افغانستان: نبود فرصت های کاری برای زنان تحصیل یافتۀ
فارغ التحصیلان مجبور می شوند تا در خانه ها بمانند و یا بخاطر پیش برد امور زندگی به کارهای خلاف مسلک شان روی آورند.
افغانستان: نبود فرصت های کاری برای زنان تحصیل یافتۀ
فارغ التحصیلان مجبور می شوند تا در خانه ها بمانند و یا بخاطر پیش برد امور زندگی به کارهای خلاف مسلک شان روی آورند.
هرچند، نازیۀ 25 ساله فارغ پوهنتون می باشد و از یافتن کار ناامید گشته است، اما حالا در خانه مرغ ها را پرورش می دهد و تمایل به داشتن گله گاو ها دارد.
نازیه که مادر سه فرزند می باشد و در قریۀ تقی شاه ولسوالی پل عالم ولایت لوگر زندگی می نماید گفت که بعد ازپایان رسانیدن مکتب در افغانستان ، تحصیلات عالی خودرادر ادبیات زبان دری در یکی از پوهنتون های ایران به اتمام رسانید.
حالا نازیه نتوانسته است تا مطابق به شرایط خویش در ولایت لوگر صاحب شغل شود.
وی گفت: "در طول شش سال گذشته به دنبال یافتن وظیفه در دولت بودم، اما تا حالا هیچ یکی از دوایر دولتی به من فرصت کار کردن را نداده است."
وی ادامه می دهد که بیش از نصف زنان تحصیل یافتۀ که وی آنان را می شناسند ، موانع بیشماری را از سر راه شان دور ساخته اند تا تحصیلات خویش را تکمیل نمایند ، اما باز هم نتوانستند که وظیفه بیابند.
وی اضافه کرد: "مشکلات بیشتر می شود و حکومت مکلف است تا برای فراهم ساختن زمینه کار برای زنان گام های عملی رابردارد."
زنان در ولایت لوگر خواستار طرح برنامه ها برای زمینه های کار ی هستند تا عدم تساوی زنان با مردان را در بازار کار اصلاح سازند، آنان هشدار می دهند که اگر اقدامات مفید روی دست گرفته نشود ، وضیعت موجود تغیر نخواهند کرد.
فعالان اجتماعی می گویند که به صدها نفر که دارای تحصیلات عالی به سطح لیسانس و حتی ماستری می باشند، شغل دریافت نکرده اند. یکی از مشکلات که آنها آنرا مطرح می سازد همانا فساد گستردۀ اداری می باشد که در تمامی مراحل اخذ امتحانات درپست های دولتی، افراد بر اساس روابط انتخاب می شوند.
این وضعیت زمانی دلسرد کننده می باشد که زنان و دختران بیشتری در کسب تعلیم و تربیه با مشکلات زیادی روبرو می باشند.
رقیبه 22 ساله از قریۀ تقی شاه می گوید که زنان و دختران علاقمند آموزش خواندن و نوشتن بودند اما این فرصت برای آنان داده نمی شد.
وی گفت: " بسیاری از زنان در ولایت لوگر بیسواد و بی تعلیم هستند؛ بسیاری از خانواده ها به دختران شان اجازۀ رفتن به مکتب را نمی دهند که این خود ،زنان را از لحاظ اشتغال آسیب میرساند."
طبق گزارش ها، مخالفین مسلح دولت دختران را در ولسوالی های پل علم، بره کی برک، محمد آغه و خوشی ولایت لوگر بعد از اتمام صنف ششم اجازۀ رفتن به مکتب را نمی دهند.
کریمه، یکتن از فعالان مدنی لوگر گفت که بسیاری از مکاتب نسوان در این ساحه توسط آنها مسدود شده اند.
مقامات محلی می گویند که آنها بشمول دوره های کار آموزی و ارجاع به دوایر دولتی در سدد ایجاد راه های مختلف یافتن کار برای زنان هستند.
شیما زرگر، رئیس امور زنان ولایت لوگر به (IWPR)گفت که از این طریق به صدها زن استخدام خواهند شد.
وی می گوید: "در طول چند سال گذشته ما بعضی از دست آوردهای بزرگی را برای خانم ها کسب کرده ایم. در حال حاضر برای 100 دختر و زن زمینۀ کار ایجاد شده است تا در موسسات خیریه و دوایر دولتی کار کنند و تجربه حاصل نمایند. "
او گفت که میزان بیکاری زنان نسبت به سال های گذشته کاهش یافته است."
شاه خان ولی زی، رئیس کار، امور اجتماعی، شهدا و معلولین ولایت لوگر گفت که ریاست وی نه تنها اینکه زمینه های کاری را برای صدها زن ایجاد نموده، بلکه آموزش های عملی را نیز برای آنان فراهم کرده است.
وی اضافه نمود که علاوه بر این، مقام ولایت لوگر همراه با ریاست زنان این ولایت در سدد فراهم سازی زمینه های کارآموزی برای بسیاری از فارغ التحصیلان طبقه اناث که دارای تجربۀ اندک هستند، می باشد.
ولی زی اضافه کرد: "کارهای انجام شده برای زنان ولایت لوگر بسنده نمی باشد اما با وجود این تلاش های زیادی صورت گرفته است تا زندگی آنان در سال های اخیر بهبود یابد. در آینده نیز در نظر داریم تا این تلاش ها را افزایش دهیم."
انیتا غضنفری، یک تن از فعالان حقوق زنان گفت که در طول چند سال اخیر دست آوردهای زیادی را در بخش تساوی جنسیت کسب کرده ایم.
وی می گوید: " در مقایسه با گذشته، در سراسر کشور مبارزۀ جدی علیه بیکاری جریان دارد. زنان بسیاری به دوایر دولتی راه یافته اند و دختران و پسران برای یافتن وظایف در این زمینه کسب تحصیل می نمایند."
در ضمن وی می پذیرد که این همه انکشافات کفایت نمی کند.
بعضی از زنان محلی استدلال می نمایند که به عوض یافتن وظیفۀ دفتری، بهتر خواهد بود که همقطاران آنها به راه های عملی کسب درآمد توجه نمایند.
فاطمه 20 ساله می گوید که زنان نباید به خاطر یافتن وظیفۀ دولتی تحصیل نمایند، وی استدلال می نماید که بسیاری از زنان در قریه آنها از طریق پروژه های زراعتی و با راه اندازی تجارت های کوچک پول زیادی را به دست می آورند.
وی اضافه می نماید: "من در بخش مواشی کار می نمایم و از عهده آن به خوبی برآمده ام. و هرگز متکی به پلان های حکومتی نیستم. من کار خود را با خریدن 15 عدد چوچه مرغ شروع کردم و بعدها تعداد آن را دوبرابر ساختم و حالا تخم های حاصله از آن را به فروش می رسانم و با خانواده خود کمک مالی می نمایم. من در بخش پرورش مرغ ها آموزش دیدم و اگر زنان می خواهند که این راه را ادامه دهند، هر گز به مشکل بیکاری روبرو نخواهند شد."
