افغانستان: بی توجهی به تعلیمات مسلکی زنان
برنامه‌هایی که برای خودکفایی زنان طرح ریزی شده بودند، به حال خود رها شده اند.
افغانستان: بی توجهی به تعلیمات مسلکی زنان
برنامه‌هایی که برای خودکفایی زنان طرح ریزی شده بودند، به حال خود رها شده اند.
فعالان حقوق زن و تساوی جندر در خوست شکایت دارند که از دو سال قبل، زمانی که حکومت وحدت ملی ایجاد شد، تاکنون برنامه‌های حرفوی زنان به تدریج به فراموشی سپرده شده است.
بیشتر انجوها در افغانستان برای کمک به زنانی که معمولاً تنها نان آوران خانواده شان می باشند، برنامه‌های کوچک باغداری، دوزندگی یا تولید مواد غذایی را راه اندازی می کنند.
اما فعالان حقوق زن در این ولایت جنوب شرقی می گویند زنان بیشتر از پیش دچار فقر شده اند، زیرا برنامه هایی که به خودکفایی آنان کمک کند، با کمبود سرمایه گذاری مواجه می باشند.
رئیس جمهوری محمد اشرف غنی بعد از توافق برسر تقسیم قدرت با رقیب انتخاباتی اش عبدالله عبدالله، در ماه سپتامبر 2014 حکومت وحدت ملی را تشکیل داد که در آن برای آقای عبدالله پست ریاست اجرائیه در نظر گرفته شد. ریاست اجرائیه مقامی مشابه صدارت است.
این دو رهبر، هرکدام حامیانی داشتند که باید در تقسیم قدرت مدنظر می گرفتند، و تعداد زیاد پست‌های کلیدی ولایتی به سرپرستان واگذار گردید. این امر اثرات بی ثبات کننده بر حکومتداری گذاشت، و در نتیجه رهبری حکومت قادر به برآوردن تعهداتش در زمینه ایجاد جای کار و بازسازی اقتصادی کشور نشدند.
وژمه آرزو، عضو شورای ولایتی خوست گفت که برگزاری کارگاه ها و نمایشگاه های صنایع دستی که زمانی ابزار مهمی برای تقویت زنان افغان تلقی می گردید، در دو سال گذشته به فراموشی سپرده شده اند.
او گفت: "ما به این نتیجه رسیده ایم که هردو رهبر توجهی به ما ندارند."
نسرین، فعال مدنی در خوست نیز تایید می کند که نرخ فقر در حال افزایش است.
او گفت: "زنان از اینکه حکومت وحدت ملی برنامه های اقتصادی برای زنان مدنظر نگرفته است، بسیار نگران می باشند و حالا زنان بسیاری در جاده ها گدایی می کنند. زنانی هستند که قادر به یادگیری کارهای حرفوی اند، اما حکومت هیچ فرصتی در اختیار آنان قرار نداده است لذا گزینه ای جز لباس شویی و انجام کارهای خانه برای خانواده ندارند."
زهرا جلال، عضو شورای ولایتی خوست گفت زنان بدون نان آور در خانواده با وضعیت بسیار ناگوار مواجه اند.
جلال گفت: "تعداد زیاد آنان بیوه‌های فقیر اند. تعداد دیگر شوهران معلول و بیکار دارند و با آینده مبهم روبرو می باشند. هیچ برنامه دوزندگی، گلدوزی، مالداری یا برنامه های حرفوی دیگر وجود ندارد. اگر کسی به آنان غذا بدهد، می خورند، در غیر آن گرسنه مانده و در جاده ها گدایی می کنند."
عادل عزیزی، سخنگوی کمیسیون حقوق بشر در جنوب شرق کشور گفت که سال گذشته تلاش کردند تا مقامات محلی را قانع سازند که برنامه هایی برای زنان، بخصوص زنان معلول ایجاد کنند.
او گفت: "ما جلساتی درمورد عدالت اجتماعی و ایجاد برنامه‌های حرفوی برای زنان با تعداد زیادی از ریاست ها برگزار کردیم. متاسفانه بسیاری ریاست ها به گفته های ما توجه نکردند. امسال ما می خواهیم جلسات بیشتری برگزار کنیم و امیدوارم که موفقیت هایی حاصل کنیم."
مقامات بلند پایه خوست تایید کردند که فرصت های کاری برای زنان باید در اولویت قرار گیرد.
مبارز محمد زدران، سخنگوی والی خوست گفت: "ما جلسات زیادی با فعالان اجتماعی، نهادهای حامی زنان و رئیس امور زنان خوست برای بحث روی مشکلات زنان برگزار خواهیم کرد."
او افزود: "ما به حل مشکلات زنان متعهد می باشیم."
ملالی ولی، رئیس امور زنان خوست تایید کرد که برنامه های تعلیمی مورد نظر از زمان ایجاد حکومت وحدت ملی به فراموشی سپرده شده است.
او گفت: "ما این مشکلات را بطور مکرر با نهادها و ریاست هایی که برای حمایت و انکشاف زندگی زنان کار می کنند، به شکل حضوری و کتبی شریک ساخته ایم."
ولی ادامه داد: "من همه این مشکلات را تصدیق می کنم. تقریباً دوسال می شود که حکومت وحدت ملی ایجاد شده است، ولی فقط چند پروژه مهم برای انکشاف استندردهای اقتصادی زنان تطبیق شده است. من از حکومت می خواهم تا با اولویت دادن مشکلات زنان و برداشتن گام های جدی برای رفع این مشکلات، ثابت کند که به زنان توجه دارد."
