیف روانی رنج می برند.
دوکتور محب الله، رییس شفاخانۀ عمومی در سپین بولدک گفت:" هر ماه بیشتر از 100 تن به خاطر تداوی روانی نزد ما مراجعه می کند، که این نشان می دهد، که تعداد زیادی مردم از مسایل مربوط به صحت روانی رنج می برند."
ایمل ساپی، یکتن از داکتران شفاخانۀ صحت روانی کابل، در یک مصاحبۀ تیلفونی به آی دبلیو پی آر گفت که 90 در صد از افغانها از تکالیف روانی رنج می برند که در میان عوامل دیگر می توان جنگ ، قحطی و بی کاری را یکی از عوامل آن شمرد.
به قول او مردم مستقیماً از جنگ ها متأثرهستند که به گونۀ مثال کسانیکه به حملات جدی گرفتار هستند و درخطراختلالات اضطرابی درحال توسعه قرار دارند می تواند باعث افسردگی شدید شود. او تخمین کرد که 25 تا 30 درصد افغانها از این وضعیت رنج می برند.
داکتر ساپی گفت:" افسردگی به اثر تشویش به وجود می آید، تأثیرات که از آن بالای مردم ناشی می شود کم شدن وزن، مشکلات خواب که باعث جدایی آنها از جامعه شده و تنها می شوند.اگر آنها تداوی نشوند، آنها در خطر خود کشی قرار می گیرند به خاطریکه آنها در هر حالت به از بین بردن خود شان فکر می کنند.
